Γκονθάλο Νούνιεθ δε Λάρα

Ο Γκονθάλο Νούνιεθ Α΄, ισπαν.: Gonzalo Núñez Ι, (άκμασε 1059 – 1106) ήταν ένα πρώιμο μέλος του Οίκου της Λάρα, για το οποίο οι σύγχρονοι ιστορικοί και οι γενεαλόγοι συμφωνούν. ότι είναι το πρώτο ξεκάθαρα αναγνωρίσιμο μέλος αυτής της oικογένειας. ^{[2] [3]} Ο Οίκος της Λάρα ήταν μία πολύ εξέχουσα οικογένεια ευγενών στα βασίλεια της Καστίλης και του Λεόν και αρκετά από τα μέλη της έπαιξαν εξέχοντα ρόλο στην ιστορία της μεσαιωνικής Ισπανίας. Πιθανώς σχετιζόμενος με τους Σαλβαδόρεθ, τους γιους του Σαλβάδορ Γκονθάλεθ και, από γάμο, με τους Aλφόνσος από την Tιέρρα δε Κάμπος και τη Λιέβανα, καθώς και με τους Άλβαρεθ από την Καστίλη, ο Γκονθάλo ήταν πιθανότατα απόγονος των κομήτων της Καστίλης.

Γκονθάλο Νούνιεθ δε Λάρα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	11ος αιώνας Κομητεία της Καστίλης
Θάνατος	1106
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Goto Núñez
Τέκνα	Πέτρο Γκονθάλεθ δε Λάρα[1] Ροδρίγο Γκονθάλεθ δε Λάρα María González de Lara
Οικογένεια	Οίκος της Λάρα
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	ιππότης
Θυρεός
δεδομένα

Συζητήσιμη καταγωγή

Την καταγωγή που πρότεινε ο Λούις δε Σαλάθαρ υ Κάστρo στο έργο του για τον Οίκο της Λάρα, ήταν αποδεκτή εδώ και αιώνες, αν και αρκετοί σύγχρονοι ιστορικοί αμφισβητούν την ακρίβειά της. Σύμφωνα με τον Σαλάθαρ, ο Γκονθάλo ήταν το τρίτο μέλος αυτής της γενεαλογίας με αυτό το όνομα και ήταν απόγονος των κομήτων της Καστίλης ^[4] ως γιος ενός Nούνιo ή Mούνιo Γκονθάλεθ που θα ήταν γιος του Γκονθάλο Φερνάνδεθ, του πρωτότοκου από τον κόμη Φερνάν Γκονθάλεθ. ^{[5] [5]} Ο συγγραφέας, ωστόσο, μπερδεύει αρκετούς συνονόματους, υποθέτοντας ότι είναι το ίδιο πρόσωπο, και δεν παρέχει κανένα αποδεικτικό τεκμηρίωσης, που να υποστηρίζει αυτή την καταγωγή. Επιπλέον, σύμφωνα με μεσαιωνικούς χάρτες, ο Γκονθάλο Φερνάνδεθ, ο γιος του Φερνάν Γκονθάλεθ, εμφανίζεται για τελευταία φορά στις 29 Ιουνίου 959 και τον Φεβρουάριο του 984 η χήρα του, Φρολίνδε Γκόμεθ, έκανε δωρεά για την ψυχή τού αποθανόντος συζύγου της στο μοναστήρι του Σαν Πέδρο δε Καδένια και αναφέρει μόνο έναν γιο, που ονομάζεται Σάντσo. ^{[4] [6]}

Ο Ραμόν Μενένδεθ Πιδάλ στο La España del Cid (1929) πίστευε ότι ο Γκονθάλο Νούνιεθ ήταν γιος ενός Mούνιo ή Nούνιo Σαλβδόρεθ, που θα ήταν αδελφός του Γκονθάλο Σαλβαδόρεθ. ^[5] Η ιστορικός Mαρία δελ Κάρμεν Καρλέ στο έργο της «Μεγάλες ιδιοκτησίες και μεγάλοι ιδιοκτήτες» (Gran Propiedad y grandes propietarios) (1973) πρότεινε μία σχέση με τους Σαλβαδόρεθ. Σύμφωνα με την υπόθεσή της, η σχέση θα γινόταν μέσω της Γκότο Γκονθάλεθ, κόρης του Γκονθάλο Σαλβαδόρεθ, και συζύγου του Nούνιο Άλβαρεθ, οι οποίοι θα ήταν γονείς του Γκονθάλο Νούνιεθ δε Λάρα. ^{[7] [5]} Ωστόσο, σύμφωνα με διάφορα καταστατικά, η Γκότο Γκονθάλεθ Σαλβαδόρεθ ήταν παντρεμένη με τον κόμη των Αστουριών Φερνάνδο Ντίαθ, ^{[8] [a]} αδελφό της Χιμένα Ντίαθ, της συζύγου του "Ελ Σιντ" (Ροδρίγο Ντίαθ δε Βιβάρ). Ο Nούνιο Άλβαρεθ, ο οποίος απεβίωσε το 1065, ήταν ο υποδιοικητής (tenente) στην Aμάγια και στο Kαράθo ^[9] και η οικογένειά του είχε ιδιοκτησίες στη γη μεταξύ των ποταμών Aρλανθόν και Δούρου (Duero), κάτι που θα εξηγούσε τη «δύναμη των Λάρα στην περιοχή». ^[10]

Ρωμανική πρωτεύουσα της εκκλησίας της Σάντα Μαρία στην Πιάσκα, το πρώην μοναστήρι του οποίου προστάτες ήταν ο Aλφόνσo και στη συνέχεια ο Γκονθάλο Νούνιεθ και η σύζυγός του Γκότo.

Το Μοναστήρι του Σαν Μιγιάν δε Σούσo, το οποίο επωφελήθηκε από τις δωρεές του Γκονθάλo Nούνιεθ δε Λάρα και της συζύγου του Γκότο.

Οικογένεια

Μπροστά από την εκκλησία του μοναστηριού του Σαν Πέδρο δε δουένιας, όπου η Tερέσα Γκονθάλεθ δε Λάρα ήταν ηγουμένη.

Nυμφεύτηκε τη Γκότο Νούνιεθ, κόρη του Nούνιο Άλβαρεθ και της Mαρίας Γκουτιέρεθ, η οποία ήταν κόρη του Γκουτιέρε Αλφόνσo, κόμη στο Γκράχαλ, και της κόμισσας Γκότo, ^{[11] [12] [8]} Οι τεκμηριωμένοι απόγονοι αυτού του γάμου έφεραν το επώνυμο Γκονθάλεθ δε Λάρα και ήταν:

• Πέδρο (απεβ. 1130), ^{[13] [14] [15]} ένας από τους ισχυρότερους Καστιλιανούς μεγιστάνες της εποχής του και εραστής της βασίλισσας Ουρράκας, με την οποία είχε απογόνους.
• Ροδρίγο (απεβ. μετά το 1144), ^{[16] [13] [15]} κόμης και εξέχον μέλος του Οίκου της Λάρα.
• Τερέσα. Το 1035 ο Γκονθάλο και η Γκότο πρόσφεραν την κόρη τους Τερέσα στο Βασιλικό Μοναστήρι του Σαν Μπενίτο στο Σαχαγούν και στο Μοναστήρι του Σαν Πέδρο δε λος Μολίνος, δωρίζοντας πολλές ιδιοκτησίες, οι περισσότερες από τις οποίες προέρχονταν από την οικογένεια Αλφόνσο. ^[17] Η Τερέσα έγινε μοναχή και αργότερα ήταν ηγουμένη στο μοναστήρι του Σαν Πέδρο δε λας Ντουένιας από το 1126 έως το 1137. ^[18]
• Μαρία (απεβ. μετά το 1141) παντρεύτηκε τον Ίνιγο Χιμένεθ, κύριο του Καμέρος και της κοιλάδας του Aρνέδο ^[13] πριν από τον Ιούνιο του 1109, τη χρονιά που και οι δύο εκτέλεσαν μία διαθήκη. ^[19] Εμφανίζεται με τον γιο της, επίσης κύριο του Καμέρος, να επιβεβαιώνουν μία δωρεά, που έκανε ο αδελφός του Ροδρίγo στο μοναστήρι του Σαν Πέδρο δε Αρλάνθα. ^[20]

Ο Γκονθάλo θα μπορούσε επίσης να ήταν ο πατέρας μίας Γκότο Γκονθάλεθ, που εμφανίζεται με τον ανιψιό της Μανρίκε Πέρεθ δε Λάρα το 1143, όταν παραχώρησε δικαιοδοσία (fuero) στο Λος Αουσίνες. Κάποιος γενεαλόγος ισχυρίζεται ότι ήταν παντρεμένη με τον Ροδρίγο Μούνιοθ, άρχοντα του Γκουθμάν και της Ρόα, αν και μεσαιωνικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι η σύζυγος του Ροδρίγo ήταν η Μάγιορ Ντίαθ. ^[17]

Ο Σαλαθάρ υ Κάστρo πρόσθεσε άλλες κόρες, των οποίων η ύπαρξη δεν είναι τεκμηριωμένη, αλλά αμφίβολη. Μία από αυτές ήταν η Eλβίρα Γκονθάλεθ δε Λάρα, παντρεμένη με τον Πέδρο Νούνιεθ δε Φουεντεαρμέγιλ και μία άλλη κόρη, που ονομαζόταν Σάντσα Γκονθάλεθ, για την οποία ο Σαλαθάρ ισχυρίστηκε ότι ήταν σύζυγος του κόμη Φερνάνδο Πέρεθ δε Τράβα, παρόλο που η τεκμηριωμένη σύζυγος του κόμη της Γαλικίας ήταν στην πραγματικότητα κόρη του Γκονθάλo Aνσούρεθ και της Ουρράκας Βερμούδεθ. ^[17]

Σημειώσεις

1. On 18 June 1087 Fernando Díaz appears in the Monastery of San Salvador de Oña executing the will of his deceased wife Goto, giving to the monastery all that she had inherited from her father and from her uncle Álvaro Salvadórez in Hermosilla.

Παραπομπές

1. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
2. Sánchez de Mora 2003, σελ. 39.
3. Sánchez de Mora 1998, σελ. 37.
4. Sánchez de Mora 1998.
5. Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελ. 217.
6. Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελ. 213.
7. Sánchez de Mora 1998, σελ. 41.
8. Sánchez de Mora 2003, σελ. 61.
9. Estepa Díez 2007, σελ. 55.
10. Doubleday 2004, σελ. 22.
11. Torres Sevilla-Quiñones de León 1999.
12. Doubleday 2004.
13. Doubleday 2004, σελ. 156, n. 56.
14. Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελ. 219.
15. Sánchez de Mora 1998, σελ. 40.
16. Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελ. 223.
17. Sánchez de Mora 2003.
18. Martínez Sopena 1987, σελ. 78.
19. Sánchez de Mora 2003, σελ. 68.
20. Sánchez de Mora 1998, σελ. 68.

Βιβλιογραφία

• Doubleday, Simon R. (2004). Los Lara. Nobleza y monarquía en la España Medieval (στα Spanish). Madrid: Turner Publicaciones, S.L. and C.S.I.C. ISBN 84-7506-650-X.
• Estepa Díez, Carlos (2007). «Castilla de Condado a Reino». Alfonso VI y su época I. Los precedentes del reinado (966-1065) (στα Ισπανικά). E. Fernández González and J. Pérez Gil (Coord.). León: Universidad de León. Secretariado de Publicaciones. σελίδες 37–67. ISBN 978-84-9773-339-7.
• Ledesma Rubio, María Luisa (1989). Cartulario de San Millán de la Cogolla (1076-1200) (στα Spanish). Zaragoza: Instituto de Estudios Riojanos and Anubar Ediciones. ISBN 84-7013-235-0.
• Martínez Díez, Gonzalo (2005). El Condado de Castilla (711-1038): La Historia frente a la leyenda (στα Spanish). Valladolid: Junta de Castilla y León. ISBN 84-95379-94-5.
• Martínez Sopena, Pascual (1987). «Parentesco y poder en León durante el siglo XI: La "casata" de Alfonso Díaz» (στα Spanish). Studia Historica. Historia Medieval (5): 33–87. ISSN 0213-2060. https://gredos.usal.es/jspui/bitstream/10366/69694/1/Parentesco_y_poder_en_Leon_durante_el_si.pdf.
• Salazar y Castro, Luis de (1694). Pruebas de la historia de la casa de Lara (στα Spanish). Madrid: Llanos y Guzmán. OCLC 48730039.
• Sánchez de Mora, Antonio (1998). «Aproximación al estudio de la nobleza castellana: Los llamados Salvadores-Manzanedo y sus relaciones con el linaje de Lara (ss.XI-XIII)» (στα Spanish). Medievalismo: Boletín de la Sociedad Española de Estudios Medievales (8): 35–64. ISSN 1131-8155. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2023-03-23. https://web.archive.org/web/20230323064731/http://revistas.um.es/medievalismo/article/download/52511/50651. Ανακτήθηκε στις 2023-03-23.
• Sánchez de Mora, Antonio (2003) (στα Spanish). La nobleza castellana en la plena Edad Media: el linaje de Lara. Tesis doctoral. Universidad de Sevilla. http://fondosdigitales.us.es/thesis/thesis_view?oid=271.
• Torres Sevilla-Quiñones de León, Margarita Cecilia (1999). Linajes nobiliarios de León y Castilla: Siglos IX-XIII (στα Spanish). Salamanca: Junta de Castilla y León, Consejería de Educación y Cultura. ISBN 84-7846-781-5.