Ασιανισμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο ασιανισμός ήταν ρητορική και λογοτεχνική μορφή της ελληνικής γλώσσας η οποία εμφανίστηκε κατά την ελληνιστική περίοδο, και ως χαρακτηριστικό είχε τον στομφώδη επιδεικτικό λόγο με στοιχεία εντυπωσιασμού και συναισθηματισμού, αρχικά κατά τα πρότυπα των ρητόρων που ζούσαν στις πόλεις κυρίως της Μικράς Ασίας και κατόπιν κατά τα ασιατικά πρότυπα γενικότερα.[1][2][3]
Γρήγορες Πληροφορίες
(δείτε επίσης: Ελληνικό αλφάβητο) | |
Πρωτοελληνική (περ. 3000 π.Χ.) | |
Μυκηναϊκή (περ. 1600–1200 π.Χ.) | |
Ομηρική (περ. 1200–800 π.Χ.) | |
Αρχαία ελληνική (περ. 800–300 π.Χ.) Διάλεκτοι: Αιολική, Αρκαδοκυπριακή, Αττική–Ιωνική, Δωρική, Παμφυλιακή, Ομηρική Μακεδονική | |
Ελληνιστική Κοινή (περ. από 330 π.Χ. ως 700)
| |
Μεσαιωνική ελληνική (περ. 700–1700) | |
Νέα ελληνική γλώσσα (από το 1700) Ιδιώματα: Δημοτική, Καθαρεύουσα, Αττικισμός Διάλεκτοι: Καππαδοκική, Κατωιταλική , Κρητική, Κυπριακή, Ποντιακή, Ρωμανιώτικη, Τσακωνική | |
Άλλες μορφές (από 19ο/20ό αιώνα) Ελληνικός κώδικας Μπράιγ, Ελληνική νοηματική γλώσσα, Κώδικας Μορς | |
Κλείσιμο