From Wikipedia, the free encyclopedia
Μία λόνγκα (longa, πληθ. longae ή μερικές φορές longe, γνωστή στην αγγλική γλώσσα και ως long, στα αμερικανικά αγγλικά quadruple note = τετραπλή νότα, ή quadruple whole note = τετραπλό ολόκληρο) είναι μια μουσική νότα της οποίας η διάρκεια θα ήταν δύο ή τρεις φορές μεγαλύτερη από ένα διπλό ολόκληρο, τέσσερις ή έξι φορές μεγαλύτερη από ένα ολόκληρο και εμφανίζεται στην πρώιμη μουσική.
Πριν από τις καινοτομίες που εισήγαγε ο Φράνκο της Κολωνίας στα μέσα του δέκατου τρίτου αιώνα, η αξία της λόνγκα ήταν κοινή σε χρήση τόσο σε θεωρητικά όσο και σε πρακτικά πλαίσια, αλλά εμφανιζόταν κυρίως σε σύμβολα που αντιπροσώπευαν δύο ή περισσότερες νότες ενωμένες μεταξύ τους και χρησιμοποιούνταν κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα. Μια λιγατούρα θεωρούσαν ότι δεν ήταν κατάλληλο να ξεκινά με λόνγκα, αλλά να τελειώνει με λόνγκα, αφού κατά την άποψη εκείνης της εποχής μια «κατάλληλη και τέλεια» ρυθμική ακολουθία αποτελούνταν από ένα διπλό ολόκληρο ακολουθούμενο από μία λόνγκα. Αυτό δικαιολογείται από το γεγονός ότι η λιγατούρα που αντιπροσώπευε τις παραπάνω αξίες ήταν γραμμένη με τον ίδιο τρόπο με μια απλή λιγατούρα. Ως αποτέλεσμα, υπήρχαν τέσσερις πιθανές μορφές λιγατούρων: αυτές που ξεκινούσαν με brevis και τελείωναν με longa, η οποία ήταν κατάλληλη και τέλεια· αυτές στις οποίες ίσχυε το αντίστροφο και δεν ήταν κατάλληλες ή τέλειες. Αυτές που ξεκινούσαν και τελείωναν με μία longa, η οποία δεν ήταν κατάλληλη, αλλά ήταν τέλεια· και εκείνες που άρχιζαν και τελείωναν με ένα διπλό ολόκληρο, που ήταν κατάλληλες αλλά όχι τέλειες. [1] [2] Δύο λόνγκα, σπάνια τρεις, είχαν τη συνολική τιμή μίας maxima. Η θεωρητική αξία ενός maximodus perfectus θα μπορούσε να γραφτεί μόνο με τρεις λόνγκες ή μία maxima συν μία longa. [1]
Πριν το 1450, η longa συνήθως γραφόταν με ένα μαύρο ή άσπρο ορθογώνιο κεφάλι. Το κόκκινο χρώμα στο κεφάλι της νότας χρησιμοποιήθηκε μόνο για να δηλώσει μια μη τέλεια λόνγκα, όπου κάποιος θα περίμενε να υπάρχουν τέλειες λόνγκες. Κατά τη διάρκεια του δέκατου πέμπτου αιώνα, υιοθετήθηκε η γραφή με άσπρο κεφάλι (που φαίνεται στην παραπάνω εικόνα). [1] Σε αντίθεση με άλλες παύσεις που χρησιμοποιήθηκαν στη μεσαιωνική σημειογραφία που, όπως και οι νότες, έπαιρναν την ίδια μορφή είτε ήταν τέλειες είτε όχι, οι παύσεις longa είχαν συχνά διαφορετικές μορφές όταν η παύση ήταν ατελής—αφήνοντας δύο κενά—ή τέλεια—αφήνοντας τρία κενά. [3] Αν και περιγράφεται μέχρι το 1667, μέχρι αυτή την ημερομηνία το σύμβολο της νότας είχε καθαρά θεωρητικό ενδιαφέρον, καθώς οι αλλαγές στην πρακτική σημειογραφία την είχαν καταστήσει υπερβολικά μεγάλη αξία για πρακτική χρήση. [4] Ενώ η νότα longa έχει χρησιμοποιηθεί για λιγότερο από τρεις αιώνες, η παύση της λόγκα εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για να δηλωθεί παύση τεσσάρων μέτρων. [5]
Όταν η νότα longa εμφανίζεται στη σύγχρονη σημειογραφία (σε περίπτωση που υποστηρίζεται από ορισμένα προγράμματα), της δίνεται συχνά το στρογγυλεμένο σχήμα του κεφαλιού ενός διπλού ολόκληρου, που μοιάζει με 
. Σε αυτή την περίπτωση, μερικές φορές ονομάζεται τετραπλό ολόκληρο. [6][7] Στο LilyPond, η ουρίτσα της λόνγκα μοιάζει με αυτή ενός μισού, αντί να εμφανίζεται πάντα δεξιά από το κεφάλι της νότας όπως συνέβαινε στη μεσαιωνική σημειογραφία.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
