From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λέσεκ Γιούζεφ Σεραφινόβιτς (πολωνικά: Leszek Józef Serafinowicz), γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Γιαν Λέχον (Jan Lechoń) (13 Μαρτίου 1899, Βαρσοβία - 8 Ιουνίου 1956, Νέα Υόρκη), ήταν Πολωνός ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και θεάτρου, διπλωμάτης και συνιδρυτής της λογοτεχνικού κινήματος Σκαμάντερ και το Πολωνικού Ινστιτούτου Τεχνών και Επιστημών της Αμερικής.
| Γιαν Λέχον | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13 Μαρτίου 1899[1][2] Βαρσοβία[3] |
| Θάνατος | 8 Ιουνίου 1956[1][2][4] Νέα Υόρκη[5] |
| Αιτία θανάτου | πτώση |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία |
| Εθνικότητα | Τάταροι[6] |
| Ψευδώνυμο | Jan Lechoń |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά[7][8] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος ποιητής διπλωμάτης ημερολογιογράφος συγγραφέας κριτικός λογοτεχνίας |
| Αξιοσημείωτο έργο | d:Q11735902 |
| Περίοδος ακμής | 1912 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Χρυσή Δάφνη (Πολωνική Ακαδημία Λογοτεχνίας) Αξιωματικός του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[9] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λέχον σπούδασε πολωνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, οπότε είχε ήδη συγγράψει δύο ποιητικές συλλογές και ένα θεατρικό έργο. Ήταν συνεκδότης του περιοδικού Pro arte et studio. Δημιούργησε το όνομα Skamander για αυτή τη λογοτεχνική ομάδα και εκφώνησε την εναρκτήρια ομιλία στην πρώτη συνάντηση της ομάδας στις 6 Δεκεμβρίου 1919. Κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Σοβιετικού Πολέμου (1919-21), εργάστηκε στο γραφείο τύπου του αρχηγού του κράτους, Γιούζεφ Πιουσούτσκι.
Ο Λέχον ήταν μέλος του λογοτεχνικού καμπαρέ Pikador, μέλος της Ένωσης Πολωνών Συγγραφέων και γενικός γραμματέας της Λέσχης PEN. Το 1926–1929 επιμελήθηκε το σατιρικό περιοδικό Cyrulik Warszawski («Ο κουρέας της Βαρσοβίας» - το όνομά του σε σχέση με τον Κουρέα της Σεβίλλης). Το 1925 έλαβε βραβείο από την Πολωνική Ένωση Εκδοτών Βιβλίων και το 1935 ένα βραβείο από την Πολωνική Ακαδημία Λογοτεχνίας.[10][11]
Το 1921 έκανε απόπειρα αυτοκτονίας και πέρασε λίγο χρόνο σε νοσοκομεία ή σανατόρια προσπαθώντας να ξεπεράσει την κατάθλιψη. Μια ταραγμένη ομοφυλοφιλική σχέση επηρέασε την απόφαση του Λέχον να εγκαταλείψει τη Βαρσοβία.[12] Από το 1930 έως το 1939 ήταν πολιτιστικός ακόλουθος στην πολωνική πρεσβεία στο Παρίσι. Μετά την πτώση της Γαλλίας στη Ναζιστική Γερμανία, έφυγε για τη Βραζιλία και αργότερα εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Εκεί συνεπιμελήθηκε πολλές πολωνικές εφημερίδες και περιοδικά. Το 1942 συνίδρυσε το Πολωνικό Ινστιτούτο Τεχνών και Επιστημών της Αμερικής.
Μετά από πρόταση ενός ψυχιάτρου, ο Λέχον άρχισε να γράφει ένα ημερολόγιο (1949–56). Ανάμεσα σε επαναλαμβανόμενες αυτοβιογραφικές αναμνήσεις, το ημερολόγιο καταγράφει επίσης τις προσπάθειες του Λέχον να συμβιβαστεί με την ομοφυλοφιλία του. «Καταπιεζόμενος από μια αίσθηση μεταναστευτικής απαρχαιότητας και ποιητικής στειρότητας, ανίκανος να επιλύσει τη σύγκρουση μεταξύ της προγραμματικά παραδοσιακής πολωνικής δημόσιας προσωπικότητάς του και των αγωνιών ενός ηλικιωμένου, ακάθαρτου ομοφυλόφιλου σε μια Αμερική που κατακλύζεται από τον Μακαρθισμό...».[13] Ο Λέχον αυτοκτόνησε στις 8 Ιουνίου 1956 πηδώντας από τον δωδέκατο όροφο του ξενοδοχείου Hudson. Εκείνη την εποχή, το κίνητρό του για να το κάνει δόθηκε ως κατάθλιψη που προκλήθηκε από την «κοινωνική υποβάθμιση». Τα απομνημονεύματα του Άνταμ Τσιόουκος επισημαίνουν επίσης την κατάθλιψη που προκλήθηκε από την ενίσχυση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Πολωνία.
Το 1991, τα λείψανα του Λέχον εκτάφηκαν από το Κοιμητήριο Κάλβαρι στο Κουίνς και μεταφέρθηκαν σε ένα νεκροταφείο στο Λάσκι, σε έναν οικογενειακό τάφο που μοιράζεται με τους γονείς του, Βουαντίσουαφ και Μάρια Σεραφινόβιτς.
Ο Λέχον έκανε το λογοτεχνικό του ντεμπούτο σε ηλικία 14 ετών, με ποιητικές συλλογές με τίτλο Na złotym polu («Σε ένα χρυσό πεδίο», 1913) και Po różnych ścieżkach («Σε διαφορετικά μονοπάτια», 1914). Το 1916, το δράμα του W pałacu Stanisława Augusta («Στο παλάτι του Στανίσουαφ Αυγούστου») έκανε πρεμιέρα στον Παλαιό Πορτοκαλεώνα στη Βαρσοβία. Η ποιητική του συλλογή Srebrne i czarne («Ασημί και μαύρο») του χάρισε ένα βραβείο από την Ένωση Εκδοτών Βιβλίων της Πολωνίας. Ωστόσο, το αυξανόμενο ενδιαφέρον για το έργο του Λέχον και οι επιτυχίες του στον τομέα της ποίησης τον επηρέασαν αρνητικά. Βρήκε τη θέση και τη φήμη του πάνω από τις δυνατότητές του και δεν δημοσίευσε περαιτέρω μέχρι το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η πτώση της Πολωνίας εν καιρώ πολέμου ξύπνησε μέσα του το πάθος να συνεχίσει να γράφει. Δημοσίευσε το Lutnia po Bekwarku το 1942 και το Aria z kurantem το 1945, καθώς και το Marmur i róża. Άλλα έργα του περιλαμβάνουν το Karmazynowy poemat και το Iliada.
Η ποίηση του Λέχον, που συνδύαζε ρομαντικά και κλασικιστικά στοιχεία, ήταν διαφορετική από εκείνη των άλλων μελών της ομάδας Σκαμάντερ. Επίσης, μετέφρασε αρκετά δράματα, έγραψε κριτικές και δοκίμια.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
