Φρίξος (μυθολογία)

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Φρίξος ήταν γιος του βασιλιά της Βοιωτίας Αθάμαντα γιου του Αιόλου και της θεάς της φιλοξενίας Νεφέλης, ήταν δίδυμος αδελφός της Έλλης. Παντρεύτηκε την Χαλκιόπη κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη, μαζί της απέκτησε τον Άργο, τον Φρόντη, τον Μέλανα και τον Κυτίσωρο.^[3] Η δεύτερη σύζυγος του πατέρα τους Ινώ μισούσε τον Φρίξο και την Έλλη, εμπνεύστηκε ένα φθονερό σχέδιο να τους θανατώσει καίγοντας τους σπόρους της Βοιωτικής γης, με αυτόν τον τρόπο δεν μπορούσαν να συλλέξουν καρπούς και θέρισε τον κόσμο η πείνα. Ο αφελής Αθάμας έστειλε απεσταλμένους στο μαντείο των Δελφών, αλλά η Ινώ τους δωροδόκησε για να απαντήσουν ψευδώς στον σύζυγο της ότι για να επανέλθει η καρποφορία θα έπρεπε να θυσιάσει τα παιδιά του Φρίξο και Έλλη.

Φρίξος
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Χαλκιόπη[1]
Τέκνα	Άργος[1] Φρόντις Μέλας Κυτίσσωρος[1] Πρέσβων Cylindros Demoleon
Γονείς	Αθάμας[2][1] και Νεφέλη[2]
Αδέλφια	Έλλη[1]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αθάμας συμφώνησε αλλά λίγο πριν από την θυσία η μητέρα τους Νεφέλη έστειλε στον τόπο της θυσίας ένα χρυσόμαλλο κριάρι, άρπαξε τα παιδιά της και έφυγε μακριά.^[4] Ο τόπος από τον οποίο ξεκίνησαν το ταξίδι τους ο Φρίξος και η Έλλη πάνω στο κριάρι αμφισβητείται, αλλού καταγράφεται ο Ορχομενός Βοιωτίας και αλλού η Θεσσαλική Άλος. Την ώρα που το κριάρι διέσχιζε τα στενά ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία η Έλλη ζαλίστηκε έπεσε στην θάλασσα και πνίγηκε, από τότε τα Στενά έμειναν γνωστά σαν Ελλήσποντος. Ο Φρίξος περίλυπος συνέχισε το ταξίδι μόνος του και έφτασε στην Κολχίδα, τον υποδέχθηκε θερμά ο βασιλιάς Αιήτης και του έδωσε σύζυγο την κόρη του Χαλκιόπη. Ο Φρίξος θυσίασε το χρυσό κριάρι στον Ποσειδώνα και έδωσε δώρο το Χρυσόμαλλο δέρας στον Αιήτη. Ο θεός Άρης έστειλε στον Αιήτη έναν δράκο ο οποίος φύλαγε όλη μέρα το Χρυσόμαλλο Δέρας από τους επίδοξους ληστές. Ο Φρίξος και η Χαλκιόπη απέκτησαν τέσσερεις γιους που συμμετείχαν αργότερα στην Αργοναυτική εκστρατεία.

Παραπομπές

1. Νικολάι Ομπνόρσκι: «Фрикс» (Ρωσικά)
2. «Athamas» (Ρωσικά)
3. Απολλώνιος ο Ρόδιος, "Αργοναυτικά", 2.1122
4. D. S. Robertson, "The Flight of Phrixus", The Classical Review, Τόμ. 54, No. 1 (Mar., 1940), σσ. 1–8

Πηγές

• Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
• Apollonius Rhodius, Argonautica translated by Robert Cooper Seaton (1853-1915), R. C. Loeb Classical Library Volume 001. London, William Heinemann Ltd, 1912. Online version at the Topos Text Project.
• Pseudo-Eratosthenes, Catasterismi 14, 19
• Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies. Online version at the Topos Text Project.
• Hyginus, Fabulae 1–3, 12, 21, 22, 188
• Gaius Valerius Flaccus, 1.281ff
• Gaius Valerius Flaccus, Argonautica translated by Mozley, J H. Loeb Classical Library Volume 286. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1928. Online version at theio.com.
• Gaius Valerius Flaccus, Argonauticon. Otto Kramer. Leipzig. Teubner. 1913. Latin text available at the Perseus Digital Library.
• Ovid, Metamorphoses 7.8ff, Fasti 3.867ff
• Publius Ovidius Naso, Metamorphoses translated by Brookes More (1859-1942). Boston, Cornhill Publishing Co. 1922. Online version at the Perseus Digital Library.
• Publius Ovidius Naso, Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892. Latin text available at the Perseus Digital Library.