αρχαίος Έλληνας δραματικός ποιητής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αισχύλος (Ελευσίνα Ιπποθοωντίδας, Αρχαία Αθήνα, 525 ή 524 π.Χ. - Γέλα, Μεγάλη Ελλάδα, 456 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας τραγωδός. Μαζί με τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη, είναι οι μοναδικοί τραγικοί ποιητές των οποίων έχουν σωθεί ολοκληρωμένα έργα.
| Αισχύλος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αἰσχύλος (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 525 π.Χ.[1][2][3] Ελευσίνα[3] |
| Θάνατος | 456 π.Χ.[4][2][3] Γέλα |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα[5][6] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Αθήνα[4] |
| Δημότης (αρχ. Αττική) | Ελευσίνα Ιπποθοωντίδας[7] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά[8] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | τραγικός ποιητής[9][4] πολεμιστής θεατρικός συγγραφέας[10] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Αγαμέμνων Χοηφόροι Ευμενίδες Πέρσες Προμηθεύς Δεσμώτης[4] Επτά επί Θήβας Ικέτιδες |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ευφορίων του Αισχύλου Ευαίων ο Αθηναίος |
| Γονείς | Ευφορίων της Ελευσίνος |
| Αδέλφια | αδερφή του Αισχύλου Κυναίγειρος Αμεινίας ο Παλληνεύς |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ναυμαχία της Σαλαμίνας, Μάχη του Μαραθώνα και Μάχη των Πλαταιών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ήταν γόνος του ευγενούς γαιοκτήμονα Ευφορίωνα, του γένους των Κοδριδών, ενώ παρουσιάστηκε νωρίς στους δραματικούς αγώνες, κατά την 70η Ολυμπιάδα (499/496 π.Χ.), όταν διαγωνίσθηκε εναντίον των δραματικών ποιητών Πρατίνα και του Χοιρίλου.
Ήταν Αθηναίος πολίτης που μετείχε στις μάχες κατά των Περσών, ενώ είχε και δυο αδέλφια, που επίσης πολέμησαν στη μάχη του Μαραθώνα, τον Αμεινία και τον Κυναίγειρο. Ο τελευταίος μάλιστα πέθανε στον Μαραθώνα στη προσπάθεια του να κρατήσει με τα χέρια του, καθώς ήταν χειροδύναμος και πιθανότατα παλαιστής, ένα πλοίο των Περσών πριν βγει στα ανοιχτά. Αυτή η συμμετοχή του απηχεί στον θεατρικό και ποιητικό στίβο αυτή ακριβώς την ιστορική στιγμή της πόλεως, την ερμηνεύει ιδεολογικά, πολιτικά και φιλοσοφικά και ερμηνεύεται από αυτήν.
Στο έργο του συμπυκνώνεται η έννοια του δικαίου, καθώς και η συνείδηση του ποιητή ως μαχόμενου πολίτη. Σύμφωνα με τον Τζ. Τόμσον, ο Αισχύλος ήταν οπαδός του Πυθαγόρα και τα δράματα του είναι γεμάτα πυθαγόρειες ιδέες. Ο ίδιος θεωρούσε ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του τη συμμετοχή του στη μάχη του Μαραθώνα, στη ναυμαχία του Αρτεμισίου και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Όλα τα προηγούμενα πρέπει να εξετάζονται μαζί με την πιθανή συμμετοχή του στα Ελευσίνια Μυστήρια, στη λατρεία της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Στην ακμή της ζωής του ταξίδεψε στη Σικελία, στην αυλή του τυράννου Ιέρωνα, ενός ισχυρού άρχοντα που καλούσε μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής του στις Συρακούσες. Εκεί πιθανολογείται ότι παρουσίασε για δεύτερη φορά τους Πέρσες. Ταξίδεψε και δεύτερη φορά στη Σικελία πιθανώς εξαιτίας της διαφωνίας του με το αθηναϊκό κοινό - όπως παρουσιάζεται σε ένα χωρίο στους Βατράχους του Αριστοφάνη.
Πέθανε στη Γέλα το 456/455 π.Χ. σε δεύτερη επίσκεψή του. Ο Κλαύδιος Αιλιανός, συγγραφέας του 2ου αιώνα μ.Χ., στο βιβλίο του Περί ζώων ιδιότητος αναφέρει ότι σκοτώθηκε όταν έπεσε στο κεφάλι του μία χελώνα, την οποία είχε ρίξει από ψηλά ένας αετός, προκειμένου να σπάσει το καβούκι της και μετά να τη φάει, θεωρώντας ότι το άτριχο κεφάλι του Αισχύλου ήταν πέτρα. Οι Αθηναίοι εξασφάλισαν την υστεροφημία του μεγάλου δραματικού ποιητή, ψηφίζοντας νόμο σύμφωνα με τον οποίο επιτρεπόταν όποιος ήθελε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με έργα του Αισχύλου. Οι δύο γιοι του, Ευαίων και Ευφορίων, έγραψαν επίσης τραγωδίες, όπως και ο Φιλοκλής, γιος της αδελφής του. Ο Ευφορίων φέρεται ότι νίκησε μάλιστα και τον πατέρα του και τον Σοφοκλή στους δραματικούς αγώνες. Είναι γνωστοί 79 τίτλοι έργων του, από τα οποία σώζονται σήμερα επτά ολόκληρα και 400 αποσπάσματα και σπαράγματα από τα υπόλοιπα.
Στον τάφο του στήθηκε ένα επίγραμμα (κατά πάσα πιθανότητα από συγγενείς/φίλους βάσει του χαρακτήρα του και των ιδεών που πρέσβευε) που έγραφε:
Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεῦθει
μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας·
ἀλκὴν δ' εὐδόκιμον Μαραθώνιον ἄλσος ἄν εἴποι
καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος.
Στα νεότερα ελληνικά:
Τον γιο του Ευφορίωνα τον Αθηναίο Αισχύλο
κρύβει νεκρόν το μνήμα αυτό της Γέλας με τα στάρια·
την άξια νιότη του θα ειπεί του Μαραθώνα το άλσος
κι ο Μήδος ο ακούρευτος οπού καλά την ξέρει.
Επίσης δύο επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας (VII 255 και X 110) αποδίδονται στον Αισχύλο. Ένα από αυτά βρίσκεται και στην Ανθολογία του Πλανούδη[11].
Από τα επιγραφικά στοιχεία που διαθέτουμε η πρώτη του νίκη στους δραματικούς αγώνες των Μεγάλων Διονυσίων σημειώνεται το 484 π.Χ. και την ακολούθησαν άλλες 12. Στο λεξικό Σούδα αναφέρονται 28 νίκες, γεγονός που οδηγεί στην υπόθεση ότι έργα του κέρδισαν την πρώτη θέση και μετά θάνατον, εφόσον βέβαια ο αριθμός 28 μάς έχει παραδοθεί σωστά. Το 472 π.Χ. πήρε την νίκη στην Αθήνα με το έργο του Πέρσες. Το 468 π.Χ. διαγωνίσθηκε με τον Σοφοκλή και πήρε τη δεύτερη θέση, αλλά τον επόμενο χρόνο (467 π.Χ.) νίκησε με τη Θηβαϊκή τριλογία και το 458 π.Χ. με την Ορέστεια.
Η αισχυλική δραματουργία εξελίσσεται από τα πρώιμα στα ωριμότερα σωζόμενα έργα του. Οι καινοτομίες που εφήρμοσε θα μπορούσαν να συνοψισθούν ως εξής:
Όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις από την πρώιμη γραφή του οδήγησαν στην τελική ποιητική του περίοδο, η οποία αποτυπώνεται στη μνημειώδη Ορέστεια.
Το έργο Προμηθεύς Δεσμώτης αμφισβητείται ότι είναι του Αισχύλου, και ενδεχομένως να ανήκει στον γιο του τον Ευφορίωνα. Τα έργα του επηρέασαν ανθρώπους της λογοτεχνίας και της πολιτικής. Μέσα σε αυτούς ήτανε ο Βίκτωρ Ουγκό, ο Λόρδος Βύρων, ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε και ο Καρλ Μαρξ.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
