From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι αιμορροΐδες είναι ογκίδια αγγεικού φλεβικού ιστού, οι οποίες προβάλλουν από τον πρωκτό. Η εμφάνιση των ογκιδίων αυτών οφείλεται κατά βάση στην φλεβική στάση στην περιοχή λόγω του τεινεσμού. Όλοι οι άνθρωποι έχουν στον πρωκτό τους ένα δίκτυο υποβλεννογονίων φλεβών, τις αιμορροϊδικές φλέβες, οι οποίες όταν για διάφορους λόγους διαταθούν αναπτύσσονται τότε οι εσωτερικές ή εξωτερικές αιμορροΐδες. Η αιμορροϊδοπάθεια είναι μία από τις συχνότερες καταστάσεις που εμφανίζεται στον πληθυσμό των δυτικών κοινωνιών. 50% των ανδρών και γυναικών υπολογίζεται ότι θα εμφανίσουν αιμορροϊδοπάθεια σε κάποια περίοδο της ζωής τους. Από αυτές τις περιπτώσεις περίπου 10-20% θα απαιτήσει χειρουργική επέμβαση. Παράγοντες κινδύνου γιά δημιουργία αιμορροίδων είναι η κληρονομικότητα, η δυσκοιλιότητα, και η καθιστική ζωή.[εκκρεμεί παραπομπή] Ο Peter Lord πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αιμορροίδες αλλά μόνο το 50% αυτών έχει σαφή συμπτωματολογία [1] Οι αιμορροΐδες αποτελούν ημιτονοειδείς αρτηριοφλεβικές αγγειακές δομές στην κοπροδόχο λήκυθο που βοηθούν στον έλεγχο εξόδου των κοπράνων κατά την αφόδευση.[2][3] Γίνονται παθολογικές όταν διογκώνονται ή ερεθίζονται. Στη φυσιολογική τους κατάσταση, δρουν ως προστατευτικό στρώμα που αποτελείται από αρτηριοφλεβικές διόδους και συνδετικό ιστό.
Αιμορροΐδες | |
---|---|
Διάγραμμα που παρουσιάζει την ανατομία των εσωτερικών και των εξωτερικών αιμορροΐδων στο ορθό | |
Ειδικότητα | γενική χειρουργική |
Ταξινόμηση | |
ICD-10 | I84 |
ICD-9 | 455 |
DiseasesDB | 10036 |
MedlinePlus | 000292 |
eMedicine | med/2821 emerg/242 |
MeSH | D006484 |
Η νόσος είναι γνωστή από την αρχαιότητα και αναφέρεται από τους αρχαίους Αιγύπτιους, Έλληνες, Ρωμαίους[4] και Εβραίους.[5]. Η πρώτη γνωστή αναφορά αυτή της πάθησης προέρχεται από έναν αιγυπτιακό πάπυρο χρονολογίας 1700 π.Χ., που παραθέτει: «… Ακολουθήστε μια συνταγή, μια αλοιφή που παρέχει μεγάλη προστασία. Φύλλα ακακίας, μαγειρεμένα μαζί. Επαλείψτε το μείγμα σε λινό ύφασμα και τοποθετήστε το στον πρωκτό, και θα αναρρώσετε άμεσα.»[6] Το 460 π.Χ., ο Ιπποκράτειος κώδικας[εκκρεμεί παραπομπή] συζητά μια θεραπεία παρόμοια με τη σύγχρονη απολίνωση με ελαστικό δακτύλιο: «Μπορείτε να θεραπεύσετε τις αιμορροΐδες διαπερνώντας τις με μια βελόνα και δένοντάς τις με ένα πολύ παχύ, μάλλινο νήμα. Μην τις αφήνετε να αναπτυχθούν μέχρι να πέσουν και αφήνετε πάντα μία πίσω. Όταν αναρρώσει ο ασθενής, συνιστάται η χρήση ελλέβορου.»[6] Οι αιμορροΐδες έχουν πιθανώς περιγραφεί στη Βίβλο (Οι Φιλισταίοι έπαθαν αιμορροΐδες επειδή απήγαγαν την Κιβωτό της Διαθήκης και υποχρεώθηκαν να την επιστρέψουν.[7][8]. Συνταγές αντιμετώπισης των αιμορροΐδων έδινε και ο Ιπποκράτης, διαφορετικές για τους άνδρες και για τις γυναίκες[9]. Ο Κέλσος (25 π.Χ. – 14 μ.Χ.) περιέγραψε τις διαδικασίες απολίνωσης και εκτομής, καθώς και συζήτησε τις πιθανές επιπλοκές.[10] Ο Γαληνός πρότεινε την ενίσχυση της σύνδεσης των αρτηριών με τις φλέβες, ισχυριζόμενος ότι είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του πόνου και της επέκτασης της γάγγραινας.[10] Ο άγιος της Βόρειας Γαλλίας St. Fiacre θεωρείται ο προστάτης των ανθρώπων που πάσχουν από αιμορροΐδες, οι οποίοι θεραπεύονται εάν καθίσουν σε μία πέτρα έξω από την εκκλησία του.Το κείμενο Susruta Samhita, (4ος – 5ο αιώνα μ.Χ.), προσομοιάζει τα λόγια του Ιπποκράτη, αλλά υπογραμμίζει την καθαριότητα της πληγής.[6] Τον 13ο αιώνα, ευρωπαίοι χειρούργοι όπως οι Lanfranc of Milan, Guy de Chauliac, Henri de Mondeville και John of Arderne σημείωσαν σημαντική πρόοδο και εξέλιξη στις χειρουργικές τεχνικές.[10]. Η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε η αγγλική λέξη «hemorrhoid» ήταν το 1398 και προέρχεται από την αρχαία γαλλική λέξη «emorroides», τη λατινική λέξη «hæmorrhoida -ae»,[11] και την ελληνική λέξη «αἱμορροΐς», που αποτελείται από τις λέξεις «αἷμα»[12] + «ῥόος»,[13] από το ρήμα «ῥέω».[14]
Εικάζεται ότι ο Ναπολεών Βοναπάρτης έχασε την μάχη του Βατερλώ επειδή έπαθε οξεία αιμορροιδική θρόμβωση. Ο παίκτης μπέιζμπολ του Hall-of-Fame George Brett απομακρύνθηκε από αγώνα του 1980 World Series λόγω πόνου που προερχόταν από αιμορροΐδα. Αφού υποβλήθηκε σε μικρή χειρουργική επέμβαση, ο Brett επέστρεψε στον επόμενο αγώνα, χαριτολογώντας «...τα προβλήματά μου είναι όλα πίσω μου.»[15] Ο Brett υποβλήθηκε σε περαιτέρω χειρουργική επέμβαση την επόμενη άνοιξη.[16] Ο πολιτικός σχολιαστής των Συντηρητικών Glenn Beck υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για αιμορροΐδες, περιγράφοντας αργότερα τη δυσάρεστη εμπειρία του σε ένα βίντεο στο YouTube του 2008 με μεγάλη επισκεψιμότητα.[17]
Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η συχνότητα εμφάνισης των αιμορροΐδων, καθώς πολλοί πάσχοντες δεν επισκέπτονται ιατρό.[18][19] Πιστεύεται, ωστόσο, ότι οι συμπτωματικές αιμορροΐδες επηρεάζουν τουλάχιστον το 50% του αμερικανικού πληθυσμού κάποια στιγμή στη ζωή του και περίπου 5% του πληθυσμού επηρεάζεται μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.[20] Αμφότερα τα φύλα εμφανίζουν ισάριθμα περίπου κρούσματα της πάθησης[20] με τα ποσοστά να εκτινάσσονται σε ηλικίες μεταξύ 45 και 65 ετών.[7] Περισσότερα κρούσματα εμφανίζονται σε καυκάσιους[21] και σε άτομα υψηλότερης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης.[22] Τα αποτελέσματα είναι θετικά σε μακροχρόνια βάση, ενδέχεται όμως ορισμένα άτομα να επανεμφανίζουν συμπτώματα.[18] Μια μικρή μόνο αναλογία ατόμων καταλήγει να χρειάζεται χειρουργική επέμβαση.[22]
Τα ακριβή αίτια των συμπτωματικών αιμορροΐδων είναι άγνωστα.[19] Υπάρχει ένα πλήθος παραγόντων που θεωρείται ότι παίζουν κάποιο ρόλο, όπως: ακανόνιστες συνήθειες εντέρων (δυσκοιλιότητα ή διάρροια), έλλειψη σωματικής άσκησης, διατροφικοί παράγοντες (δίαιτες χαμηλές σε φυτικές ίνες), αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση (παρατεταμένη πίεση, ασκίτης, σχηματισμός ενδοκοιλιακής μάζας ή εγκυμοσύνη), γενετικοί παράγοντες, απουσία βαλβίδων εντός των αιμορροϊδικών φλεβών και το γήρας.[7][20] Άλλοι παράγοντες που θεωρείται ότι αυξάνουν τον κίνδυνο περιλαμβάνουν την παχυσαρκία, παρατεταμένο κάθισμα,[3] χρόνιος βήχας και δυσλειτουργία του πυελικού εδάφους.[22] Ωστόσο, τα στοιχεία που στηρίζουν αυτούς τους συσχετισμούς είναι ανεπαρκή.[22]. Κατά την εγκυμοσύνη, η πίεση που ασκεί το έμβρυο στην κοιλία και οι ορμονικές αλλαγές προκαλούν τη διόγκωση των αιμορροϊδικών αγγείων. Ο τοκετός οδηγεί επίσης σε αυξημένες ενδοκοιλιακές πιέσεις.[23] Οι έγκυες γυναίκες σπάνια χρειάζονται χειρουργικές επεμβάσεις, αφού τα συμπτώματα συνήθως υποχωρούν μετά τον τοκετό.[20]
Τα συμπτώματα των παθολογικών αιμορροΐδων εξαρτώνται από τον τύπο τους. Οι εσωτερικές αιμορροΐδες συνήθως εμφανίζονται με ανώδυνη ορθική αιμορραγία ενώ οι εξωτερικές αιμορροΐδες ενδέχεται να παρουσιάσουν λίγα συμπτώματα ή, αν σχηματιστεί θρόμβος, υπολογίσιμο πόνο και οίδημα στην περιοχή του πρωκτού. Αρκετοί άνθρωποι αναφέρονται εσφαλμένα σε οποιοδήποτε σύμπτωμα προκύψει γύρω από την περιοχή του ορθού και του πρωκτού ως «αιμορροΐδες» και θα πρέπει να αποκλειστούν σοβαρές αιτίες των συμπτωμάτων.[22] Αλλες παθήσεις, που εμφανίζονται συχνότατα στο γενικό πληθυσμό, όπως ραγάδες, περιπρωκτικά συρίγγια, αποστήματα και πλήθος άλλων μπορεί να παρουσιάζονται με ανάλογο τρόπο ή ακόμη και να συνυπάρχουν με αιμορροϊδε.[εκκρεμεί παραπομπή] Αν και η ακριβής αιτία των αιμορροΐδων παραμένει άγνωστη, θεωρείται ότι ένα πλήθος παραγόντων που αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση, συγκεκριμένα η δυσκοιλιότητα, παίζουν ρόλο στην ανάπτυξή τους. Οι εσωτερικές και εξωτερικές αιμορροΐδες μπορεί να παρουσιαστούν με διαφορετικό τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί άνθρωποι ενδέχεται να παρουσιάσουν έναν συνδυασμό των δύο.[3] Η αιμορραγία σε επαρκή βαθμό για την πρόκληση αναιμίας είναι σπάνιο φαινόμενο,[7] ενώ η αιμορραγία σε βαθμό που απειλεί τη ζωή είναι ακόμα πιο σπάνια.[18] Πολλοί άνθρωποι νιώθουν ντροπή όταν αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο πρόβλημα και[7] ζητούν ιατρική βοήθεια μόνο όταν η περίπτωσή τους επιδεινωθεί.[3]. Εξωτερικές αιμορροΐδες: Αν δεν υποστούν θρόμβωση, οι εξωτερικές αιμορροΐδες ενδέχεται να προκαλέσουν μερικά προβλήματα.[24] Ωστόσο, όταν υποστούν θρόμβωση, οι αιμορροΐδες μπορεί να γίνουν πολύ επώδυνες.[3][20] Παρ’ όλα αυτά, ο πόνος συνήθως υποχωρεί σε 2 – 3 ημέρες.[7] Το οίδημα ενδέχεται να παραμείνει για μερικές εβδομάδες.[7] Ενδέχεται να παραμείνει ακροχορδών μετά την επούλωση.[3] Αν οι αιμορροΐδες είναι μεγάλες και προκαλούν προβλήματα υγιεινής, μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμό του περιβάλλοντος δέρματος και κατ’ επέκταση κνησμό γύρω από τον πρωκτό.[24]. Εσωτερικές αιμορροΐδες: Οι εσωτερικές αιμορροΐδες συνήθως εμφανίζονται με ανώδυνη, ανοιχτή κόκκινη ορθική αιμορραγία κατά τη διάρκεια ή μετά την αφόδευση.[3] Το αίμα συνήθως καλύπτει τα κόπρανα, μια πάθηση γνωστή ως αιματοχεσία, συναντάται στο χαρτί υγείας ή στάζει στη λεκάνη της τουαλέτας.[3] Τα ίδια τα κόπρανα έχουν συνήθως φυσιολογικό χρώμα.[3] Άλλα συμπτώματα ενδέχεται να είναι η βλεννώδης έκκριση, σχηματισμός περιπρωκτικής μάζας αν υπάρξει πρόπτωση μέσω του πρωκτού, κνησμός, και πρωκτική ακράτεια.[18][25] Οι εσωτερικές αιμορροΐδες συνήθως είναι επώδυνες μόνο αν υποστούν θρόμβωση ή νέκρωση.[3]
Τα στρώματα των αιμορροΐδων αποτελούν μέρος της φυσιολογικής ανθρώπινης ανατομίας και γίνονται παθολογική ασθένεια μόνο όταν υποστούν μη φυσιολογικές αλλαγές.[3] Υπάρχουν τρία κύρια προστατευτικά στρώματα στη φυσιολογική κοπροδόχο λήκυθο.[20] Αυτά βρίσκονται κανονικά στην αριστερή πλευρική, στη δεξιά εμπρόσθια και στη δεξιά εμπρόσθια θέση.[7] Δεν αποτελούνται από αρτηρίες ή φλέβες αλλά αιμοφόρα αγγεία που αποκαλούνται ημιτονοειδή, συνδετικό ιστό και λείο μυ.[22] Τα τοιχώματα των ημιτονοειδών δεν περιέχουν μυϊκό ιστό, όπως οι φλέβες.[3] Αυτό το σύνολο αιμοφόρων αγγείων είναι γνωστό ως αιμορροϊδικό πλέγμα.[22]. Τα αιμορροϊδικά προστατευτικά στρώματα είναι σημαντικά για την εγκράτεια. Συμβάλουν κατά 15–20% στην πίεση της πρωκτικής σύγκλεισης σε κατάσταση ηρεμίας και προστατεύει τους μύες του σφιγκτήρα του πρωκτού κατά τη δίοδο των κοπράνων.[3] Όταν κάποιος σκύβει, η ενδοκοιλιακή πίεση αυξάνεται και τα αιμορροϊδικά στρώματα αυξάνονται σε μέγεθος, ώστε να διατηρηθεί κλειστός ο πρωκτός.[7] Θεωρείται ότι τα αιμορροϊδικά συμπτώματα παρουσιάζονται όταν αυτές οι αγγειακές δομές γλιστρούν προς τα κάτω ή όταν η φλεβική πίεση αυξάνεται υπερβολικά.[18] Στα αιμορροϊδικά συμπτώματα ενδέχεται να εμπλέκεται επίσης η αυξημένη πίεση στο σφιγκτήρα του πρωκτού.[7] Προκύπτουν δύο είδη αιμορροΐδων: οι εσωτερικές από το άνω αιμορροϊδικό πλέγμα και οι εξωτερικές από το κάτω αιμορροϊδικό πλέγμα.[7] Οι δύο αυτές περιοχές χωρίζονται από την κτενιαία γραμμή.[7]
Η διάγνωση των αιμορροΐδων συνήθως γίνεται μέσω σωματικής εξέτασης.[26] Η οπτική εξέταση του πρωκτού και της περιβάλλουσας περιοχής μπορεί να επιτρέψει τη διάγνωση εξωτερικών αιμορροΐδων ή αιμορροϊδικών προπτώσεων[3] Για τον εντοπισμό ενδεχομένων ορθικών όγκων, πολυπόδων, διογκωμένου προστάτη ή αποστημάτων μπορεί να πραγματοποιηθεί ορθική εξέταση.[3] Η εξέταση αυτή ενδέχεται να απαιτήσει την κατάλληλη αναισθησία λόγω πόνου, αν και οι περισσότερες εσωτερικές αιμορροΐδες συνήθως δεν προκαλούν πόνο.[20] Η οπτική επιβεβαίωση των εσωτερικών αιμορροΐδων ίσως απαιτεί πρωκτοσκόπηση, μέσω ενός λεπτού σωλήνα που φέρει φωτισμό στην άκρη του.[7] Υπάρχουν δύο ειδών αιμορροΐδες: εξωτερικές και εσωτερικές. Διαφέρουν με βάση τη θέση τους γύρω από την κτενιαία γραμμή.[20] Μερικοί άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν διαδοχικά συμπωματικές εκδοχές και των δύο τύπων.[7] Αν παρουσιάζεται πόνος, η πάθηση είναι πιθανότερο να πρόκειται για πρωκτική ραγάδα ή εξωτερική αιμορροΐδα, αντί για εσωτερική αιμορροΐδα.[7]
Εσωτερικές αποκαλούνται οι αιμορροΐδες που προέρχονται πάνω από την κτενιαία γραμμή.[24] Καλύπτονται από το κυλινδρικό επιθήλιο, το οποίο δεν διαθέτει υποδοχείς πόνου.[22] Το 1985 ταξινομήθηκαν σε 4 βαθμούς, βάσει του βαθμού της πρόπτωσης.[22][20]
Οι εξωτερικές αιμορροΐδες είναι εκείνες που παρουσιάζονται κάτω από την κτενιαία γραμμή.[24] Η περιοχή κοντά της καλύπτεται από πρωκτικό δέρμα και πιο μακριά της από δέρμα, ενώ αμφότερα είναι ευπαθή στον πόνο και στις ακραίες θερμοκρασίες.[22]
Πολλά ορθοπρωκτικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων των ραγάδων, συριγγίων, αποστημάτων, ορθοκολικού καρκίνου, ορθοπρωκτικών κιρσών και κνησμού έχουν παρόμοια συμπτώματα και μπορεί να αναφερθούν λανθασμένα ως.[20] Ορθική αιμορραγία μπορεί να προκύψει επίσης λόγω ορθοκολικού καρκίνου, κολίτιδας, φλεγμονώδους εντεροπάθειας, εκκολπωματίτιδας, και αγγειοδυσπλασία.[26] Αν υφίσταται ανεμία, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη άλλες πιθανές αιτίες.[7]. Άλλες καταστάσεις που οδηγούν στο σχηματισμό πρωκτικής μάζας συμπεριλαμβάνουν: ακροχορδόνες, πρωκτικές μυρμηκίες, ορθική πρόπτωση, πολύποδες και διογκωμένες πρωκτικές θηλές.[7] Οι ορθοπρωκτικοί κιρσοί λόγω αυξημένης πυλαίας υπέρτασης (πίεση του αίματος στο pπυλαίο φλεβικό σύστημα) μπορεί να παρουσιαστούν παρόμοιοι με τις αιμορροΐδες, αλλά αποτελούν διαφορετική πάθηση.[7]
Η αρχική θεραπεία για ήπιας έως μέτριας μορφής εκδήλωση της ασθένειας αποτελείται από την αύξηση φυτικών ινών, χορήγηση στοματικών υγρών για τη διατήρηση υδάτωσης, λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών για την καταπολέμηση του πόνου και ανάπαυση. Μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα πλήθος μικρών χειρουργικών επεμβάσεων, αν τα συμπτώματα είναι βαριάς μορφής ή δεν παρουσιάσουν βελτίωση με συντηρητική διαχείριση. Οι επεμβάσεις χρησιμοποιούνται μόνο για όσους δεν παρουσιάσουν βελτίωση, μετά τη λήψη των ¬παραπάνω μέτρων. Έως και το 50% των ανθρώπων ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προβλήματα με αιμορροΐδες, σε κάποιο στάδιο της ζωής τους. Η έκβαση είναι συνήθως θετική. Η συντηρητική θεραπεία συνίσταται συνήθως σε διατροφή πλούσια σε διαιτητικές ίνες, πρόσληψη υγρών για συνεχή ενυδάτωση, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη αγωγή, ρηχά λουτρά Sitz και ανάπαυση.[20] Η αυξημένη πρόσληψη ινών έχει αποδειχθεί ότι έχει βελτιωμένα αποτελέσματα,[27] και μπορεί να επιτευχθεί με αλλαγές στη δίαιτα ή την κατανάλωση συμπληρωμάτων ινών.[20][27] Δεν υπάρχουν, ωστόσο, αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τα οφέλη από τα ρηχά λουτρά Sitz σε οποιοδήποτε στάδιο της θεραπείας.[28] Θα πρέπει να περιορίζονται σε 15 λεπτά/τη φορά σε περίπτωση που επιλέγονται ως θεραπεία.[29]. Υπάρχουν πολλές ουσίες για τοπική χρήση καθώς και υπόθετα για την αντιμετώπιση των αιμορροΐδων, ωστόσο δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να υποστηρίζουν τη χρήση τους.[20] Ουσίες που περιέχουν στεροειδή δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για περισσότερες από 14 ημέρες, διότι ενδέχεται να προκαλέσουν λέπτυνση του δέρματος.[20] Οι περισσότερες ουσίες περιέχουν συνδυασμό ενεργών συστατικών.[22] Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: προστατευτικές κρέμες όπως γέλη πετρελαίου ή οξείδιο ψευδαργύρου, αναλγητικές ουσίες όπως λιδοκαΐνη και αγγειοσυσταλτικές ουσίες όπως επινεφρίνη.[22] Τα οφέλη των φλαβονοειδών αμφισβητούνται με πιθανές παρενέργειες.[22][30] Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως κατά την κύηση. Ως αποτέλεσμα, οι δραστικές αγωγές καθυστερούνται συχνά για μετά τον τοκετό.[31]
Μπορούν να εφαρμοστούν μια σειρά από απλές διαδικασίες. Ενώ δεν θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς, ενδέχεται να προκύψουν σπάνιες σοβαρές παρενέργειες όπως η περιπρωκτική σήψη.[26]
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μια σειρά από χειρουργικές τεχνικές σε περίπτωση που αποτύχουν η συντηρητική αντιμετώπιση και οι απλές διαδικασίες.[26] Όλες οι χειρουργικές θεραπείες συνδέονται με επιπλοκές κάποιου βαθμού, συμπεριλαμβανομένης της αιμορραγίας, της μόλυνσης, της πρωκτικής στένωσης και της κατακράτησης ούρων λόγω της εγγύτητας του ορθού με τα νεύρα που τροφοδοτούν την ουροδόχο κύστη.[20] Υπάρχει επίσης ενδεχομένως μικρός κίνδυνος εμφάνισης ακράτειας κοπράνων, κυρίως υγρών,[22][33] με τα ποσοστά που αναφέρονται να κυμαίνονται μεταξύ 0% και 28%.[34] Το εκτρόπιο του βλεννογόνου είναι μια ακόμα πάθηση που ενδέχεται να εμφανιστεί μετά την αιμορροϊδεκτομή (συχνά ταυτόχρονα με πρωκτική στένωση).[35] Σε αυτήν την περίπτωση ο πρωκτικός βλεννογόνος στρέφεται από τον πρωκτό, κάτι παρόμοιο με μιας ήπιας μορφής πρόπτωση του ορθού.[35]
Οι αιμορροΐδες ανάλογα με το μέγεθος και τον τρόπο εμφάνισης των κατατάσσονται σε βαθμούς.
Το βασικότερο πρόβλημα που δημιουργούν οι αιμορροΐδες είναι η αιμορραγία. Το αίμα που χάνεται μπορεί να είναι σε αρκετή ποσότητα, οπότε μπορεί να εμφανισθεί σιδηροπενική αναιμία. Εκτός από αυτό, οι αιμορροΐδες μπορεί να προκαλέσουν πόνο, δυσφορία, αίσθημα ατελούς κένωσης, εκροή υγρών και κνησμό.
Συστήνεται πλήθος προληπτικών μέτρων, τα οποία περιλαμβάνουν την αποφυγή πίεσης κατά την απόπειρα αφόδευσης, δυσκοιλιότητας και διάρροιας, είτε ακολουθώντας διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και καταναλώνοντας πολλά υγρά είτε λαμβάνοντας συμπληρώματα φυτικών ινών και επαρκή άσκηση.[7][40] Προτείνονται, επίσης, η μείωση του χρόνου προσπάθειας για την αφόδευση, η αποφυγή ανάγνωσης κατά την παραμονή στην τουαλέτα,[20] η αποφυγή ανύψωσης μεγάλων βαρών, όπως και η απώλεια βάρους για υπέρβαρα άτομα.[41] Πρόληψη με α) την αύξηση των φυτικών ινών στη διατροφή (πράσινα λαχανικά, χόρτα, ψύλιο, προϊόντα δημητριακών ολικής αλέσεως, κ.λπ.), β) τη μείωση των τροφών που μπορεί να δράσουν ερεθιστικά (καρυκεύματα, οινόπνευμα, καφεΐνη), γ) την αύξηση πρόσληψης υγρών, δ) τη σωματική άσκηση (κίνηση), ε) τη ρύθμιση των κενώσεων σε καθημερινή βάση.
Οι αιμορροΐδες πρέπει να διακρίνονται από άλλες αιτίες αιμορραγίας από το έντερο που δεν είναι πάντοτε καλοήθεις. Αιμορραγία από το κατώτερο γαστρεντερικό σύστημα δεν προκαλείται μόνον από αιμορροΐδες, αλλά και από άλλες καλοήθεις ή κακοήθεις παθήσεις όπως π.χ. κολίτιδα, πολύποδες, εκκολπώματα και καρκίνος του παχέος εντέρου. Για τον παραπάνω λόγο, το αίμα από τον πρωκτό πρέπει να ερευνάται πάντοτε με ενδοσκοπική εξέταση (ορθοσκόπηση, σιγμοειδοσκόπηση ή κολοσκόπηση). Ωστόσο, το αίμα από τις αιμορροΐδες είναι ζωηρά ερυθρό, και αυτές διαγιγνώσκονται κατά κανόνα με επισκόπηση του πρωκτού και πρωκτοσκόπηση. Η ενδοσκόπηση όμως είναι σχεδόν πάντοτε απαραίτητη. Η ψηλάφηση δεν βοηθά στην διάγνωση των εσωτερικών αιμορροίδων.
Οι θρομβωμένες εξωτερικές αιμορροΐδες εμφανίζονται σαν μία μελανή επώδυνη ψηλαφητή μάζα ακριβώς έξω από τον δακτύλιο του πρωκτού. Μόλις εμφανισθούν προκαλούν σημαντική ενόχληση και πόνο. Για τον λόγο αυτό μπορούν να αφαιρεθούν με τοπική αναισθησία, οπότε τα συμπτώματα παρέρχονται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Οι αιμορροΐδες μπορεί να είναι μία καλοήθης πάθηση αλλά προκαλούν συμπτώματα κάποιες φορές είναι ανυπόφορα.
Απλοί τρόποι ανακούφισης των συμπτωμάτων της αιμορροϊδοπάθειας είναι οι ακόλουθοι: 1. Εδρόλουτρα (πλύσιμο της περιπρωκτικής περιοχής με χλιαρό νερό για 5 έως 10 λεπτά). Το παραπάνω μέτρο τις περισσότερες φορές ανακουφίζει σημαντικά τα συμπτώματα της αιμορροϊδοπάθειας. 2. Τοποθέτηση στην περιπρωκτική περιοχή πάγου, ο οποίος μπορεί να μειώσει το πρήξιμο και τον πόνο. 3. Gel ξυλοκαΐνης, η επάλειψη του οποίου αρκετές φορές την ημέρα μπορεί να ανακουφίσει την αιμορροϊδοπάθεια. 4. Άφθονα υγρά και κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε φυτικές ίνες έτσι ώστε τα κόπρανα να είναι μαλακά και να μην ερεθίζουν τις αιμορροΐδες. 5. Η αποφυγή χαρτιού τουαλέτας και η αντικατάσταση του με πλύσιμο της περιοχής ή υγρά μωρομάντηλα βοηθάει στην αποφυγή του ερεθισμού. 6. Χρήση απλών αναλγητικών (παρακεταμόλη) μπορεί να βοηθήσει στην ελάττωση του πόνου ιδιαίτερα αν ληφθεί νωρίς με την έναρξη των συμπτωμάτων. Παρόλα αυτά τα συμπτώματα της αιμορροϊδοπάθειας δεν υποχωρούν και η πάθηση πρέπει να αντιμετωπιστεί πιο δραστικά. Ευτυχώς υπάρχουν καινοτόμες χειρουργικές προσεγγίσεις που λύνουν το πρόβλημα άμεσα μόνιμα με νοσηλεία λίγων ωρών και άμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες.
Απλές θεραπείες της αιμορροϊδοπάθειας είναι η θεραπεία της δυσκοιλιότητας (αύξηση της κατανάλωσης φυτικών ινών από τρόφιμα, και ιδιαίτερα αδιάλυτων) και η παραμονή σε θέση αφόδευσης για χρονικό διάστημα μικρότερο των πέντε λεπτών. Χορηγούνται κυρίως αλοιφές και υπόθετα τοπικής εφαρμογής καθώς επίσης και φάρμακα από το στόμα. Εάν τα παραπάνω δεν αποδώσουν, τότε πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάποια μορφή επεμβατικής μεθόδου.
Οι επεμβατικές μέθοδοι διακρίνονται σε μη χειρουργικές και σε χειρουργικές. Όλες οι μέθοδοι έχουν τις ενδείξεις τους και μπορεί να παρουσιάσουν επιπλοκές. Οι αιμοροιδες μπορεί να επανεμφανισθούν εάν ο ασθενής παραμένει πολύ ώρα στον χώρο αφόδευσης. Χειρουργική επέμβαση απαιτείται σε ένα μικρό ποσοστό από τους πάσχοντες με αιμορροιδες. Οι περισσότεροι μπορούν να θεραπευθούν με μεταβολή των συνηθειών αφόδευσης και με μη χειρουργικές επεμβατικές μεθόδους.
Στις μη χειρουργικές επεμβατικές μεθόδους περιλαμβάνονται η σκληροθεραπεία, η περίδεση αιμορροΐδων , η κρυοθεραπεία και η υπέρυθρη ακτινοβολία. Η τοποθέτηση ελαστικών δακτυλίων είναι ασφαλής μέθοδος και κατοχυρωμένη από πολύ παλιά. Η διαδικασία είναι απλή και εντελώς ανώδυνη, δεν χρειάζεται εισαγωγή σε νοσοκομείο ούτε εφαρμόζεται νάρκωση, μπορεί να γίνει σε ιατρείο και έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Την επόμενες μία- δύο ημέρες μετά την τοποθέτηση μπορεί να παρουσιασθεί κάποιος πόνος και αιμορραγία. Τα συμπτώματα αυτά εξαφανίζονται πολύ σύντομα[42]. Οι αιμοροιδες υποστρέφουν και οι δακτύλιοι πέφτουν το αργότερο μέσα σε τέσσερις ημέρες. Οι επιπλοκές της μεθόδου είναι πολύ σπάνιες[43].
Στις χειρουργικές μεθόδους θεραπείας των αιμορροίδων περιλαμβάνονται:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.