From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Τσαρλς Τέιλορ (Charles McArthur Ghankay Taylor, γενν. 28 Ιανουαρίου 1948) είναι πολιτικός και πρώην πολέμαρχος από τη Λιβερία, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της χώρας από τις 2 Αυγούστου 1997 ως τις 11 Αυγούστου 2003[1], οπότε και εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Κάποτε υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολέμαρχους στην Αφρική [2] στη διάρκεια του Πρώτου Εμφυλίου Πολέμου στην αφρικανική χώρα. Εξελέγη πρόεδρος το 1997 μετά τη λήξη αυτού του πολέμου και σήμερα είναι υπό κράτηση στη Μονάδα Κράτησης των Ηνωμένων Εθνών στο Σεβενίνγκεν της Χάγης και δικάζεται από το Ειδικό Δικαστήριο για τη Σιέρα Λεόνε για εγκλήματα πολέμου [3]
| Τσαρλς Τέιλορ | |
|---|---|
| Πρόεδρος της Λιβερίας | |
| Περίοδος 2 Αυγούστου 1997 – 11 Αυγούστου 2003 | |
| Αντιπρόεδρος | Ένοχ Ντογκολέα Μόζες Μπλα |
| Προκάτοχος | Ρουθ Πέρι (Επικεφαλής του Συμβουλίου του Κράτους) |
| Διάδοχος | Μόζες Μπλα |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 28 Ιανουαρίου 1948, Άρθινγκτον, Λιβερία |
| Εθνότητα | Λιβεριανή |
| Πολιτικό κόμμα | Εθνικό Πατριωτικό Κόμμα |
| Σύζυγος | Τζούελ Χάουαρντ |
| Θρήσκευμα | Ιουδαϊσμός (παλαιότερα Χριστιανισμός) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στην πόλη Άρθινγκτον, κοντά στη Μονρόβια στις 28 Ιανουαρίου του 1948. Η μητέρα του ,Ζωή Τέιλορ, ανήκε στην εθνοτική ομάδα των Γκόλα.
Φοίτησε στο κολέγιο Μπέντλεϊ του Γουόλθαμ, στη Μασσαχουσέτη την περίοδο 1972-77 και πήρε πτυχίο Οικονομικών Επιστημών. Το 1979 έκανε ανοικτή διαδήλωση κατά του τότε προέδρου Γουίλιαμ Τόλμπερτ στο κτήριο της Λιβεριανής πρεσβείας στη Νέα Υόρκη και απείλησε ότι θα το καταλάμβανε με τη βία, με αποτέλεσμα να συλληφθεί από την αστυνομία της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια απελευθερώθηκε και ο ίδιος ο Τόλμπερτ τον κάλεσε να επιστρέψει στη Λιβερία.
Το 1980 ο Τέιλορ υποστήριξε το πραξικόπημα που οδήγησε στην ανατροπή και στη δολοφονία του Τόλμπερτ. Ο νέος ισχυρός άντρας, Σάμιουελ Ντόε, τον διόρισε σε οικονομικό υπουργείο (General Services Agency of Liberia), αρμόδιο για τις αγορές για λογαριασμό της κυβέρνησης. Ωστόσο, απολύθηκε το Μάιο του 1983 για τη διασπάθιση περίπου 1.000.000 δολαρίων και επειδή κατέθεσε τα χρήματα σε λογαριασμό σε αμερικανική τράπεζα. Έφυγε από τη χώρα, αλλά συνελήφθη από δύο Αμερικανούς στη Μασσαχουσέτη, στις 24 Μαΐου του 1984. Αντιμετωπίζοντας την έκδοση στη χώρα του και φοβούμενος απειλές για τη ζωή του, δραπέτευσε από τις φυλακές των ΗΠΑ το 1985, πριονίζοντας το κάγκελο που κάλυπτε ένα παράθυρο σε ένα αχρησιμοποίητο δωμάτιο πλυσίματος. Στη συνέχεια έπεσε στο έδαφος μαζί με 4 άλλους δραπέτες χρησιμοποιώντας ένα σεντόνι με δεμένους κόμπους και έπειτα σκαρφάλωσε σε έναν φράκτη. Στη συνέχεια, σε συνεργασία με μέλη της οικογένειάς το φυγαδεύτηκε στο Στάτεν Άιλαντ με αμάξι και έπειτα εξαφανίστηκε. Τελικά συνελήφθησαν όλοι οι 4 δραπέτες εκτός από τον ίδιο, ο οποίος πιθανολογείται ότι κατέφυγε στη Λιβύη, όπου εκπαιδεύτηκε στο πλευρό του Μοαμάρ Καντάφι. Στη συνέχεια έφυγε από τη Λιβύη και χρησιμοποίησε την εκπαίδευσή του στον εμφύλιο πόλεμο της χώρας του, από το 1989 ως το 1996.
Τον Ιανουάριο του 2009 ο γιος του, Τσαρλς Μακάρθουρ Ιμάνιουελ (Τσάκι), 31 ετών, καταδικάσθηκε από αμερικανικό ομοσπονδιακό δικαστήριο σε κάθειρξη 97 ετών για βασανιστήρια και φόνους που διαπράχθηκαν στη Λιβερία[4].
Έπειτα από την επίσημη λήξη του εμφυλίου πολέμου το 1996, ο Τέιλορ ανέλαβε πρόεδρος της Λιβερίας στις 2 Αυγούστου του 1997, έπειτα από σαρωτική νίκη στις προεδρικές εκλογές στις 19 Ιουλίου, με 75% των ψήφων. Η κυριότερη αντίπαλός του, η Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ, έλαβε μόνο 10% των ψήφων. Οι περισσότεροι απέδωσαν τη νίκη του Τέιλορ στο φόβο ότι ο εμφύλιος πόλεμος θα ξανάρχιζε αν δεν εκλεγόταν πρόεδρος ο ίδιος. Ο Τέιλορ μάλιστα είχε διαδόσει το σλόγκαν "He killed my ma, he killed my pa, but I will vote for him." («Σκότωσε τη μαμά μου, σκότωσε τον μπαμπά μου, όμως εγώ θα τον ψηφίσω»)[5] Οι εκλογές ήταν υπό την επίβλεψη της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (UNOMIL, (1993-1997), όπως επίσης και ενός αγήματος από την ECOWAS.[6]
Ενώ ήταν πρόεδρος, ο Τέιλορ αναδιοργάνωσε το στρατό (1997-98) και απομάκρυνε όλους τους στρατιώτες και αξιωματικούς της φυλής Κραν, που είχε τοποθετήσει στις θέσεις αυτές ο προκάτοχός του, Σάμιουελ Ντόε.[7] Αντί αυτών, δημιούργησε την Αντιτρομοκρατική Μονάδα (ATU), το Τμήμα Ειδικών Επιχειρήσεων της Εθνικής Αστυνομίας της Λιβερίας και την Ειδική Υπηρεσία για την Ασφάλεια, που αφορά τη φύλαξη των προέδρων της Λιβερίας.
Στο μεταξύ, ήρθαν στο φως καταγγελίες κατά του Τέιλορ για βοήθεια των ανταρτών στη Σιέρα Λεόνε, πουλώντας τους όπλα σε αντάλλαγμα διαμαντιών, όπως επίσης και για υποβοήθηση πράξεων βίας και φόνων σε βάρος πολιτών, όπως και για απαγωγές, ακρωτηριασμούς , βασανιστήρια και στρατολόγηση παιδιών στον πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε.
Η ειρήνη δεν επέστρεψε ποτέ στη χώρα του και ο ίδιος αντιμετώπισε και ένοπλη εξέγερση εναντίον του. Οι αντάρτες είχαν υπό τον έλεγχό τους σχεδόν το 60% της χώρας ως το 2003. Η εξέγερση ξεκίνησε το 1999 από τα βόρεια της χώρας και αυτής ηγήθηκε μια αντάρτικη ομάδα με την ονομασία Ενωμένοι Λιβεριανοί για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία (LURD). Πολύ συχνά η ομάδα αυτή κατηγορήθηκε για κτηνωδίες και θεωρείται ότι είχε τη βοήθεια της Γουινέας.[8]
Στις αρχές του 2003 εμφανίστηκε και δεύτερη αντάρτικη ομάδα, με την επωνυμία Κίνημα για Δημοκρατία στη Λιβερία (MODEL) , οι οποίοι θεωρούνταν ότι υποστηρίχθηκαν από την Ακτή Ελεφαντοστού και έδρασαν στη νότια Λιβερία.[9] Ως το καλοκαίρι του 2003, η κυβέρνηση του Τέιλορ ήλεγχε μόλις το ένα τρίτο της χώρας: τη Μονρόβια και το κεντρικό τμήμα της Λιβερίας.
Στις 7 Μαρτίου του 2003 και επίσημα τον Ιούνιο, το Ειδικό Δικαστήριο για τη Σιέρα Λεόνε (SCSL) εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του Τέιλορ, κατηγορώντας τον για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας[10] Ο εισαγγελέας μάλιστα κατηγόρησε την κυβέρνηση του Τέιλορ ότι διευκόλυνε τη διέλευση τρομοκρατών της Αλ Κάιντα από τη Λιβερία, οι οποίοι κατηγορούνται ως ύποπτοι για τις βομβιστικές επιθέσεις του 1998 στις αμερικανικές πρεσβείες στην Κένυα και στην Τανζανία.[11]
Το ένταλμα σύλληψης εκδόθηκε κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης του Τέιλορ στην Γκάνα. Η τελευταία, έχοντας την υποστήριξη του προέδρου της Νότιας Αφρικής Τάμπο Μπέκι και παρά την παρότρυνση του προέδρου της Σιέρα Λεόνε Αχμάντ Τετζάν Κάμπαχ, αρνήθηκε να θέσει υπό κράτηση το Λιβεριανό ηγέτη. Έτσι, ο Τέιλορ επέστρεψε στη Μονρόβια.
Κατά την απουσία του για ειρηνευτικές συνομιλίες στην Γκάνα, πιστεύεται ότι οι ΗΠΑ παρότρυναν τον Μόζες Μπλα, τότε ανιπρόεδρο, να καταλάβει την εξουσία.[12] Έπειτα από την επιστροφή του, ο Τέιλορ απέπεμψε τον Μπλα από το αξίωμα του αντιπροέδρου, για να τον επαναφέρει λίγες ημέρες αργότερα. Στο μεταξύ οι αντάρτες της LURD είχαν αρχίσει την πολιορκία της πόλης Μονρόβια και σε εξέλιξη ήταν αιματηρές μάχες ανάμεσα σε στρατεύματα που υποστήριζαν τον Τέιλορ και στους αντάρτες.
Τον Ιούλιο του 2003 ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπους δύο φορές κάλεσε τον Τέιλορ να παραιτηθεί. Στις 9 Ιουλίου ο Νιγηριανός πρόεδρος Ολουσέγκουν Ομπασάντζο προσέφερε στον Τέιλορ άσυλο (να εξοριστεί εκεί) στη χώρα του, με τον όρο να απόσχει από τα πολιτικά της Λιβερίας.[13] Ο Τέιλορ επέμεινε ότι θα παραιτούνταν μόνο αν αμερικανικές ειρηνευτικές δυνάμεις παρατάσσονταν στη Λιβερία. Στο μεταξύ, οι χώρες της Αφρικής, ιδίως αυτές της Οικονομικής Κοινότητας των κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS), έστειλαν στρατεύματα στη Λιβερία, υπό νιγηριανή διοίκηση και με τη σημαία της 'ECOMIL'.[14] Στις 6 Αυγούστου παρατάχθηκε και αμερικανική ομάδα υπολογισμού απαρτιζόμενη από 32 μέλη, προς βοήθεια των στρατευμάτων της ECOWAS.[15]
Στις 10 Αυγούστου ο Τέιλορ εμφανίστηκε στην κρατική τηλεόραση και ανακοίνωσε την παραίτησή του και την παράδοση της εξουσίας στον αντιπρόεδρο Μόζες Μπλα, την επομένη ημέρα. Στην τελευταία του ομιλία άσκησε εντονότατη κριτική εναντίον των ΗΠΑ.
Συνακόλουθα, ανέλαβε προσωρινός πρόεδρος ο Μπλα, στις 11 Αυγούστου και κυβέρνησε μέχρι το σχηματισμό προσωρινής κυβέρνησης στις 14 Οκτωβρίου. Ο Τέιλορ έφυγε στη Νιγηρία και η κυβέρνηση του χορήγησε στέγη στο Κάλαμπαρ.
Το Νοέμβριο του 2003 το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε νομοσχέδιο που συμπεριελάμβανε τη χορήγηση αμοιβής ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων για τη σύλληψη του Τέιλορ. Το Δεκέμβριο του ιδίου έτους, η Ιντερπόλ εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για την παράδοση του άλλοτε πολεμάρχου της Λιβερίας και μάλιστα τον συμπεριέλαβε στον κατάλογο με τα πλέον καταζητούμενα πρόσωπα στον κόσμο. Το 2004 οι ΗΠΑ ζήτησαν το πάγωμα των λογαριασμών του Τέιλορ και το 2006 η νέα πρόεδρος της Λιβερίας, Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ ζήτησε επίσημα από τη Νιγηρία να εκδώσει τον Τέιλορ. Στις 25 Μαρτίου του 2006 η Νιγηρία συμφώνησε να απελευθερώσει τον Τέιλορ , όχι όμως και να τον εκδώσει, εξαιτίας απουσίας κάποιας συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών.
Η κυβέρνηση της Νιγηρίας ανακοίνωσε στις 28 Μαρτίου του 2006 ότι ο Τέιλορ εξαφανίστηκε από τη βίλα του κοντά στη θάλασσα, όπου ζούσε εξόριστος. Αυτό έγινε τρεις μέρες μετά την ανακοίνωση ότι η Νιγηρία θα σταματούσε να παρέχει πολιτικό άσυλο στον πρώην ηγέτη και θα τον άφηνε να φύγει από τη χώρα, προκειμένου να δικαστεί από το Ειδικό Δικαστήριο για τη Σιέρα Λεόνε.[16]
Στις 29 Μαρτίου του 2006 ο Τέιλορ επεχείρησε να διασχίσει τα σύνορα με το Καμερούν. Συνελήφθη όμως από δυνάμεις ασφαλείας στην πόλη Γκαμπορού στη βορειοανατολική Νιγηρία. Το αυτοκίνητό του Range Rover ακινητοποιήθηκε από συνοροφύλακες και τελικά αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του Τσαρλς Τέιλορ. Στο όχημα βρέθηκε μεγάλο ποσό μετρητών και ηρωΐνη, σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Μετά την άφιξή του στο Διεθνές Αεροδρόμιο Ρόμπερτς στη Χαρμπέλ της Λιβερίας, ο Τέιλορ συνελήφθη από την άοπλη Εθνική Λιβεριανή Αστυνομία και του έβαλαν χειροπέδες. Στη συνέχεια παραδόθηκε στα Ηνωμένα Έθνη, όπου τέθηκε υπό κράτηση και οδηγήθηκε με ελικόπτερο στο Ειδικό Δικαστήριο για τη Σιέρα Λεόνε στη Φριτάουν, συνοδεία Ιρλανδών στρατιωτών της UNMIL.
Αναμένοντας την έκδοσή του, ο Τέιλορ κρατήθηκε σε φυλακές του ΟΗΕ, στη Σιέρα Λεόνε. Η δίκη του ορίστηκε να γίνει από το Ειδικό Δικαστήριο για τη Σιέρα Λεόνε (SCSL).[17] Η αρχική απαγγελία κατηγοριών εναντίον του Τέιλορ έγινε στις 3 Μαρτίου του 2003, όμως στη συνέχεια (16 Μαρτίου) το κατηγορητήριο τροποποιήθηκε. Σύμφωνα με το νέο τροποποιημένο κατηγορητήριο, ο Τέιλορ κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν κατά την ένοπλη σύρραξη στη Σιέρα Λεόνε, [18], συνολικά για 650 αδικήματα.
Κατά την πρώτη εμφάνισή του στο δικαστήριο, στις 3 Απριλίου του 2006, ο Τέιλορ δήλωσε αθώος.[19]
Το 2006 το Εφετείο απέρριψε αίτημα της υπεράσπισης του Τέιλορ να δικαστεί ο πρώην πολέμαρχος στη Χάγη και όχι στη Σιέρα Λεόνε.[20] Στις 15 Ιουνίου του 2006 η βρετανική κυβέρνηση συμφώνησε να φυλακίσει τον Τέιλορ σε περίπτωση που ο ίδιος καταδικαζόταν από το Ειδικό Δικαστήριο για τη Σιέρα Λεόνε. Το γεγονός αυτό απομάκρυνε το κώλυμα που δημιουργήθηκε όταν η Ολλανδία δήλωσε ότι θα δίκαζε τον Τέιλορ αλλά δε θα τον φυλάκιζε σε περίπτωση καταδίκης, ενώ πολλές χώρες της Ευρώπης τήρησαν την ίδια στάση.[21]
Στις 16 Ιουνίου του 2006 το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ομόφωνα τη μεταφορά του Τέιλορ στη Χάγη για να δικαστεί. Στις 20 Ιουνίου ο Τέιλορ εκδόθηκε στην Ολλανδία και οδηγήθηκε αεροπορικώς στο αεροδρόμιο του Ρότερνταμ. Τέθηκε υπό κράτηση στο Σεβενίνγκεν, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, στη Χάγη[22]. Τον Ιούνιο του 2006 ιδρύθηκε σύνδεσμος για τη νομική υπεράσπιση του πρώην προέδρου της Λιβερίας.
Η δίκη του για εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας άρχισε στις 4 Ιουνίου του 2007. Ο ίδιος ο Τέιλορ δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο και μέσω του δικηγόρου του γνωστοποίησε με επιστολή ότι η απουσία του οφειλόταν στην πεποίθησή του ότι σε εκείνη τη φάση πίστευε ότι δεν μπορούσε να τύχει δίκαιας και αμερόληπτης δίκης.[23]
Τον Αύγουστο η δίκη αναβλήθηκε ως τον Ιανουάριο του 2008.[24] Το Φεβρουάριο του 2008 ένας σημαντικός αυτόπτης μάρτυρας που κατέθεσε εναντίον του Τέιλορ κρύφτηκε έπειτα από απειλές επειδή κατέθεσε αναφορικά με τα εγκλήματα πολέμου για τα οποία κατηγορείται ο Τέιλορ.Την ανακοίνωση έκανε ο ανώτατος εισαγγελέας.[25]
Στη διάρκεια της δίκης του Τέιλορ για εγκλήματα πολέμου, ο πρώην στρατιωτικός διοικητής, Τζόζεφ Μαρζάχ (Joseph "Zigzag" Marzah) κατέθεσε ότι ο Τσαρλς Τέιλορ γιόρτασε την άνοδό του στην εξουσία διατάζοντας θυσίες ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και τις δολοφονίες αντιπάλων του και συμμάχων του που είχαν θεωρηθεί προδότες. Επίσης, κατέθεσε ότι ο Τέιλορ είχε διατάξει να θαφτεί ζωντανή στο χώμα μία έγκυος γυναίκα.[26] Ο Μαρζάχ κατηγόρησε επίσης ότι ο Τέιλορ ανάγκαζε τους άνδρες του σε κανιβαλισμό, με σκοπό τον εκφοβισμό των εχθρών τους.[27]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
