From Wikipedia, the free encyclopedia
Glikolipidi su složena jedinjenja šećerne i lipidne komponente (glikon), koje su spojene etarskom, odnosno glikozidnom vezom (budući se radi o šećeru) sa glicerolom. Nešećerna komponenta (aglikon) najčešće je glicerol sa dvije masne kiseline vezane estarskim vezama.Aglikonski dio može biti i sfingozin (sfingozidna baza).[1][2][3]
Primarna uloga glikolipida je kumulacija energije, a pogodni su i kao genetički markeri za ćelijsko prepoznavanje.
Glikolipidi se nalaze na površini ćelijskih membrana, gdje se ugljeno-hidratni lanci vežu sa fosfolipidima . Ugljeni hidrati sa nalaze na vanjskoj membranskoj površini svih eukariotskih ćelija. Njihovu strukturu kontroliraju glikoziltransferaze (koje dodaju lipide) i glikozilhidrolazama (koje modificiraju glikan nakon adicije). Glikolipidi proširuju fosfolipidni dvosloj u vodeno okruženje izvan ćelije, gdje su mjesta za prepoznavanja specifični hemijskih spojeva. Također učestvuju u održavanju membranske stabilnosti , a pomažu i međusobnom spajanju ćelija kojim se formiraju tkiva. Inače, sfingolipidoze mogu biti uzrokovane i poremećajima metabolizma.
Među glikolipidima najpoznatiji su cerebrozidi, gangliozidi i sulfatidi.
Cerebrozidi su prvi put izolirani iz mozga, po čemu su i imenovani. Gangliozidi su izolirani iz ganglijskihćelija (sive mase) mozga. Sulfatidi su složeni lipidi, koji su izolirani iz jetre, bubrega, a retativno visoki sadržaj ovih supstanci ima i mozak. Svi imaju specifične i veoma značajne uloge u organizmug životinja.[4]
Prema prirodi aglikonske komponente, glikolipidi mogu biti:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.