Судова Вышня

Судовая Вішня ці Судова Вышня^[1] (укр.: Судова Вишня, польск.: Sądowa Wisznia) — горад раённага значэння ў Мастыскім раёне Львоўскай вобласці Украіны. Размешчаны на рэках Ракіў і Вішня (прыток Сану) за 45 км на захад ад Львова.

Горад Судова Вышня укр.: Судова Вишня Герб Сцяг Ратуша Краіна  Украіна Вобласць Львоўская вобласць Раён Мастыскі раён Каардынаты 49°59′33″ пн. ш. 23°36′59″ у. д.HGЯO Першая згадка 1230 Ранейшыя назвы Вішня Горад з 1368 Плошча 28,1 км² Вышыня цэнтра 216 м Водныя аб’екты Rakovka[d] і Wisznia[d] Насельніцтва 6900 чалавек (2024) Шчыльнасць 249,1 чал./км² Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Тэлефонны код +380-3234 Паштовыя індэксы 81340-81341 Аўтамабільны код BC і НС / 14 КААТУУ 4622410500 Афіцыйны сайт sv.ucoz.com Судова Вышня на карце Украіны ±

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Паселішча Вішня ў даліне ракі Вішні вядома з 981 года і з’яўляецца самым старажытным горадам Львоўшчыны. У 1230 годзе паселішча ўпершыню згадвае Галіцка-Валынскі летапіс. Людзі ў гэтым месцы сяліліся задоўга да 981 г., археолагамі знойдзеныя рэшткі паселішча пшэворскай культуры. У Вішні захаваліся валы аднайменнага археалагічнага помніка. Ён даследаваўся у 1957—1962 гг. У заходняй частцы сучаснага горада было выяўлена паселішча X ст. і гарадзішча XI ст. — пачатку XII ст., а ва ўсходняй частцы — гарадзішча XII—XIII ст.

Магдэбургскае права было прадастаўлена Вішні каралеўскім указам у 1368 г., пры гэтым права выкупіць пасаду войта атрымаў Пётр Кмець.

З XV ст. ў Вішні адбываліся Генеральныя сеймікі шляхты зямель Львоўскай, Перамышльскай, Санацкай і Жыдачыўскай Рускага ваяводства, на якіх разглядаліся судовыя справы. Таму ў 1545 г. горад атрымаў сучасную назву Судовая Вішня.

У 1563 г. было заснавана праваслаўнае брацтва. У 1537—1765 гг. горад атрымліваў новыя каралеўскія прывілеі. У сярэдзіне XVI ст. мясцовы прыход страціў частку сваіх прывілеяў і маёмасных правоў, якія ў 1605 г. аднавіў кароль Жыгімонт ІІІ. У 1648—1654 гг. у ходзе Хмяльніччыны мясцовыя жыхары разграмілі панскі маёнтак.

У канцы XVIII — пачатку XIX ст. горад перастаў быць палітычным цэнтрам краю, але пачалі развівацца прадпрыемствы. Працавалі браварні, цагельня, лесапільны завод, млыны, фабрыка керамікі, а таксама канатная, ткацкая, гарбарная, пазументная, ганчарная майстэрні, з 1787 да 1820 года — папяровая вытворчасць.

Манастыр рэфарматаў у Вішні заклалі львоўскі кашталян Ян Семінскі і кіеўскі лоўчы Францішак Завадскі ў 1730 г. Участак зямлі пад будынак падарыў кароль Аўгуст II. Пры манастыры быў касцёл Унебаўзяцця Марыі Панны з вобразам Святога Антонія Падуанскага, пабудаваны вядомым італьянскім архітэктарам Паўлам Фантана.

Зноскі

1. Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»