From Wikipedia, the free encyclopedia
Fosfatidilinozitol (ili inozitol fosfolipid) sastoji se od porodice lipida kao što je ilustrovano na desnoj strani, gdje je crvena x, plava y, a crna z, u kontekstu nezavisne varijacije, klasa fosfatidilgliceridi. U takvim molekulama se pretpostavlja da je izomer grupe inozitol miokonformer osim ako nije drugačije navedeno. Tipski, fosfatidilinozitoli čine sporednu komponentu na citosolnoj strani eukariotske ćelijske membrane. Fosfatna grupa daje molekulama negativan naboj pri fiziološkom pH.
| Fosfatidilinozitol | |
|---|---|
 | |
| Općenito | |
| Hemijski spoj | Fosfatidilinozitol |
| Druga imena | PI, PtdIni, inozitol-fosfolipid |
| Molekularna formula | C47H83O13P |
| Osobine1 | |
| Molarna masa | 886,56 g/mol, neutralan sa sastavom masnih kiselina - 18:0, 20:4 |
| 1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima. | |
Oblik fosfatidilinozitola koji sadrži izomer muko-inozitol deluje kao senzorni receptor u funkciji okusa senzornog sistema. U ovom kontekstu se često naziva PtdIni, ali to ne implicira nikakvu molekulsku razliku od fosfatidilinozitola koji sadrže miokonformere inozitola.
Fosfatidilinozitol može biti fosforiliran da formira fosfatidilinozitol-fosfat (PI-4-P, u bliskom kontekstu ili neformalno nazvan PIP), fosfatidilinozitol-bisfosfat (PIP2) i fosfatidilinozitol-trifosfat (PIP3). Svi lipidi na bazi fosfatidilinozitola poznati su kao inozitidi, ili ponekad fosfoinozitidi.
Sintezu fosfatidilinozitola u laboratoriji katalizira fosfatidilinozitol-sintaza i uključuje CDP-diacilglicerol i L-mio-inozitol.[1]
PI ima polarno i nepolarno područje, što lipid čini amfifilom. Fosfatidilinozitol je klasifikovan kao glicerofosfolipid koji sadrži glicerolsku okosnicu, dva nepolarna masnokiselinska repa, fosfatnu grupu zamijenjenu inozitolnom polarnom grupom glave.
Najčešće masne kiseline fosfoinozitida su stearinska u SN1 poziciji i arahidonska kiselina, u SN2 poziciji. Hidroliza fosfoinozitida daje jedan mol glicerola, dva mola masnih kiselina, jedan mol inozitola i jedan, dva ili tri mola fosforne kiseline, u zavisnosti od broja fosfata na inozitolnim prstenovima. Fosfoinozitidi se smatraju najkiselijim fosfolipidima.
Specifične masne kiseline ptdIna i njihova konformacija, korištene u senzornim neuronima, nisu razjašnjene.
Fosforilirani oblici fosfatidilinozitola (PI) nazivaju se fosfoinozitidi i imaju važnu ulogu u lipidnoj signalizaciji, ćelijskoj signalizaciji i membranskom prometu. Inozitolni prsten može biti fosforiliran raznim kinazama na tri, četiri i pet hidroksilnih grupa u sedam različitih kombinacija. Međutim, dvije i šest hidroksilnih grupa obično nisu fosforilirane zbog sterne smetnje.
Svih sedam varijacija sljedećih fosfoinozitida pronađeno je kod životinja:
Fosfatidilinozitol monofosfati:
Fosfatidilinozitol bisfosfati:
Fosfatidilinozitol trifosfat:
Ovi fosfoinozitidi se također nalaze u biljnim ćelijama, sa izuzetkom PIP3.[2]
Fosfolipidi su temeljne komponente žive ćelijske membrane i ostalih ćelijskuh struktura. Normalno odvijanje životnih funkcija vezano je za osobene funkcije fosfolipida i ostalih složenih lipida. Između ostalog, acetilholin je neophodan za kontrakciju mišićnog tkiva i podražaje parasimpatskih nerava i snižavanje krvnog pritiska.
U fosfolipide se, između ostalih, ubrajajU: lecitin, kefalin, plazmalogen i lizofosfolipid. Fosfolipidi također učestvuju i u ostvarivanju polupropustljivosti ćelijskih membrana, osobito u prijenosu Na+ i K iona u miokardu, dok od nekih drugih zavisi propustljivost membrane mitohondrija.[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
