Άλκαμο
δήμος της Ιταλίας From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Άλκαμο (ιταλικά: Alcamo, σιτσιλιάνικα: Àrcamu) είναι η τέταρτη πόλη της Ιταλικής επαρχίας του Τράπανι με πληθυσμό 45.374 κατοίκους. Συνορεύει με τη Μητροπολιτική πόλη του Παλέρμο και βρίσκεται σε απόσταση 50 χιλιόμετρα από το Παλέρμο και το Τράπανι. Η πόλη έχει έκταση σήμερα 130.79 τετραγωνικά χιλιόμετρα και έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη πυκνότητα στην επαρχία μετά την Έρυξ.[3]
| Άλκαμο | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
  Άλκαμο | ||
.svg) | ||
| Χώρα | Ιταλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | Free Municipal Consortium of Trapani | |
| Έκταση | 130,79 km² και 130,9 km²[1] | |
| Υψόμετρο | 256 μέτρα | |
| Πληθυσμός | 44.569 (1 Ιανουαρίου 2023)[2] | |
| Ταχ. κωδ. | 91011 | |
| Τηλ. κωδ. | 0924 | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Η Αλκάμο βρίσκεται στο κέντρο του κόλπου του Καστελαμάρε σε υψόμετρο 258 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας σε ένα ασβεστολιθικό βουνό με μέγιστο ύψος 825 μέτρα, στα 500 μέτρα υψόμετρο υπάρχει ένα φυσικό καταφύγιο. Το κλίμα στην Άλκαμο είναι ήπιο με περισσότερες βροχοπτώσεις τον χειμώνα σε σχέση με το καλοκαίρι.[4] Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 16.9 βαθμούς Κελσίου με υψηλότερες θερμοκρασίες τον Αύγουστο της τάξης των 24.8 βαθμών Κελσίου και χαμηλότερες τον Φεβρουάριο με 10.3 βαθμούς Κελσίου.[4] Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 558 χιλιοστά, βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο της τον Ιούλιο με 4 χιλιοστά και στο υψηλότερο τον Δεκέμβριο με 83 χιλιοστά.[4] Υπάρχουν πολλές διαφωνίες σχετικά με την προέλευση του ονόματος "Άλκαμο", το πιθανότερο προέρχεται από το Αραβικό "Αλ-Κάμα" που μεταφράζεται ως "υγρό έδαφος" ή "εύφορα γη".[5] Ο Λέων ο Αφρικανός αναφέρει ότι το όνομα έδωσε στην πόλη ο Άραβας ιδρυτής της Αλ-Καμούκ (828) αλλά χωρίς να μας παρουσιάζει στοιχεία.[6] Άλλοι σχολιαστές λένε ότι πρόκειται για μια λέξη που ομιλείται στην τοπική διάλεκτο και σχετίζεται με το φυτό κολοκυθιά της ερήμου.[5]
Αρχαιότητα
_-_Vista_laterale.jpg)
Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για την προϊστορική περίοδο, η περιοχή σύμφωνα με αρχαιολογικές ενδείξεις κατοικήθηκε από το 10.000 π.Χ.[7] Ο αρχαιολόγος Πάολο Όρσι ανακάλυψε πολλά άλλα ευρήματα από τη Νεολιθική εποχή κοντά στον ποταμό Φιούμε Φρέντο (1899), βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάολο Όρσι στις Συρακούσες.[7][8] Ο Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς μας δίνει την πληροφορία ότι υπήρχε στην περιοχή ένας οικισμός με το όνομα "Λονγκούρο" πάνω στο Όρος Μπονιφάτο.[9] Μια παλιά παράδοση αφηγείται οτι ιδρύθηκε από Έλληνες που δραπέτευσαν από την Τροία.[10] Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι κάτοικοι μετακινήθηκαν στους πρόποδες του βουνού και ασχολήθηκαν με την αγροτική παραγωγή, δημιούργησαν έναν νέο οικισμό με το όνομα "Λονγκαρίκουμ".[9] Το όνομα εμφανίζεται τον 3ο αιώνα στη "Διαδρομή του Αντωνίνου του Ευσεβούς", πιθανότατα πρόκειται για το Λατινικό όνομα του "Λονγκούρο".[9]
Άραβες
.jpg)
Η Άλκαμα ιδρύθηκε από τον Άραβα στρατηγό Άλ-Καμά (828) που έδωσε το όνομα του στη σύγχρονη πόλη, άλλες πηγές παραπέμπουν την ίδρυση της το 972. Το πρώτο έγγραφο με το όνομα της Άλκαμο παρουσιάζει ο Βέρβερος γεωγράφος Μωχάμετ αλ-Ιντρίσι (1099 - 1165), ο Ρογήρος Β΄ της Σικελίας του είχε αναθέσει τη συλλογή Γεωγραφικών χαρτών.[11] Την περιγραφή έκανε από το "κάστρο του Καλατούμπο" από το οποίο έβλεπε ολόκληρη την περιοχή, το περιγράφει σαν ένα οικισμό με εύφορο έδαφος και πλούσια αγορά, οι Άραβες τον έλεγαν "Αλκαμάχ".[11][12] Ο προσκυνητής από την Ανδαλουσία Ίμπν-Ζουμπαίρ σε ένα ταξίδι του από το Παλέρμο στο Τράπανι σταμάτησε στην Άλκαμο, την περιγράφει σαν μία πόλη με τζαμί και μουσουλμανική αγορά.[11]
Νορμανδοί
Η Άλκαμο κατοικήθηκε τον Μεσαίωνα από Άραβες, ο Αραβικός πληθυσμός μειώθηκε σημαντικά όταν κατέκτησαν την πόλη οι Νορμανδοί (1060), τη μοίρασαν σε τέσσερα προάστια : Άγιο Βίτο, Άγιο Λεονάρδο, Άγιο Ιππόλυτο και Άγιο Νικολό ντελ Βάσο.[13] Ο Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν μετά από εξεγέρσεις των Αράβων (1221 - 1243) τους μετακίνησε στη Λουκέρα και έφερε στην Άλκαμο χριστιανούς.[14] Ο Ρεϊμόντο Περάλτα διεκδίκησε τη βαρονία του Άλκαμο από τον Πέτρο Δ΄ της Αραγωνίας (1340).[12][15] Η βαρονία πέρασε στη συνέχεια στον γιο του Γουλιέλμο, την οικογένεια Βεντιμίλια, την οικογένεια Καμπρέρα, τον Πιέτρο Μπάλσαμο και τελικά στον Τζουζέπε Αλβάρες (1777).[12] Τον 14ο αιώνα η Άλκαμο είχε μερικές χιλιάδες κατοίκους, πολλοί από αυτούς ήταν μετανάστες από άλλες περιοχές της Σικελίας και της Ιταλίας όπως η Πίζα, το Αμάλφι, η Μπολόνια, η Καλαβρία, η Λυγούρια και την Ισπανία.[16]
Ο Αντονέλλο ντα Μεσσίνα μετακινήθηκε στην Άλκαμο (1438 - 1441) για να μάθει τις τεχνικές βυρσοδεψίας από τον Γουλιέλμο Αντράγκνα.[16] Η πόλη ήταν σημαντικό κέντρο βιοτεχνίας και εμπορίου ιδιαίτερα σε σιτηρά και κρασί από τις γειτονικές πόλεις, είχε πολλούς τεχνίτες, αρτοποιούς και σιδηρουργούς.[17] Η Άλκαμο βρισκόταν γύρω στο 1500 υπό την εξουσία του Καπετάνιου Φερδινάνδο Βέγκα που πολεμούσε τους Τούρκους πειρατές, οχύρωσε την πόλη με ισχυρά τείχη και τέσσερις μεγάλες πύλες.[18] Την ίδια εποχή η Άλκαμο χωρίστηκε σε τέσσερα προάστια που πήραν το όνομα τους από τις αντίστοιχες εκκλησίες : Αγίου Γιάκομο, Αγίου Καλογήρου, Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης και Μαγκιόρε Κιέζα.[19] Η διανομή έγινε κατά μήκος των σημερινών λεωφόρων που διασχίζουν την πόλη.[20] Όταν ο Κάρολος Κουίντος την επισκέφτηκε μετά την επιστροφή του από την Τυνησία έκλεισε η "Πύλη Τραπάνι" και άνοιξαν τέσσερις νέες πύλες : "Νέα Πύλη Τραπάνι", "Νέα Πύλη Παλέρμο", "Πύλη Στέλλα" και "Πύλη Νουόβο".[18]
Οικοδόμηση της νεώτερης πόλης
.jpg)
Τον 16ο αιώνα η Άλκαμο εξελίχτηκε σε μεγάλο εκπαιδευτικό κέντρο με πολλά νέα σχολεία και δασκάλους.[21][22] Η Παναγία εμφανίστηκε σε πολλές γυναίκες (1547) και μία εικόνα της λατρεύτηκε σαν "Η κυρία των θαυμάτων".[23] Οι ασθένειες θέρισαν τον πληθυσμό στα τέλη του 16ου αιώνα, τα θύματα τάφηκαν στο κοιμητήριο του Αγίου Ιππολύτου.[24] Ο Μαριάνο Μπάλο διέταξε την κατασκευή ενός θεάτρου (1667) που έγινε γνωστό σαν "Θέατρο Φερίνιο", αργότερα κατεδαφίστηκε και οικοδομήθηκε ξανά τη δεκαετία του 1960 και έμεινε γνωστό σαν "Σινέ Τεάτρο Γιούρο" ή "Θέατρο Κιέλο ντ΄Αλκάμο". Τον 18ο αιώνα στην Άλκαμο έγιναν πολλές επαναστάσεις και λαϊκές εξεγέρσεις.[24] Ο αρχιτέκτονας Άντζελο Ιτάλια (1628 - 1700) οικοδόμησε τη "Βασιλική της Παναγίας της Αναλήψεως" (1699).[12] Το εσωτερικό του ναού είναι διακοσμημένο με πολλά φρέσκος από τον Φλαμανδό ζωγράφο Γουλιέλμο Μπόρεμανς (1736 - 1737).[12] Την ίδια εποχή ανακαινίστηκε η εκκλησία της Αγίας Ολιβίας και ξανακτίσθηκαν οι εκκλησίες του Αγίου Παύλου και του Αγίου Βαρθολομαίου (1689).[24] Η εκκλησία του Τιμίου Σταυρού ολοκληρώθηκε (1699) και ακολούθησε μερικές δεκαετίες αργότερα η Κολλεγιακή εκκλησία (1767).[25]
19ος αιώνας
Ο πληθυσμός της πόλης ανέκαμψε από την ασθένεια και έφτασε τους 13.000 κατοίκους (1798).[24] Στις αρχές του 19ου αιώνα το φεουδαρχικό καθεστώς καταργήθηκε (1812) και η πόλη έγινε βασιλική περιουσία.[26] Οι αρχιερείς Στέφανο Τρίολο Γκαλίφι και Τζιουζέπε Βιργκίλιο με τον βαρόνο Φελίτσε Πάστορε ήταν αντιπρόσωποι της Άλκαμο στο Ιταλικό Κοινοβούλιο.[25] Στη διάρκεια μίας εξέγερσης (1820) έγιναν πολλοί φόνοι, ελευθερώθηκαν εγκληματίες και κάηκαν αρχεία, πολλοί άνθρωποι πέθαναν αργότερα από χολέρα (1829).[27] Η κατασκευή του σημερινού δημαρχείου ξεκίνησε (1843) από τον βαρόνο Φελίτσε Πάστορε. Ο Στέφανος και ο Τζιουζέπε Τρίολο ύψωσαν την Ιταλική Τρικολόρε στο δημαρχείο της πόλης, δημιούργησαν ομάδες για να βοηθήσουν τον Τζουζέπε Γκαριμπάλντι και ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ έκδωσε μερικά διατάγματα.[27] Στην Ιταλική Ενοποίηση οι αδελφοί Τρίολο και ο Τζιουζέπε Κόπολλα πολέμησαν στο πλευρό του Γκαριμπάλντι (1860).[12] Ο δημόσιος φωτισμός τοποθετήθηκε στην Άλκαμο στα τέλη του 19ου αιώνα, στην τελετή της εορτής της Παναγίας των Θαυμάτων.
20ος αιώνας
_-_Facciata.jpg)
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε σημαντικά, 36.718 Σικελοί έφυγαν για τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αλλά η Απογραφή θεωρείται αναξιόπιστη.[28] Την ίδια εποχή σημειώθηκε μεγάλος οικονομικός μαρασμός και κατέρρευσαν δύο τράπεζες.[29] Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος κάηκαν 400 πολίτες του Άλκαμο, ακολούθησε περίοδος με πολλά εγκλήματα και ληστείες.[27] Η Ισπανική γρίπη είχε σαν αποτέλεσμα 500 θύματα (1918) και όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σκοτώθηκαν άλλοι 213 πολίτες.[27] Όταν ανέβηκε στην εξουσία ο Φασισμός οι κάτοικοι του Άλκαμο έκαναν αίτημα να γίνει η πόλη τους πρωτεύουσα επαρχίας αλλά δεν έγινε δεκτό.[27] Ο Μπενίτο Μουσολίνι επισκέφτηκε την πόλη (19 Αυγούστου 1937) στα εγκαίνια της νέας σιδηροδρομικής γραμμής ανάμεσα στο Τράπανι και την Άλκαμο.[30] Σε λίγες βδομάδες επισκέφτηκε την πόλη και ο διάδοχος του Ιταλικού θρόνος Ουμβέρτος Β΄ της Ιταλίας.[31]
Τα Αμερικάνικα στρατεύματα μπήκαν στην πόλη και την απελευθέρωσαν χωρίς αντίσταση (21 Ιουλίου 1943).[27] Οι οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες προκάλεσαν εξέγερση του πληθυσμού που κατέλαβε το δημαρχείο και έβαλε φωτιά στα έγγραφα.[27] Τη δεκαετία του 1960 το οικιστικό σύστημα της πόλης επεκτάθηκε σημαντικά στους πρόποδες του όρους Μπονιφάτιο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 σημειώθηκαν αιματηρές εμφύλιες μάχες στη Μαφία ανάμεσα στην παλιά ομάδα Γκρέκο και στη νέα Συμμορία των Κορλεονέζι με έδρα την Άλκαμο και με αρχηγό τον Βιτσέντζο Μιλάτσο. Ο Μιλάτσο δέχτηκε διαταγές από τον Σαλβατόρε Ριίνα να εξουδετερώσει τους Γκρέκο και να τους αντικαταστήσει με έμπιστους άντρες. Ο πόλεμος κράτησε πέντε χρόνια και ήταν αιματηρός με πολλά θύματα, την ίδια εποχή βρέθηκε στη Σικελία ένα διυλιστήριο ηρωίνης (1985).[32]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
