Λέπρεο Ηλείας

Αυτό το λήμμα αφορά το σύγχρονο χωριό της Ηλείας. Για την αρχαία πόλη, δείτε: Λέπρεο

Λέπρεο
Λέπρεο Λέπρεο
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα[1]
Περιφέρεια	Δυτικής Ελλάδας
Περιφερειακή Ενότητα	Ηλείας
Δήμος	Ζαχάρως
Δημοτική Ενότητα	Ζαχάρως
Γεωγραφία
Υψόμετρο	268
Έκταση	10,48 km²[2]
Πληθυσμός
Μόνιμος	221
Έτος απογραφής	2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασία	Στροβίτσι
Ταχ. κώδικας	27054
Τηλ. κωδικός	+30 26250
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Λέπρεο είναι ημιορεινό χωριό της Ηλείας στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας^[3][4] σε υψόμετρο 268 μέτρα^[5].

Γεωγραφία

Το Λέπρεο βρίσκεται προς τα νότια όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας σε απόσταση 16 χλμ. ΝΑ. από τη Ζαχάρω, 48 χλμ. ΝΑ. από τον Πύργο και 28 χλμ. Β.-ΒΑ. από την Κυπαρισσία. Είναι κτισμένο στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του όρους Μίνθη (Άλβαινα), σε κατάφυτη λοφώδη περιοχή με πολλά τρεχούμενα νερά και έχει κατοικηθεί από τα προϊστορικά χρόνια.

Ιστορία

Το αρχαίο Λέπρεο υπήρξε μια από τις ισχυρότερες πόλεις της αρχαίας Ηλείας και ειδικότερα της Ηλειακής Τριφυλίας. Την περίοδο 1981 με 1982 ο αρχαιολόγος Κωνσταντίνος Ζάχος αποκάλυψε ανατολικά του χωριού μία σημαντική προϊστορική ακρόπολη στο λόφο του Αγίου Δημητρίου, όπου αποκαλύφθηκαν εκτός από τα λείψανα οικισμού της Πρωτοελλαδικής περιόδου (2600 - 2000 π.Χ.) και ευρήματα νεολιθικής κατοίκησης με πλούσια χαρακτηριστική λεπτότεχνη αλλά και χονδροειδή κεραμική. Στα βόρεια του χωριού βρίσκεται ακρόπολη της περιόδου των Κλασσικών - Ελληνιστικών χρόνων. Οι πρώτες έρευνες έγιναν το 1891 από τον αρχαιολόγο Νταίρπφελντ (Dörpfeld) και συνεχίστηκαν το 1978 από τον Κνελ (Knell) όταν αποκαλύφθηκε δωρικός περίπτερος ναός αφιερωμένος στη θεά Δήμητρα.^[6][7][8] Οι δύο τοποθεσίες έχουν κηρυχθεί από το 1981 αρχαιολογικοί χώροι.^[9]

Το Λέπρεο είναι η γενέτειρα του αρχαίου ολυμπιονίκη Αντίοχου (5ος ή 4ος αιώνας π.Χ.)^[10] και του σύγχρονου νομικού, ιεροψάλτη και καθηγητή μουσικής Σίμωνα Καρά (1903 - 1999)^[11].

Ονομασία - Διοικητικά

Η παλιά του ονομασία από την εποχή της τουρκοκρατίας είναι Στροβίτσι^[12] και έτσι αναφέρεται επίσημα μετά την απελευθέρωση το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Λεπρέου. Το 1912 με το ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 1916 με το ΦΕΚ 78Β - 28/09/1916 μετονομάστηκε σε Λέπρεον.^[13] Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης μαζί με την Αγραπιδιά, τις Παναγιές, τον Δράκο, τον Σκουπά και τα Ρεβελαίικα αποτελούν την τοπική κοινότητα Λεπρέου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ζαχάρως του Δήμου Ζαχάρως και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 366 κατοίκους ενώ ως οικισμός 219^[14].

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Λέπρεο Ηλείας / Lepreo village, Ilia Greece στο https://www.youtube.com/
• Το αρχαίο Λέπρεο, Τριφυλία από τον ιστότοπο https://aristomenismessinios.blogspot.com/
• Πρωτοελλαδική περίοδος 3η χιλιετία π.Χ. (σελ 43 - 50 του pdf)

Δείτε επίσης

Από τον ιστότοπο youtube το video: http://users.uoi.gr/gramisar/prosopiko/vlaxopoulos/Early_Helladic_period.pdf

Παραπομπές

1. (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
2. dlib.statistics.gr/Book/GRESYE_02_0101_00098%20.pdf.
3. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 53, τομ. 20.
4. «Γνωρίστε το Δήμο Ζαχάρως». Zacharo. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020.
5. «Λέπρεο ΗΛΕΙΑΣ, Δήμος ΖΑΧΑΡΩΣ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020.
6. «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού | Λέπρεο». odysseus.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020.
7. «Αρχαιολογικός Χώρος Λεπρέου». Zacharo. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020.
8. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 54, τομ. 20.
9. «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
10. (Αγγλικά) Golden, Mark (2003). Sport in the ancient world from A to Z. London: Routledge. σελ. 11. ISBN 0-203-49732-5.
11. «Σίμων Καράς». Δόμνα Σαμίου. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020.
12. «Πανδέκτης: Strovitzi -- Lepreon». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020.
13. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020.
14. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10732 (σελ. 258 του pdf)