οικισμός της Ελλάδας From Wikipedia, the free encyclopedia
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Για συνώνυμο οικισμό στη Φθιώτιδα δείτε το λήμμα: Αγία Μαρίνα Λοκρίδος Φθιώτιδας
| Αγία Μαρίνα | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Φθιώτιδας |
| Δήμος | Στυλίδας |
| Δημοτική Ενότητα | Στυλίδας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεά Ελλάδα |
| Νομός | Φθιώτιδας |
| Υψόμετρο | 5 |
| Έκταση | 3,293 (η κοινότητα) |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 389 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 353 00 |
| Τηλ. κωδικός | 22380 |
Η Αγία Μαρίνα είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας και δήμου Στυλίδος, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Φθιώτιδος, στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[1][2] Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία και νομού Φθιώτιδος, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.[3][4]
Η Αγία Μαρίνα είναι παραθαλάσσιο χωριό στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού Φθιώτιδας. Βρίσκεται κοντά στον αυτοκινητόδρομο Λαμίας-Στυλίδας, λίγο πριν την Στυλίδα και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 5. Aπέχει περίπου 13 χλμ. Α. της Λαμίας. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 3,293 χμ² (2011).[1][3][4][5][6]
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 και υπήχθη διαδοχικά στους τότε νομούς Φωκίδος και Λοκρίδος, Φθιώτιδος και Φωκίδος, και τελικά Φθιώτιδας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997, καταργήθηκε η κοινότητα Αγίας Μαρίνας και προσαρτήθηκε στον δήμο Στυλίδας.[2]
Τον Απρίλιο του 1822, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος επικεφαλής 700 ανδρών μαζί με τους Νικηταρά, Δυοβουνιώτη και Υψηλάντη αποβιβάστηκαν στην Αγία Μαρίνα και προσέβαλαν 18.000 Τούρκους στην περιοχή, τους οποίους και καθήλωσαν για 15 ημέρες, μετά και τις ενισχύσεις από τη Μακεδονία υπό τον Αναστάσιο Καρατάσο. Οι έριδες μεταξύ στρατού και πολιτικών δεν επέτρεψαν την αποστολή εφοδίων και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε στις 17 Απριλίου (ο Άρειος Πάγος ζητούσε την παραμονή του στρατού, ώστε να δημιουργηθεί σταδιακά παραλιακή δίοδος ανεφοδιασμού προς τους επαναστάτες του Ολύμπου, ενώ ο Ανδρούτσος θεωρούσε ότι αυτό είναι ανέφικτο). Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, ο Ανδρούτσος επανήλθε στην Αγία Μαρίνα και, για να κερδίσει χρόνο, υποσχέθηκε στους Τζελελεντή μπέη και Μουσταφά μπέη Κιαφαζέζη, ότι η Εύβοια και η Στερεά θα δήλωναν υποταγή, εάν τού παραχωρούσαν το αρματολίκι της περιοχής.[3][4][10]
Το πανηγύρι της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου.
