Άνω Βρετανία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Άνω (Ορεινή) Βρετανία, λατιν.: Britannia Superior, ήταν μία επαρχία στα Νότια της Ρωμαϊκής Βρετανίας, που δημιουργήθηκε μετά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ του Σεπτίμιου Σεβήρου και του Κλαύδιου Αλβίνου. Παρόλο που ο Ηρωδιανός πιστώνει στον Σεβήρο τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Βρετανίας στη βόρεια επικράτεια της Κάτω Βρετανίας και στη νότια επικράτεια της Άνω Βρετανίας, [1] η σύγχρονη επιστήμη υποστηρίζει ότι είναι πιο πιθανό ότι ο Καρακάλλας ήταν το άτομο, που έκανε τη διάσπαση κάποια στιγμή στις αρχές του 3ου αι. [2] Η προηγούμενη βρετανική πρωτεύουσα Λονδίνιον (Londinium) παρέμεινε το κέντρο της Άνω Βρετανίας, ενώ το Eβόρακον (Eboracum, η σύγχρονη Υόρκη) ήταν η πρωτεύουσα της Κάτω Βρετανίας. Τα επιγραφικά στοιχεία δείχνουν ότι η Άνω (Ορεινή) Βρετανία περιελάμβανε περίπου τη σημερινή Ουαλία, τη νότια Αγγλία και την Ανατολική Αγγλία. [3] Ωστόσο, τα επίσημα όρια μεταξύ Άνω και Κάτω (Πεδινής) Βρετανίας είναι ακόμα ασαφή.
Αν και το Λονδίνιον πέρασε μία περίοδο παρακμής κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η επαρχία στο σύνολό της συνέχισε να αναπτύσσεται. Οι επαύλεις (villae) επεκτάθηκαν και δημιουργήθηκε ένα νέο τείχος γύρω από την πρωτεύουσα. [4]
Οι κυβερνήτες της Άνω Βρετανίας είναι δύσκολο να εντοπιστούν, και είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί ακριβώς, πότε η επαρχία διακρίθηκε από τη δίδυμη Κάτω Βρετανία. Επίσης, λίγες πληροφορίες για το σύστημα διακυβέρνησής τους ή τους λαούς τους υπάρχουν σήμερα. Ωστόσο, ορισμένες αρχαιολογικές έρευνες στην Άνω Βρετανία οδηγούν τους ιστορικούς να πιστεύουν, ότι οι ρωμαιο-βρετανικές σχέσεις ίσως πρέπει να επανεξεταστούν με μία πιο σύγχρονη προσέγγιση. [5]
Λόγω της αστάθειας εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, των μεταρρυθμίσεων του Διοκλητιανού και του Καραυσίου, που σφετερίστηκε την πλήρη επαρχιακή εξουσία στα τέλη του 3ου αι., η επαρχία αναδιαρθρώθηκε από τον Κωνστάντιο Β΄ στις αρχές του 4ου αι.