Πατριάρχης Αναστάσιος

Ο Αναστάσιος διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 730 έως 754.

Πατριάρχης Αναστάσιος
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	Ιανουάριος 754
Χώρα πολιτογράφησης	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Χαλκηδόνιος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	μεσαιωνική ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
δεδομένα

Βιογραφία

Διαδέχθηκε τον Πατριάρχη Γερμανό Α΄, ο οποίος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, λόγω της αντίθεσής του στην εικονομαχική πολιτική του Αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ του Ίσαυρου. Ο Αναστάσιος, ο οποίος ήταν σύγγελος του Πατριαρχείου^[1], δέχτηκε να καλύψει την πολιτική των Εικονομάχων. Έστειλε συνοδική επιστολή στους άλλους Πατριάρχες, αναγγέλλοντάς τους την προσκόλλησή του στη διδασκαλία του Αυτοκράτορα^[2]. Δεν αναγνωρίστηκε όμως ούτε από τον Πάπα Γρηγόριο Β΄, ούτε από τους υπόλοιπους Πατριάρχες της Ανατολής, ούτε από το Ορθόδοξο ποίμνιο.

Το 742 αναγκάστηκε να στέψει Αυτοκράτορα τον Αρμένιο στρατηγό Αρτάβασδο, γαμπρό από αδελφή του νόμιμου διαδόχου Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρώνυμου. Ο Αρτάβασδος εμφανίστηκε ως προστάτης της Ορθοδοξίας και εισήγαγε ξανά τη λατρεία των ιερών εικόνων με τη βοήθεια του Αναστασίου, ο οποίος στο μεταξύ είχε αλλάξει τις απόψεις του^[3]. Όταν ο Κωνσταντίνος Ε΄ ανακατέλαβε την Κωνσταντινούπολη, εκδικήθηκε τον Αναστάσιο με δημόσια διαπόμπευση στον ιππόδρομο, με τύφλωση και εκθρόνιση.

Σύντομα όμως τον επανέφερε στο Θρόνο, στον οποίο παρέμεινε μέχρι το θάνατό του, τον Ιανουάριο του 754.

Παραπομπές

1. Nicol 1993, σελ. 58.
2. Runciman 2005, σελ. 73.
3. Runciman 2005, σελ. 74.

Πηγές

• Οικουμενικό Πατριαρχείο
• Runciman, Steven (2005). Η Βυζαντινή Θεοκρατία. Εκδόσεις Δόμος. ISBN 9607217225.
• Nicol, Donald (1993). Βιογραφικό Λεξικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μτφρ.Ευγένιος Πιερρής. Αθήνα: Ελληνική Ευρωεκδοτική.

τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος Γερμανός Α΄	Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 730-754	Διάδοχος Κωνσταντίνος Β΄