Miocit
From Wikipedia, the free encyclopedia
Miocit ili mišićna ćelija[1] je tip ćelija u mišićnom tkivu. Miociti su duge, cjevaste ćelije koje se nastaju iz mioblasta da formiraju mišićno tkivo u procesu poznatom kao miogeneza.[2] Postoje različiti specijalizovani oblici miocita sa karakterističnim svojstvima: ćelije srca, skeletnih i glatkih mišića označavaju se kao mišićna vlakna.[3]
| Miocit | |
|---|---|
 Opća struktura mišićne ćelije i nervno-mišične veze:
| |
| Detalji | |
| Lokacija | Mišićno tkivo |
| Identifikatori | |
| Latinski | 'Myocytus' |
| MeSH | D032342 |
| TH | TH {{{2}}}.html HH2.00.05.0.00002 .{{{2}}}.{{{3}}} |
| FMA | 67328 |
| Anatomska terminologija | |
Kardiomiociti su mišićna vlakna koja formiraju komore srca i imaju jedno centralno ćelijsko jedro.[4] Skeletna mišićna vlakna pomažu potpori i ktetnjama tijela ili njegovih dijelova i imaju periferna jedra.[5][6] Ćelije glatkih mišića kontroliraju nesvjesne, automatske pokrete, poput kontrakcija peristaltike u jednjaku i želucu.
Struktura
Terminologija
Neuobičajena mikrostruktura mišićnih ćelija navela je citologe da stvore specijalizovanu terminologiju. Međutim, svaki izraz specifičan za mišićne ćelije ima ekvivalent koja se koristi u u opisu drugih tipova ćelija:
| Mišićna ćelija | Druge ćelije organizma |
|---|---|
| Sarkoplazma | Citoplazma |
| Sarkoplazmatski retikulum | Glatki ER |
| Sarkosom | Mitohondrija |
| Sarkolema | Ćelijska membrana |
Sarkoplazma je citoplazma mišićnog vlakna. Većina je ispunjena miofibrilima, dugim proteinskim nitima od miofilamenata. Sarkoplazma također sadrži glikogen, polisaharida od glukoznih monomera, koji ćeliji daje energiju pri intenzivnoj aktivnosti i mioglobin, crveni pigment koji skladišti kiseik dok nije potreban za mišićnu aktivnost.[7]
Postoje tri tipa miofilamenata:[7]
- Debeli filamenti, građeni od molekula proteina zvanog miozin. U poprečnoprugastim mišićnim trakama, to su tamne niti koje sačinjavaju A-prugu.
- Tanki filamenti su od molekula proteina zvanog aktin. U poprečno prugastim trakama, to su lahka vlakna koja čine pojas I.
- Elastični filamenti su od titina, velikog opružnog proteina; ove niti se učvršćuju debelim nitima na Z disku.
Ovi miofilamenti djeluju zajedno u kontrakciji mišića.
Sarkoplazmatski retikulum, specijalizirani tip glatkog endoplazmatsog retikuluma, tvori mrežu oko svakog miofibrila mišićnog vlakna. Mreža je sastavljena od grupa dva dilatatora, nazvana terminalni sudovi i jedne poprečne cijevi ili T tubule, koji prolaze kroz ćeliju i izlaze na drugu stranu. Te tri komponente zajedno čine trijade koje postoje unutar mreže sarkoplazmatskog retikuluma, u kojima svaka T-cijev ima po dva terminalna suda sa svake strane. Sarkoplazmatski retikulum djeluje kao rezervoar za ione kalcija, pa kada se akcijski potencijal širi preko T-tubula, on signalizira sarkoplazmatskom retikulumu da oslobadi kalcijske ione iz zapornih membranskih kanala. kako bi se stimulirala mišićna kontrakcija.[7][8]
Sarkolema je ćelijska membrana prugastih mišićnih vlakana koja prima i provodi podražaje. Na kraju svakog mišićnog vlakna, spoljni sloj sarkoleme se kombinira sa vlaknima tetiva.[9] Unutar mišićnog vlakna stisnutog uz sarkolemu nalaze se višestruko spljoštena jedra; ovo multinuklearno stanje rezultat je višestrukih mioblasta koji su spajeni pri foromiranju svakog mišićnog vlakna, gdje svaki mioblast donosi jedno jedro.[7]
Unutrašnja struktura
Ćelijska membrana miocita ima nekoliko specijaliziranih područja, koja mogu uključivati nterkalarani disk i poprečni cjevasti sistem. Ćelijska membrana je pokrivena slojem lamine širine oko 50 nanometara. Laminarni pokrov može se odvojiti u dva sloja; lamina densa i lamina lucida. Između ta dva sloja može biti nekoliko različitih vrsta iona, uključujući kalcijeve.[10]
Ćelijska membrana je pričvršćena na ćelijskom citoskeletu ankerskim vlaknima koja su široka oko 10 nanometara. Ona se općenito nalaze na Z linijama, tako da formiraju brazde i poprečne cjevčice. U srčanim miocitima ovo oblikuje išaranu površinu.[10]
Citoskelet je temelj na kojem se gradi ostatak ćelije i ima dvije glavne uloge: stabilizira topografiju unutarćelijskih komponenti i kontrolira veličinu i oblik ćelije. Dok je prva funkcija važna za biohemijske procese, druga je presudna u definiranju odnosa površine i zapremine ćelije. To snažno utiče na svojstva električnog potencijala ćelija koje se mogu pobuđivati. Pored toga, odstupanje od standardnog oblika i veličine ćelije može imati negativan uticaj na uduće aktivnosti.[10]
Reference
Vanjski linkovi
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.