Borko Arsenić

Borko Arsenić (Johova, kod Bosanske Dubice, 20. jula 1917 — Beograd, 16. februar 1981), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Borko Arsenić
Rođenje	(1917-07-20) 20. juli 1917. Johova, kod Bosanske Dubice Austrougarska
Smrt	16. februar 1981(1981-02-16) (63 godine) Beograd, SR Srbija, SFRJ
Nacionalnost	Srbin
Obrazovanje	vojno lice
Zanimanje	general-major JNA
Poznat(a) po	Narodni heroj Jugoslavije
Nagrade

Biografija

Rođen je 1917. godine u selu Johovi, kod Bosanske Dubice. Potiče iz mnogočlane zemljoradničke porodice. Nakon osnovne škole, jedno vrijeme se bavio zemljoradnjom u rodnom selu, a potom je pošao u svijet u potrazi za poslom. Najprije je živio u Novom Sadu, gdje je radio kao radnik, a potom je 1937. godine otišao na odsluženje vojnog roka u Kragujevac. Poslije odsluženja vojske, boravio je u Banjoj Luci, gde je u periodu od 1938. do 1940. godine nalazio u prvom rezervnom sastavu Jugoslavenske vojske. U kratkotrajnom Aprilskom ratu, 1941. godine, bio je mobilisan, a poslije kapitulacije uspio je da izbjegne zarobljavanje i vratio se u rodno selo.

Drugi svjetski rat

Od prvih dana ustanka na Kozari, jula 1941. godine, stupio je u partizane. Bio je borac Druge čete Drugog krajiškog (kozarskog) partizanskog odreda. Kao borac-bombaš isticao se u mnogim borbama, koje je Odred vodio u borbama na Kruškovcu, Podgracima, Mrakovici, Bosanskoj Dubici. Bombama je obezbjeđivao uspjeh svojoj jedinici. Za zasluge u dotadašnjoj borbi, oktobra 1941. godine je primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). U borbama za oslobođenje Prijedora, maja 1942. godine, Borko učestvovao kao politički komesar svoje čete. Kada je ubrzo potom, formirana Prva krajiška brigada postavljen je za zamjenika političkog komesara Četvrtog bataljona. Ovaj bataljon uspješno je učestvovao u mnogim borbama, naročito na Brankovcu i Piskavici, kao i u proboju neprijateljskog obruča u toku borbi na Kozari, jula 1942. godine. Poslije završetka ofanzive, Borko je postavljen za komandanta Trećeg bataljona, sa kojima je vodio borbe na Topića brdu, gde je sa svojim borcima u jurišu uništio čitav njemački bataljon, natjeravši ga u rijeku Sanu. Ovakav sličan podvig, ponovio je u borbama tokom Četvrte neprijateljske ofanzive, kada je Prva krajiška brigada pod Grmečom vodila borbe s djelovima njemačke 717. divizije. Tada je Treći bataljon, kod sela Eminovci, uhvatio u klopku njemački bataljon i u potpunosti ga likvidirao. Za ovaj postignuti uspeh Vrhovni štab NOV i POJ je pohvalio Treći bataljon.

Borkov bataljon istako se i kasnijim borbama - za oslobođenje Mrkonjić Grada, augusta 1942; borbama s četnicima na Manjači; uništenju ustaško-domobranske bojne, na mestu Velika Greda, kada je zarobljeno 109 neprijateljskih vojnika; borbama za oslobođenje Jajca, septembra 1942; u Bihaćkoj operaciji, novembra 1942. Početkom 1943. godine, Borko je postavljen za zamjenika komandanta brigade. U tom svojstvu je učestvovao u pripremi i samom napadu na aerodrom u Rajlovcu, augusta 1943. godine. U ovoj akciji bio je teže ranjen, pa je bio upućen na liječenje. Poslije ozdravljenja, bio je postavljen za komandanta Dvanaeste dalmatinske brigade, koja je tada vodila uspješne borbe za odbranu ostrva Visa i izvodila desantne akcije na ostrvima - Korčuli, Braču i Šolti. Brigada je pod Borkovom komandom učestvovala u oslobođenju Splita, Šibenika i Kninskoj operaciji, 1944. godine. U završnim operacijama za oslobođenje Jugoslavije, 1945. godine, Borko je postavljen za komandanta 39. krajiške divizije. Poslije oslobođenja zemlje, nastavio je profesionalnu vojnu karijeru u Jugoslavenskoj narodnoj armiji. Pohađao je Viši pješadijski kurs pri Pješadijskoj oficirskoj školi "Vistrel" u Sovjetskom Savezu, a potom je završio Višu vojnu akademiju JNA. Penzionisan je 1963. godine. Umro je 16. februara 1981. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslavenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.^[1]

Napomene

Pogledaj takođe

• Spisak narodnih heroja Jugoslavije

Reference

1. Narodni heroji 1982, str. 32.

Literatura

• Vojna enciklopedija tom I. Beograd. 1970.
• Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.