Αλ-Μπιρούνι

Ο Αμπού Ρεϊχάν Μοχάμετ ιμπν Αχμάντ Αλ-Μπιρούνι (περσικά: ابوریحان بیرونی), 4/5 Σεπτεμβρίου 973 – 13 Δεκεμβρίου 1048), γνωστός ευρύτερα ως Αλ Μπιρούνι (αραβικά: البيروني‎‎),^[10] ήταν Χάζαρος Ιρανός^[11][12][13] πολυμαθής λόγιος. Θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους μουσουλμάνους^[14] λόγιους της χρυσής ισλαμικής εποχής, και ασχολήθηκε με την φυσική, μαθηματικά, αστρονομία, και φυσικές επιστήμες, καθώς και διακρίθηκε ως ιστορικός και γλωσσολόγος.^[13] Γνώριζε επίσης την γλώσσα των Χαζαρικών, καθώς και Περσικά, Αραβικά, Σανσκριτικά, Ελληνικά, Εβραϊκά, και Συριακά.

Αλ Μπιρούνι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	ابوریحان محمد بن احمد البیرونی (Περσικά)
Γέννηση	4  Σεπτεμβρίου 973[1] Καθ[2]
Θάνατος	9  Δεκεμβρίου 1048[3] Γκαζνί
Κατοικία	Ρέυ[4] Γκαζνί[4] Γκοργκάν[4]
Παρατσούκλι	أبو الريحان
Χώρα πολιτογράφησης	Ιράν
Θρησκεία	Ισλάμ Σουνιτισμός[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	περσικά Χουαρεζμιανή γλώσσα Αρχαία ελληνικά Βιβλική Εβραϊκή Συριακή γλώσσα Σανσκριτική γλώσσα Αραβικά[6][7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φιλόσοφος χημικός γεωγράφος πολυμαθής[8] μαθηματικός χαρτογράφος αστρονόμος μεταφραστής ανθρωπολόγος φυσικός αστρολόγος ιστορικός γλωσσολόγος ινδολόγος συγγραφέας φαρμακοποιός ανθρωπιστής[9] βοτανολόγος[9]
Αξιοσημείωτο έργο	The Remaining Signs of Past Centuries Al-Tafhim Al-Biruni's India al-Qānūn al-Maʻsudī Alṣydnh fī al-ṭibb Tahdid nihayat al-amakin li-tashih masafat al-masakin Kitab Al-Djamahir Fi Maârifati Al-Djawahir
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στο Γκαζνί -πόλη στο σημερινό Αφγανιστάν-, το οποίο κατά τον 11 αιώνα ήταν η πρωτεύουσα της δυναστείας των Γαζναβιδών. Το 1017 ταξίδεψε στην Ινδική υποήπειρο και έγραψε το έργο Ταρίκ αλ Χιντ (Ιστορία της Ινδίας), αφότου μελέτησε τις ινδικές θρησκείες. Ήταν αντικειμενικός παρατηρητής σχετικά με τα έθιμα και ήθη των διαφόρων εθνών στην Ινδία, και χαρακτηρίστηκε ως αλ Ουστάντ (ο δάσκαλος) για την εξαιρετική κάλυψη που παρείχε ως προς την ζωή στην Ινδία στις αρχές του 11ου αιώνα.^[13]

Συνεισέφερε επίσης σημαντικά και στις γεωεπιστήμες, και θεωρείται ως ο πατέρας της γεωδαισίας για τις σημαντικές ανακαλύψεις που έκανε στο πεδίο αυτό.