Αμερικανός ηθοποιός From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Τζορτζ Σίγκαλ Τζούνιορ (αγγλικά: George Segal Jr., 13 Φεβρουαρίου 1934 – 23 Μαρτίου 2021) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, κωμικός και μουσικός. Έγινε δημοφιλής κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 παίζοντας τόσο δραματικούς όσο και κωμικούς ρόλους. [14] Αφού αναδείχθηκε αρχικά με ρόλους σε αναγνωρισμένες ταινίες όπως Το πλοίο των τρελών (1965) και Τον λέγανε "βασιλιά" (King Rat, 1965), συμπρωταγωνίστησε στο κλασικό δράμα Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; (1966).
| Τζορτζ Σίγκαλ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | George Segal (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 13 Φεβρουαρίου 1934[1][2][3] Γκρέιτ Νεκ |
| Θάνατος | 23 Μαρτίου 2021[4] Santa Rosa Memorial Hospital[5] |
| Αιτία θανάτου | χειρουργικές επιπλοκές[6] |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Αγγλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[7][8][9] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Κολούμπια Κολέγιο Χάβερφορντ George School HB Studio |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | παίκτης πάντζο ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός τηλεόρασης ηθοποιός ταινιών ηθοποιός φωνής παραγωγός ταινιών[10] ηθοποιός[11] |
| Περίοδος ακμής | 1960 - 2021 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Marion Segal Freed (1956–1983) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[12] Βραβείο Χρυσές Σφαίρες για τον Καλύτερο Άνδρα Ηθοποιό σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ (1974) Αυτοκρατορικό βραβείο (1997)[13] John Jay Award |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Την επόμενη μιάμιση δεκαετία, ο Σίγκαλ πρωταγωνίστησε σταθερά σε αξιόλογες ταινίες διαφόρων ειδών, όπως Απόρρητος φάκελος Κουίλερ (The Quiller Memorandum, 1966), Η σφαγή του Σικάγου (1967), Κυνηγώντας τον δολοφόνο (No Way to Treat a Lady, 1968), Where's Poppa? (1970), Η τροτέζα και ο πρωτάρης (The Owl and the Pussycat, 1970), Καυτή πέτρα (The Hot Rock, 1972), Μια παράξενη ιστορία (Blume in Love, 1973), Απιστία με αξιοπρέπεια (1973), Ζάρια, πόκερ και κάτι άλλο (California Split, 1974), Η δούκισσα και ο καουμπόι (The Duchess and the Dirtwater Fox, 1976), και Χρυσοδάκτυλοι της υψηλής κοινωνίας (Fun with Dick and Jane, 1977). Ήταν ένας από τους πρώτους Αμερικανούς κινηματογραφικούς ηθοποιούς που έγινε πρωταγωνιστής με αμετάβλητο εβραϊκό επώνυμο, βοηθώντας να ανοίξει ο δρόμος για άλλους σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του. [15] [16] [17] Αργότερα στην καριέρα του, εμφανίστηκε σε δεύτερους ρόλους σε ταινίες όπως Κοίτα ποιος μιλάει (1989), Για τ' αγόρια (For the Boys, 1991), Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα (The Mirror Has Two Faces, 1996), Φλερτάροντας τις συμφορές (Flirting with Disaster, 1996) και Αγάπη σαν ναρκωτικό (2010).
Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ και κέρδισε δύο Χρυσές Σφαίρες, συμπεριλαμβανομένης της Χρυσής Σφαίρας Καλύτερου Ηθοποιού σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία για την ερμηνεία του στο Απιστία με αξιοπρέπεια.
Στην τηλεόραση, έγινε περισσότερο γνωστός για τους μόνιμους του ρόλους σε δύο δημοφιλείς κωμικές σειρές, στο Δεν ξέρεις τι σου γίνεται (Just Shoot Me! 1997–2003) και στο The Goldbergs (2013–2021).
Ο Σίγκαλ ήταν επίσης ένας καταξιωμένος παίκτης του μπάντζο. Κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ και έπαιξε μπάντζο σε αρκετούς ρόλους του.
Ο Τζορτζ Σίγκαλ Τζούνιος γεννήθηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης. [18] [19] [20] Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά της Φάνι Μπλανς Σίγκαλ (το γένος Μπόντκιν) και του Τζορτζ Σίγκαλ, που εργαζόταν στο εμπόριο λυκίσκου. Πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στο Γκρέιτ Νεκ της Νέας Υόρκης . [18] [21] [22] Και οι τέσσερις παππούδες του Σίγκαλ ήταν Ρωσοεβραίοι μετανάστες. [23] [24] Ο παππούς και η γιαγιά του από την πλευρά της μητέρας του άλλαξαν το επώνυμό τους από Σλομπότκιν σε Μπότκιν. [23] Ένας προπάππους από την πλευρά του πατέρα του έθεσε υποψηφιότητα για κυβερνήτης της Μασαχουσέτης ως σοσιαλιστής. [25] Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Τζον, καταπιάστηκε (όπως και ο πατέρας του) με το εμπόριο λυκίσκου και ήταν καινοτόμος στην καλλιέργεια νέων ποικιλιών. [26] Ο μεσαίος αδερφός του, Φρεντ, ήταν σεναριογράφος [21] και η αδερφή του, Γκρέτα, πέθανε από πνευμονία πριν γεννηθεί ο Τζορτζ. [23]
Ο Σίγκαλ άρχισε να ενδιαφέρεται για την υποκριτική σε ηλικία εννέα ετών, όταν είδε τον Άλαν Λαντ στο Η αγάπη του γκάνγκστερ. [22] «Ήξερα ότι το περίστροφο και η καμπαρντίνα ήταν μια ψευδαίσθηση και δεν με ένοιαζε», είχε πει ο Σίγκαλ. «Μου άρεσε η αίσθηση της περιπέτειας και του ελέγχου». [27] Άρχισε επίσης να παίζει μπάντζο σε νεαρή ηλικία, δηλώνοντας αργότερα: «Άρχισα γιουκαλίλι όταν ήμουν παιδί στο Γκρέιτ Νεκ. Ένας φίλος είχε ένα κόκκινο μοντέλο Harold Teen και μου έκλεωε την καρδιά. Στο λύκειο, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσες να παίξεις σε συγκρότημα με γιουκαλίλι, έτσι προχώρησα στο τετράχορδο μπάντζο». [28]
Όταν πέθανε ο πατέρας του το 1947, ο Σίγκαλ μετακόμισε στη Νέα Υόρκη με τη μητέρα του. [29] Αποφοίτησε από το George School, ένα οικοτροφείο κουάκερων στην Πενσιλβάνια, ενώ το 1951 και φοίτησε στο Haverford College. [30] Αποφοίτησε από το Columbia College του Πανεπιστημίου Κολούμπια το 1955 με πτυχίο στις παραστατικές τέχνες και το θέατρο. [28] [29] Έπαιζε μπάντζο στο Χάβερφορντ και στο Κολούμπια, όπου έπαιζε σε ένα συγκρότημα ντίξιλαντ που είχε άλλαξε ονόματα. Το συγκρότημα, το οποίο αργότερα πήρε το όνομα Red Onion Jazz Band, έπαιξε στον πρώτο γάμο του Σίγκαλ. [30] [31]
Ο Σίγκαλ υπηρέτησε στον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας. [18] [32] Εκεί, έπαιζε σε ένα συγκρότημα που ονομαζόταν Corporal Bruno's Sad Sack Six. [28]
Μετά το κολέγιο και τον στρατό, ο Σίγκαλ τελικά σπούδασε στο Actors Studio [33] και έπιασε δουλειά ως αντικαταστάτης στην παράσταση του 1956 The Iceman Cometh με πρωταγωνιστή τον Τζέισον Ρόμπαρντς. [34] Εμφανίστηκε στο Αντώνιος και Κλεοπάτρα του Τζόζεφ Παπ και εντάχθηκε σε μια αυτοσχεδιαστική ομάδα που ονομαζόταν The Premise, η οποία εμφανιζόταν σε ένα καφενείο. [35] Ο Σίγκαλ συνέχισε να παίζει στο Μπρόντγουεϊ με ρόλους στα Gideon (1961–62) για 236 παραστάσεις [36] [37] και Rattle of a Simple Man (1963).
Υπέγραψε συμβόλαιο με την Columbia Pictures το 1961, κάνοντας το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο Η μοίρα των τεσσάρων (The Young Doctors). [38] Ο Σίγκαλ έκανε αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1960, σε εκπομπές όπως Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει, [38] και εμφανίστηκε στη γνωστή ταινία Η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου (The Longest Day, 1962) με θέμα τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. [39] Είχε επίσης έναν μικρό ρόλο στο Act One (1963) και έναν πιο σημαντικό ρόλο στο γουέστερν Ο γίγας με τα δύο πιστόλια (Invitation to a Gunfighter, 1964) με τον Γιουλ Μπρίνερ. [40]
Ο Σίγκαλ πήγε στο Χόλιγουντ από τη Νέα Υόρκη για να πρωταγωνιστήσει σε μια τηλεοπτική σειρά με τον Ρόμπερτ Τέιλορ που δεν προβλήθηκε ποτέ. Παρ' όλα αυτά, εντάχθηκε στο καστ του ιατρικού δράματος της Columbia Pictures Κορίτσια για το Σαββατόβραδο (The New Interns, 1964), [41] και στη συνέχεια υπέγραψε μακροπρόθεσμο συμβόλαιο με το στούντιο. [42] Ο ρόλος του χάρισε τελικά Χρυσή Σφαίρα Νέου Πρωταγωνιστή της Χρονιάς, [27] μαζί με τους Χάρβ Πρέσνελ και Χάιμ Τοπόλ. [43]
Το 1965, ο Σίγκαλ έπαιξε έναν εγωκεντρικό ζωγράφο σε ένα καστ με επικεφαλής τη Βίβιαν Λι και τον Λι Μάρβιν στο γνωστό δράμα του Στάνλεϊ Κρέιμερ Το πλοίο των τρελών, το οποίο ήταν υποψήφιο για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Την ίδια χρονιά, έπαιξε επίσης τον ρόλο του δολοπλόκου αιχμαλώτου στο πολυαγαπημένο πολεμικό δράμα Τον λέγανε "βασιλιά" (ο ρόλος προοριζόταν αρχικά για τον Φρανκ Σινάτρα) και έλαβε αναγνώριση και για τις δύο ερμηνείες. [44] [45] Σε άλλες αξιόλογες κινηματογραφικές εμφανίσεις, έπαιξε τον τίτλο ενός πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών με αποστολή στο Βερολίνο στο Απόρρητος φάκελος Κουίλερ (1966), ενός Αλγερινού αλεξιπτωτιστή που γίνεται αρχηγός του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας στη Χαμένη ταξιαρχία (Lost Command, 1966) και ενός γκάνγκστερ τύπου Τζέιμς Κάγκνεϊ στο Η σφαγή του Σικάγου (1967). [40]
Ο Σίγκαλ εμφανίστηκε επίσης σε πολλές εξέχουσες τηλεταινίες, υποδυόμενος τον Μπιφ σε μια καταξιωμένη παραγωγή του Ο θάνατος του εμποράκου (1966), έναν γκάνγκστερ σε μια μεταφορά του The Desperate Hours (1967), και τον Τζορτζ σε μια μεταφορά του Άνθρωποι και ποντίκια (1968). Οι δύο τελευταίες ταινίες σκηνοθετήθηκαν από τον Τεντ Κότσεφ, [46] με τον οποίο συνεργάστηκε ξανά αρκετές φορές. [40]
Ο Σίγκαλ συνεργάστηκε για λίγο με τη Warner Bros. για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μάικ Νίκολς Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; (1966), μια κλασική πλέον προσαρμογή του θεατρικού έργου του Έντουαρντ Άλμπι. Ο Νίκολς είχε σκηνοθετήσει προηγουμένως τον Σίγκαλ σε ένα έργο εκτός Μπρόντγουεϊ το 1964 με τίτλο The Knack [47] και του έδωσε αυτόν τον ρόλο του Γουλφ όταν τον απέρριψε ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ. [48] Στην ταινία, ο Σίγκαλ έπαιζε τον Νικ, δίπλα στους Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Ρίτσαρντ Μπάρτον και Σάντι Ντένις. Η ταινία, η οποία έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και εντάχθηκε αργότερα στο Εθνικό Μητρώο Ταινιών, [49] είναι αναμφισβήτητα η πιο γνωστή του Σίγκαλ και, για τον ρόλο του, προτάθηκε για Όσκαρ [50] και Χρυσή Σφαίρα. [51]
Την ίδια χρονιά, ο Σίγκαλ κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο The Yama Yama Man. Το ομότιτλο κομμάτι είναι μια ράγκταιμ εκδοχή της μελωδίας του 1908 "The Yama Yama Man" με πνευστά και μπάντζο. Την ίδια χρονιά, ο Σίγκαλ έπαιξε μπάντζο και τραγούδησε με τους The Smothers Brothers το "Draft Dodger Rag" στην τηλεοπτική τους εκπομπή του CBS. [52] [53]
Για περισσότερα από δέκα χρόνια μετά την επιτυχία του στο Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ, ο Σίγκαλ ερμήνευσε πολλούς αξιόλογους κινηματογραφικούς ρόλους, συχνά συνεργαζόμενος με μεγάλους σκηνοθέτες και έγινε σημαντική προσωπικότητα στο κίνημα του Νέου Χόλιγουντ. [54] Πρωταγωνίστησε στη γνωστή [55] μαύρη κωμωδία του Κάρλ Ράινερ [56] Where's Poppa? (1970) και στο Bye Bye Braverman (1968) του Σίντνεϊ Λουμέτ. Επίσης, πρωταγωνίστησε με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στην κωμωδία Καυτή πέτρα (1972) και ερμήνευσε το θύμα της κρίσης μέσης ηλικίας στη ρομαντική κομεντί Μια παράξενη ιστορία (1973). [57] Τέλος, πρωταγωνίστησε μαζί με τον Έλιοτ Γκουλντ ως εθισμένος στον τζόγο στο κλασικό Ζάρια, πόκερ και κάτι άλλο (1974) του Ρόμπερτ Όλτμαν, [58] που θεωρείται από ορισμένους ως η καλύτερη ταινία όλων των εποχών πάνω στο θέμα των τυχερών παιχνιδιών. [59]
Σε έναν από τους πιο επιτυχημένους ρόλους του, ο Σίγκαλ έπαιξε έναν φιλάνθρωπο σύζυγο στην ευρωπαϊκή ρομαντική κομεντί του Μέλβιν Φρανκ Απιστία με αξιοπρέπεια (1973) δίπλα στην Γκλέντα Τζάκσον. Η ταινία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, η Τζάκσον κέρδισε Όσκαρ για την ερμηνεία της και ο Σίγκαλ κέρδισε το Χρυσή Σφαίρα α' ανδρικού ρόλου – Κινηματογραφικό Μιούζικαλ ή Κωμωδία, που ήταν η δεύτερη Χρυσή Σφαίρα της καριέρας του. [60]
Σε αυτό το διάστημα, ερμήνευσε πολλούς ακόμη πρωταγωνιστικούς ρόλους σε διάφορα είδη. Έπαιξε έναν μπερδεμένο αστυνομικό στο Κυνηγώντας τον δολοφόνο (1968), έναν κουρασμένο από τον πόλεμο στρατιωτικό στο Η γέφυρα του Ρεμάγκεν (1969), έναν άνδρα που καταστρέφει τον γάμο του στο Loving (1970) και έναν κομμωτή που γίνεται τοξικομανής στο Γεννημένος για νικητής (1971). [61] Η Τροτέζα και ο Πρωτάρης (1970), μια ρομαντική κομεντί με συμπρωταγωνίστρια την Μπάρμπρα Στράισαντ, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ταινία. [62] Στη συνέχεια, ο Σίγκαλ ερμήνευσε τον ρόλο ενός επικίνδυνου επιστήμονα υπολογιστών στο Ο δολοφόνος με τα δύο πρόσωπα (1974) και πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στα Η δούκισσα και ο καουμπόι (1976), Χρυσοδάκτυλοι της υψηλής κοινωνίας (1977), Έγκλημα στο λούνα παρκ (1977) και Ποιος σκοτώνει τους μεγάλους σεφ; (1978) [63]
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980, ο Σίγκαλ εμφανιζόταν συχνά στο The Tonight Show του Τζόνι Κάρσον τόσο ως καλεσμένος όσο και, περιστασιακά, ως φιλοξενούμενος οικοδεσπότης. Οι εμφανίσεις του συνοδεύονταν συχνά από ερμηνείες του στο μπάντζο. [35]
Ο Σίγκαλ συνέχισε τη μουσική του καριέρα και αυτό το διάστημα. Το 1974, το συγκρότημά του, The Imperial Jazz Band, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τίτλο A Touch of Ragtime, στο οποίο ο Σίγκαλ έπαιζε μπάντζο. Έκανε συχνές τηλεοπτικές εμφανίσεις με το Beverly Hills Unlisted Jazz Band και το 1981 έπαιξαν ζωντανά στο Κάρνεγκι Χολ. [64]
Το 1976, ο Σίγκαλ συμπαρουσίασε τα Βραβεία Όσκαρ μαζί με τους Τζιν Κέλι, Γκόλντι Χον, Γουόλτερ Ματάου και Ρόμπερτ Σο. [65]
Ο Σίγκαλ ξανασυνεργάστηκε με τη συμπρωταγωνίστρια, Γκλέντα Τζάκσον, του Απιστία με αξιοπρέπεια και τον σκηνοθέτη της ίδιας ταινίας, Μέλβιν Φρανκ, σε μια άλλη ρομαντική κομεντί ευρωπαϊκού σκηνικού, το Αιτία διαζυγίου ο γάμος (1979), αλλά η ταινία δεν είχε επιτυχία όπως και Το τελευταίο παντρεμένο ζευγάρι (1980) με τη Νάταλι Γουντ. Ο Σίγκαλ αποσύρθηκε από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιτυχημένη κωμωδία 10 του Μπλέικ Έντουαρντς (1979), με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί από τον Ντάντλεϊ Μουρ και να του ασκηθεί αγωγή από τον Έντουαρντς. [35]
Με λίγες εξαιρέσεις, σε ταινίες όπως το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ντένζελ Ουάσινγκτον, με τίτλο Λευκός γάμος, μαύρο παιδί (1981), το αστυνομικό δράμα του Μπαρτ Ρέινολντς με τίτλο Ο κύκλος της βίας (1985) και η δημοφιλής οικογενειακή κωμωδία Κοίτα ποιος μιλάει (1989), ο Σίγκαλ ερμήνευσε λιγότερο σημαντικούς ρόλους τη δεκαετία του 1980. Αντίθετα, άρχισε να πρωταγωνιστεί πιο συχνά σε τηλεοπτικές ταινίες, όπως το The Deadly Game (1982) για το οποίο έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο CableAce καλύτερου ηθοποιού σε θεατρική ή μη μουσική παραγωγή, [66] το The Cold Room (1984), και το The Zany Adventures of Robin Hood (1984). Πρωταγωνίστησε επίσης σε δύο βραχύβιες τηλεοπτικές σειρές, την ημιαυτοβιογραφική κωμική σειρά Take Five (1987) [67] και το αστυνομικό δράμα Murphy's Law (1988–89). Το 1985, επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ σε μια βραχύβια παραγωγή του Requiem for a Heavyweight και το 1990 περιόδευσε σε μια παράσταση με τίτλο Double Act. [68]
Ωστόσο, μετά από αυτή τη σχετικά ξηρή περίοδο, ο Σίγκαλ αποκαταστάθηκε ως επιτυχημένος καρατερίστας τη δεκαετία του 1990. Αν και εμφανίστηκε σε κάποιες λιγότερο αναγνωρισμένες ταινίες, δούλεψε επίσης με σκηνοθέτες όπως ο Μαρκ Ραϊντέλ, ο Γκας Βαν Σαντ, η Μπάρμπρα Στράισαντ, ο Ντέιβιντ Ο. Ράσελ, ο Ράνταλ Κλάιζερ και ο Μπεν Στίλερ, σε ταινίες με μεγάλη απήχηση όπως Για τ' αγόρια (1991), Έτοιμη για όλα (1995), Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα (1996), Φλερτάροντας τις συμφορές (1996), Το πάρτι μου (1996) και Ο κολιτσίδας (1996). Επιπλέον, είχε εμφανίσεις ως guest σε διάφορες εκπομπές όπως Η συγγραφέας ντετέκτιβ και The Larry Sanders Show και συνέχισε να εμφανίζεται σε τηλεοπτικές ταινίες [69]
Από το 1997 έως το 2003, ο Σίγκαλ ερμήνευε τον πιο Μια νύχτα στο Μανχάτανσημαντικό ρόλο του των τελευταίων ετών, ως πρωταγωνιστής στην κωμική σειρά του NBC Δεν ξέρεις τι σου γίνεται στον ρόλο του Τζακ Γκάλο, ενός επιτυχημένου ιδιοκτήτη και εκδότη ενός περιοδικού μόδας στη Νέα Υόρκη. [35] Για αυτόν τον ρόλο, ήταν υποψήφιος για το Χρυσή Σφαίρα α' ανδρικού ρόλου - Τηλεοπτική Σειρά Μιούζικαλ ή Κωμωδία το 1999 και το 2000 [70] καθώς και για Βραβείο Satellite το 2002. Η εκπομπή, η οποία κάποτε προβλήθηκε μεταξύ των εμβληματικών εκπομπών Τα φιλαράκια και Seinfeld, ολοκλήρωσε επτά κύκλους και 148 επεισόδια.
Αφού ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της σειράς, ο Σίγκαλ εμφανίστηκε σε δεύτερους ρόλους σε ταινίες όπως Μια νύχτα στο Μανχάτα (2005), 2012 (2009) και Αγάπη σαν ναρκωτικό (2010). Επιπλέον, εργάστηκε συχνά ως ηθοποιός φωνής. [71] [72] Η τελευταία κινηματογραφική του ερμηνεία ήταν δίπλα στον Κρίστοφερ Πλάμερ στο Έλσα & Φρεντ (2014).
Το 2017, ο Σίγκαλ έλαβε ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ στην κατηγορία της τηλεόρασης. [73] [74]
Ο Σίγκαλ παντρεύτηκε τρεις φορές. Το 1956, παντρεύτηκε την μοντέρ Μάριον Σίγκαλ Φριντ, η οποία θα εργαζόταν ως συνεργάτης παραγωγός ή μοντέρ σε τρεις από τις ταινίες του. [75] Απέκτησαν δύο κόρες και πήραν διαζύγιο το 1983. [75] Από το 1983 μέχρι το θάνατό της το 1996, ο Σίγκαλ ήταν παντρεμένος με τη Λίντα Ροιγκόφ, μάνατζερ του συγκροτήματος The Pointer Sisters, [76] την οποία γνώρισε στο Κάρνεγκι Χολ όταν έπαιζε μπάντζο με το συγκρότημά του, Beverly Hills Unlisted Jazz Band. [38] Τέλος, παντρεύτηκε την πρώην συμμαθήτριά του στο οικοτροφείο George School, Σόνια Σουλτς Γκρίνμπαουμ, το 1998. [77]
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Σίγκαλ ζούσε εν μέρει στην κομητεία Σόνομα. [78]
Ο Σίγκαλ πέθανε από επιπλοκές από χειρουργική επέμβαση μπαϊπάς στη Σάντα Ρόζα της Καλιφόρνιας, στις 23 Μαρτίου 2021, σε ηλικία 87 ετών. [79] [80]
| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Ελληνικός τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|---|
| 1961 | The Young Doctors | Η μοίρα των τεσσάρων | δρ Χάουαρντ |
| 1962 | The Longest Day | Η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου | καταδρομέας του αμερικανικού στρατού |
| 1963 | Act One | Λέστερ Σουέιντ | |
| 1964 | Invitation to a Gunfighter | Ο γίγας με τα δυο πιστόλια | Ματ Γουίβερ |
| The New Interns | Κορίτσια για το Σαββατόβραδο | δρ Τόνι Παρέλι (Σιβ) | |
| 1965 | King Rat | Τον λέγανε "βασιλιά" | "βασιλιάς" |
| Ship of Fools | Το πλοίο των τρελών | Ντέιβιντ Σκοτ | |
| 1966 | Lost Command | Χαμένη ταξιαρχία | υπολοχαγός Μαχίντι |
| Who's Afraid of Virginia Woolf? | Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; | Νικ | |
| The Quiller Memorandum | Απόρρητος φάκελος Κουίλερ | Κουίλερ | |
| 1967 | The St. Valentine's Day Massacre | Η σφαγή του Σικάγου | Πίτερ Γκάζενμπεργκ |
| 1968 | Bye Bye Braverman | Μόρο Ριφ | |
| No Way to Treat a Lady | Κυνηγώντας τον δολοφόνο | Μόρις Μπραμέλ | |
| The Girl Who Couldn't Say No | Το κορίτσι που δεν έλεγε όχι | Φράνκο | |
| 1969 | The Bridge at Remagen | Η γέφυρα του Ρεμάγκεν | υπολοχαγός Φιλ Χάρτμαν |
| The Southern Star | Αστέρι του Νότου | Νταν Ρόκλαντ | |
| 1970 | Loving | Μπρουκς Γουίλσον | |
| Where's Poppa? | Γκόρντον Χοτσάιζερ | ||
| The Owl and the Pussycat | Η τροτέζα και ο πρωτάρης | Φίλιξ Σέρμαν | |
| 1971 | Born to Win | Γεννημένος για νικητής | Τζέι |
| 1972 | The Hot Rock | Καυτή πέτρα | Κελπ |
| 1973 | Blume in Love | Μια παράξενη ιστορία | Στίβεν Μπλουμ |
| A Touch of Class | Απιστία με αξιοπρέπεια | Στιβ Μπλάκμπερν | |
| 1974 | The Terminal Man | Ο δολοφόνος με τα δύο πρόσωπα | Χάρι Μπένσον |
| California Split | Ζάρια, πόκερ και κάτι άλλο | Μπιλ Ντένι | |
| 1975 | Russian Roulette | Ρώσικη ρουλέτα | Τίμοθι Σέιβερ |
| The Black Bird | Το μαύρο γεράκι | Σαμ Σπέιντ Τζούνιορ | |
| 1976 | The Duchess and the Dirtwater Fox | Η δούκισσα και ο καουμπόι | Τσάρλι Μαλόι |
| 1977 | Fun with Dick and Jane | Χρυσοδάκτυλοι της υψηλής κοινωνίας | Ντικ Χάρπερ |
| Rollercoaster | Έγκλημα στο λούνα παρκ | Χάρι Κάλντερ | |
| 1978 | Who Is Killing the Great Chefs of Europe? | Ποιος σκοτώνει τους μεγάλους σεφ; | Ρόμπι Ρος |
| 1979 | Lost and Found | Αιτία διαζυγίου ο γάμος | Άνταμ Γουότσον |
| 1980 | The Last Married Couple in America | Το τελευταίο παντρεμένο ζευγάρι | Τζεφ Τόμσον |
| 1981 | Carbon Copy | Λευκός γάμος, μαύρο παιδί | Γουόλτερ Γουίτνεϊ |
| 1982 | Killing 'em Softly | Τζίμι Σκίνερ | |
| 1985 | Stick | Ο κύκλος της βίας | Μπάρι Μπράουν |
| 1988 | Run for Your Life | Οι αντίπαλοι | Άλαν Μοράνι |
| 1989 | Look Who's Talking | Κοίτα ποιος μιλάει | Άλμπερτ |
| All's Fair | Τρέλες στην πρώτη γραμμή | συνταγματάρχης | |
| 1991 | For the Boys | Για τ' αγόρια | Αρτ Σίλβερ |
| 1991 | Feofaniya, risuyushchaya smert | Γκριγκόρι | |
| 1992 | Me Myself & I | Μπάντι Αρνέτ | |
| Un orso chiamato Arturo | Μια αρκούδα με το όνομα Άρθουρ | Μπίλι | |
| 1993 | Joshua Tree | Ενέδρα στο Τζόσουα Τρι | υπολοχαγός Φράνκλιν Λ. Σέβερανς |
| Look Who's Talking Now | Κοίτα ποιος μιλάει τώρα | Άλμπερτ | |
| 1995 | To Die For | Έτοιμη για όλα | ομιλητής συνεδρίου |
| The Babysitter | Μπέιμπι σίτερ | Μπιλ Χόλστεν | |
| 1996 | It's My Party | Το πάρτι μου | Πολ Σταρκ |
| Flirting with Disaster | Φλερτάροντας τις συμφορές | Εντ Κόπλιν | |
| The Cable Guy | Ο κολιτσίδας | Ερλ Κόβακς | |
| The Mirror Has Two Faces | Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα | Χένρι Φάιν | |
| 2005 | Heights | Μια νύχτα στο Μανχάταν | ραβίνος Μέντελ |
| Dinotopia: Quest for the Ruby Sunstone | Δεινοτοπία | Άλμπαγκον | |
| 2007 | Three Days to Vegas | Ντόμινικ Σπινούτσι | |
| 2009 | 2012 | 2012 | Τόνι Ντελγκάτο |
| Made for Each Other | κύριος Τζέικομπς | ||
| 2010 | Love & Other Drugs | Αγάπη σαν ναρκωτικό | δρ Τζέιμς Ράνταλ |
| 2014 | The Tale of the Princess Kaguya | Η ιστορία της πριγκίπισσας Καγκούγια | Ινμπ νο Ακίτα |
| Elsa & Fred | Έλσα & Φρεντ | Τζον |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
