Πεπίνος της Ιταλίας

Ο Καρλομάνος, μετέπειτα Πεπίνος της Ιταλίας (Pepin Carloman, Απρίλιος 773 - 8 Ιουλίου 810) από τη Δυναστεία των Καρολιδών, ήταν δεύτερος γιος του Καρλομάγνου από την τρίτη σύζυγο του Χίλντεγκαρντ του Φίντσγκαου.^[9]

Πεπίνος της Ιταλίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Pepin d'Italie (Γαλλικά)
Γέννηση	777[1]
Θάνατος	8  Ιουλίου 810[1] Μιλάνο[1]
Αιτία θανάτου	νόσος
Τόπος ταφής	Basilica of San Zeno[2][3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης[1]
Οικογένεια
Σύζυγος	Ροδαΐδη[4]
Σύντροφος	Ροδαΐδη[1]
Τέκνα	Βερνάρδος της Ιταλίας[5] Αδελαΐδα[6] Αντούλα[6] Γκουντράντα[6] Μπέρθα[6] Τετράντα[6]
Γονείς	Καρλομάγνος[1] και Χίλντεγκαρντ του Φίντσγκαου[1]
Αδέλφια	Κάρολος ο νεώτερος[7] Πεπίνος ο Κυφός[7] Λουδοβίκος ο Ευσεβής[7] Δρόγων[7] Χιού, γιός του Καρλομάγνου[7] Λοθάριος[7] Θεοδώριχος[7] Ροτρούδη[7] Θεοδράδα[7] Μπέρθα, κόρη του Καρλομάγνου[7] Γκισέλα, κόρη του Καρλομάγνου[7] Αλπαΐς[7] Αδελαΐδα[7] Χιλδεγάρδη[7] Χροταΐδα[7] Χιλτρούδη[7] Ροθίλδη[7] Αδαλτρούδη[8]
Οικογένεια	Δυναστεία των Καρολιδών[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Βασιλέας των Φράγκων
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Να μη συγχέεται με τον αδελφό του Πεπίνο τον Κυφό βασιλιά της Λομβαρδίας (Ιταλίας).

Βιογραφία

Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Καρλομάνος, αλλά μετονομάστηκε Πεπίνος, όπως ο ετεροθαλής αδελφός του Πεπίνος ο Κυφός και ο παππούς του Πιπίνος ο Βραχύς, όταν ήταν μικρό παιδί. Όταν κατέκτησε ο πατέρας του την Ιταλία, πήρε τον τίτλο του "Βασιλιά της Λομβαρδίας" (781) και ο πάπας Αδριανός Α΄ τον έστεψε με το σιδηρούν στέμμα της Λομβαρδίας· στη συνέχεια εργάστηκε σκληρά για την επέκταση της Αυτοκρατορίας των Φράγκων.^[10] Ο Πεπίνος βάδισε με Λομβαρδικό στρατό στην πεδιάδα του Δράβου και λεηλάτησε την Παννονία (791), ενώ ο πατέρας του -διασχίζοντας τον Δούναβη- πήγε προς την περιοχή των Αβάρων.

Νίκες επί των Αβάρων

Ο Καρλομάγνος προσπαθούσε να διαπραγματευτεί με μια Σαξονική εξέγερση (792), την ίδια ώρα ο Πεπίνος και ο Έρικ δούκας του Φρίουλι συνέχισαν να λεηλατούν τα οχυρά των Αβάρων. Η πρωτεύουσα των Αβάρων αλώθηκε δυο φορές και ο Πεπίνος έστειλε τα λάφυρα στον πατέρα του στο Άαχεν, που τα μοίρασε σε όλους τους οπαδούς του, ακόμη και σε ξένους βασιλείς όπως ο Όφα της Μερκίας. Ένα επικό ποίημα γράφηκε για να τιμήσει τον Πεπίνο για την γενναιότητα του στην καθυπόταξη των Αβάρων (796): το ποίημα γράφτηκε στην Βερόνα, την πρωτεύουσα του Πεπίνου μετά το 799 και κέντρο της Καρολίγγειας Αναγέννησης στην Ιταλία.^[11] Η δεύτερη έκδοση της Βερόνας (800) υμνεί εξίσου τον βασιλιά Πεπίνο.^[12] Ο "Γοτθιανός Κώδικας" χαιρετίζει την εκστρατεία του στο Μπενεβέντο και την απελευθέρωση της Κορσικής "από την καταπίεση των Μουσουλμάνων".^[13] Η λαμπρή σταδιοδρομία του έληξε άδοξα, με την αποτυχία του να καταλάβει την Βενετία ύστερα από 6 μήνες πολιορκίας (810), όπου οι επιδημίες λεηλάτησαν τον στρατό του και ο ίδιος αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Ο Πεπίνος της Ιταλίας απεβίωσε λίγους μήνες αργότερα (8 Ιουλίου 810).^[14]

Οικογένεια

Δεν γνωρίζουμε αν νυμφεύτηκε.

Από μια ερωμένη του, τη Μπέρθα, κόρη του Γουλιέλμου του Ζελόν, κόμη της Τουλούζης, ή από μία κόρη του Βερνάρδου, γιου του Καρόλου Μαρτέλου, ή και από τις δύο, ο (Καρλομάννος) Πεπίνος είχε (νόθα) τέκνα:

• Βερνάρδος 797-818, βασιλιάς της Ιταλίας.
• Αδελαίδα, παντρεύτηκε ως 2η σύζυγος τον Λαμβέρτο Α΄ κόμη της Νάντης.
  • Γουίδων Α΄ δούκας του Σπολέτο.
    • Γουίδων Γ΄ δούκας του Σπολέτο.
      • Λαμβέρτος Β΄, βασιλιάς της Λομβαρδίας ("Ιταλίας").
• Αντούλα.
• Γκουντράντα.
• Μπέρτα.
• Τεντράντα, παντρεύτηκε τον Λαμβέρτο Β΄ της Νάντης, γιο του Λαμβέρτου Α΄ της Νάντης από τον 1ο του γάμο.

Όλες οι κόρες του γεννήθηκαν την περίοδο 800 - 810, αλλά οι υπόλοιπες -εκτός από την Αδελαΐδα και τη Θεοδράδα- είχαν αποβιώσει πριν τον πάππο τους (814). Ο Πεπίνος της Ιταλίας ήταν έτοιμος να κληρονομήσει το ένα τρίτο της αυτοκρατορίας τού πατέρα του, αλλά απεβίωσε πριν από αυτόν, και το στέμμα της Λομβαρδίας πέρασε στον γιό του Βερνάρδο· την αυτοκρατορία κληρονόμησε ο μικρότερος, ετεροθαλής αδελφός του Λουδοβίκος Α΄ ο Ευσεβής.

Παραπομπές

1. Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 211. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
2. fmg.ac/Projects/MedLands/ITALY,%20Kings%20to%20962.htm#PepinIItalyB.
3. (Αγγλικά) Find A Grave. 143372059.
4. p10320.htm#i103191. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
5. Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 212-214. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
6. Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 212. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
7. Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 200-210. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
8. Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
9. Kingship and Royal Government, Janet L. Nelson, The New Cambridge Medieval History, Vol. 2, ed. Rosamond McKitterick, (Cambridge University Press, 1991), 400.
10. However exaggerated the title "king of Italy" may seem, it was the one used by his subjects: ..."[Charlemagne] transferred all the kingdom of Italy to his great and glorious son lord Pippin, the great king"... (Historia Langobardorum codicis Gothani, in Monumenta Germaniae Historica, Scriptores rerum Langobardicarum et Italicarum saec. VI-IX, p.11.)
11. Peter Godman (1985), Latin Poetry of the Carolingian Renaissance (Norman: University of Oklahoma Press), 186–191.
12. Godman, 180–187.
13. Monumenta Germaniae Historica, Scriptores rerum Langobardicarum et Italicarum saec. VI-IX, p. 11.
14. Royal Frankish Annals

Πηγές

• Kingship and Royal Government, Janet L. Nelson, The New Cambridge Medieval History, Vol. 2, ed. Rosamond McKitterick, (Cambridge University Press, 1991)
• Monumenta Germaniae Historica, Scriptores rerum Langobardicarum et Italicarum saec. VI-IX
• Peter Godman (1985), Latin Poetry of the Carolingian Renaissance (Norman: University of Oklahoma Press)