Αθάμας

Ο Αθάμας ή Αθάμαντας είναι πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας, ήρωας της Θεσσαλίας και της Βοιωτίας, βασιλιάς του Ορχομενού. Ο μύθος του Αθάμαντα συναντάται σε διάφορες παραλλαγές.

Αθάμας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Νεφέλη[1] Ινώ[2][1] Θεμιστώ[1] Gorgopis
Τέκνα	Φρίξος[2][3][1] Έλλη[2][1] Λέαρχος της Ινούς[2][1] Παλαίμονας[4][1] Πτώος Μάκιστος Σχοινεύς Λεύκωνας Ερύθριος Ευρύκλεια Erythroe
Γονείς	Αίολος ο Θεσσαλός[2][5] και Μινύας και Εναρέτη και Ζευξίππη
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	βασιλιάς του Ορχομενού
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αθάμας ήταν γιος του Αιόλου και της Εναρέτης. Παντρεύτηκε πρώτα τη θεά Νεφέλη από την οποία απέκτησε τα δίδυμα Φρίξο και Έλλη. Αργότερα χώρισε με τη Νεφέλη και παντρεύτηκε την Ινώ, θυγατέρα του Κάδμου. Με την Ινώ, απέκτησε δύο παιδιά: τον Λέαρχο και τον Μελικέρτη, κατά μία εκδοχή και τον Χαλκό. Ο Αθάμας είχε επίσης ένα αδελφό, τον Σαλμονέα, ο οποίος ήταν πατέρας της Τυρούς.

Ο Φρίξος και η Έλλη μισούνταν από τη μητριά τους Ινώ. Η Ινώ κατέστρωσε ένα σατανικό σχέδιο για να απαλλαχθεί από τα παιδιά, ψήνοντας όλους τους σπόρους της πόλης ώστε να μην μπορούν να βλαστήσουν. Οι ντόπιοι αγρότες, φοβούμενοι την πείνα, ζήτησαν συμβουλές από ένα γειτονικό μαντείο. Η Ινώ δωροδόκησε τους απεσταλμένους να πουν ψέμματα ότι το μαντείο ζήτησε τη θυσία του Φρίξου. Ο Αθάμας ακουσίως δέχθηκε. Πριν ωστόσο δολοφονηθούν, ο Φρίξος και η Έλλη διασώθηκαν από ένα ιπτάμενο χρυσόμαλλο κριάρι που έστειλε η Νεφέλη, η φυσική τους μάνα. Η Έλλη έπεσε από το κριάρι στον Ελλήσποντο (που μετονομάστηκε έτσι προς τιμή της) και πέθανε, αλλά ο Φρίξος επέζησε και έφθασε στην Κολχίδα, όπου ο βασιλιάς Αιήτης τον καλοδέχθηκε, δίνοντάς του την κόρη του, τη Χαλκιόπη, για σύζυγο. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο Φρίξος έδωσε στο βασιλιά το χρυσόμαλλο δέρας του κριαριού.

Αργότερα, η Ινώ ανέθρεψε τον Διόνυσο, ανιψιό της, γιο της αδελφής της Σεμέλης, προκαλώντας την αμέριστη ζήλεια της `Ηρας. Αντεκδικούμενη, η Ήρα τρέλανε τον Αθάμαντα. Ο Αθάμας σκότωσε στην τρέλα του ένα γιο του, τον Λέαρχο. Η Ινώ, για να ξεφύγει από την καταδίωξη του φρενήρη συζύγου της, έπεσε στη θάλασσα με το γιό της Μελικέρτη. Και οι δύο αργότερα λατρεύτηκαν ως θαλάσσιες θεότητες, η Ινώ ως Λευκοθέα, και ο Μελικέρτης ως Παλαίμων.

Ο Αθάμας, με την ενοχή για το φόνο του γιου του, εξαναγκάστηκε να φύγει από τη Βοιωτία. Διατάχθηκε από το μαντείο να εγκατασταθεί σε ένα μέρος όπου θα μπορούσε να φιλοξενηθεί από άγρια θηρία. Αυτό το βρήκε στη Φθιώτιδα της Θεσσαλίας, όπου ξάφνιασε μια αγέλη λύκων που έτρωγαν πρόβατα. Όταν τους πλησίασε έφυγαν, αφήνοντάς του τα κόκαλα. Ο Αθάμας, βλέποντάς αυτό ως οιωνό εκπλήρωσης της προφητείας, έμεινε στην περιοχή και παντρεύτηκε μια τρίτη γυναίκα, τη Θεμιστώ. Με αυτή ο Αθάμαντας απέκτησε άλλα 4 ή 5 παιδιά: τον Λεύκωνα, τον Ερύθριο, τον Σχοινέα και τον Πτώο, ίσως και τον Πορφυρίωνα. Η περιοχή αργότερα ονομάστηκε Αθαμανική πεδιάδα.

Όταν ο Αθάμας επέστρεψε στη δεύτερη γυναίκα του, την Ινώ, η Θεμιστώ ζήτησε εκδίκηση ντύνοντας τα παιδιά της στα άσπρα και της Ινώς στα μαύρα. Η Ινώ άλλαξε τα ρούχα χωρίς η Θεμιστώ να το γνωρίζει, οπότε η Θεμιστώ σκότωσε η ίδια τα δικά της παιδιά.

Ο μύθος του Αθάμα ενέπνευσε τον Αισχύλο, τον Φερεκύδη, τον Ευριπίδη και τον Σοφοκλή. Ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής έγραψαν τραγωδίες, ο δεύτερος μάλιστα δύο. με τίτλο Αθάμας, οι οποίες όμως δεν σώζονται.

Παραπομπές

1. «Атамас» (Ρωσικά)
2. «Athamas» (Ρωσικά)
3. Νικολάι Ομπνόρσκι: «Фрикс» (Ρωσικά)
4. «Melicertes» (Αγγλικά)
5. «Aeolus» (Ρωσικά)