Δουκάτο του Σορρέντο

Το Δουκάτο του Σορρέντο ήταν ένα μικρό κρατίδιο της Νότιας Ιταλίας, με πρωτεύουσα το Σορρέντο^[1], το έδαφος του οποίου περιλάμβανε μόνο την περιοχή της χερσονήσου του Σορρέντο και την ομώνυμη πόλη^[2].

Το Δουκάτο του Σορρέντο (με κόκκινο χρώμμα)

Ιδρύθηκε το έβδομο αιώνα ως φέουδο του βυζαντινού Δουκάτου της Νάπολης^[1], τότε ακόμα μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Νάπολη στη συνέχεια έγινε ντε φάκτο ανεξάρτητη από το Βυζάντιο, και τον ένατο αιώνα το Σορρέντο με τη σειρά του απέκτησε την ντε φάκτο ανεξαρτησία του από τη Νάπολη^[3] αλλά και οι δύο παρέμεναν ονομαστικά βυζαντινές επαρχίες.

Η ιστορία του σημαδεύτηκε από συνεχείς πολέμους με τις γειτονικές χώρες, όπως οι Λομβαρδοί του Μπενεβέντο όταν τους πολιόρκησαν το 839 και χάρη στην υποστήριξη των Ναπολιτάνων κατάφεραν να τους αντιμετωπίσουν^[4], ή της Δημοκρατίας του Αμάλφι^[5]. Το Σορρέντο στη συνέχεια συμμάχησε με τον αντίπαλο του υπό των φόβο των Σαρακηνών^[1].

Οι κυβερνήτες δεν ήταν απόλυτοι ή κληρονομικοί, αλλά εκλέγονταν από τον λαό. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας τους τίμησε με τίτλους όπως πρόξενος, ύπατος και πατρίκιος, που είχαν όμως μόνο ονομαστική αξία^[6]. Μεταξύ των λίγων δουκών για τους οποίους έχουμε μια εικόνα, ο Ιωάννης είχε τον τίτλο του δούκα και προξένου το 933^[5].

Το 1040 η εξουσία κατελήφθη από τον πρίγκιπα του Σαλέρνο Γουαϊμάριο, ο οποίος έδωσε την πόλη στον αδελφό του Γκουΐντο. Το 1072 το δουκάτο πέρασε για λίγο στον Δούκα της Νάπολης Σέρτζιο Ε΄ και στη συνέχεια επιστράφηκε σε λομβαρδικά χέρια και στον Γιζούλφο Β΄ του Σαλέρνο. Το 1077 το Σορρέντο καταλήφθηκε από τους Νορμανδούς^[5] και η ανεξαρτησία του χάθηκε για πάντα το 1137, όταν το Δουκάτο ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Σικελίας^[1].

Γνωστοί δούκες ήταν οι :

• Σέργιος Α΄
• Σέργιος Β΄
• Ιωάννης, γύρω στο 933
• Γκουΐντο, το 1039

Παραπομπές

1. Enciclopedia Treccani online, alla voce Sorrento; v. la pagina Sorrento nell’Enciclopedia Treccani
2. Francesco Abbate,Storia dell'arte nell'Italia meridionale, Roma, Donzelli Editore, 1997. ISBN 8879893513.
3. Vittorio Gleijeses, La regione Campania- storia ed arte, Libreria scientifica editrice, Napoli, 1972.
4. Silvano Vinceti, Area marina protetta di Punta Campanella, Roma, Armando Editore, 2008. ISBN 9788860813626.
5. Matteo Camera, Annali delle Due Sicilie dall'origine e fondazione della monarchia fino a tutto il regno dell'augusto sovrano Carlo III. Borbone, Napoli, Stamperia e cartiere del Fibreno, 1841.
6. Mario Camera, Annali delle Due Sicilie dall'origine e fondazione della monarchia fino a tutto il regno dell'augusto sovrano Carlo III. Capitolo VIII - Il Ducato di Sorrento.