Самуэль Аляксандр Камароўскі

Самуэль Аляксандр Камароўскі (? — 20 кастрычніка 1659) — ваенны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, удзельнік вайны Расіі з Рэччу Паспалітай 1632—1634, антыфеадальнай вайны 1648—1651 (на баку ВКЛ), вайны Расіі з Рэччу Паспалітай 1654—1667.

Самуэль Аляксандр Камароўскі
польск.: Samuel Aleksander Komorowski
Герб «Далэнга»
5-ы Вялікі абозны літоўскі 3 красавіка 1654 — 20 кастрычніка 1659
Папярэднік	Тамаш Казімір Сапега
Пераемнік	Міхал Казімір Пац
Смерць	20 кастрычніка 1659(1659-10-20)[1][2] Гробіня, Латвія
Род	Камароўскія[d]
Бацька	Юрый Камароўскі[d]
Маці	Марыяна з Сапегаў[d]
Веравызнанне	кальвінізм
Званне	ротмістр

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Камароўскі.

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкай сям’і, продкі якой перасяліліся ў ВКЛ з Добжынскай зямлі.

З 1632 ротмістр гусарскай харугвы. У чэрвені 1633 харугва Камароўскага амаль уварвалася у лагер расійскага войска пад камандаваннем Міхаіла Шэіна, знішчыла і ўзяла ў палон значную колькасць воінаў, захапіла жывёлу, харч і коней. У студзені 1634 Камароўскі дзейнічаў пад Белай, даходзіў да Ржэва, Таропца.

Пасля заканчэння вайны з 1635 падчашы, з 1649 харужы вількамірскі.

Пасля паўстання Багдана Хмяльніцкага, верагодна, удзельнічаў у Корсунскай бітве 1648 у складзе кароннага войска ў якасці ротмістра казацкай харугвы. Восенню 1648 на чале драгунскай харугвы змагаўся супраць казакоў на Валыні, у складзе войска ВКЛ удзельнічаў у авалоданні Пінскам. Разам з А. Паўлоўскім вызначыўся ў Лоеўскай бітве 1649, удала ацаніўшы абстаноўку і ўдарыўшы на казакоў Міхаіла Крычэўскага з тылу.

Напярэдадні вайны з Расіяй, у красавіку 1654 прызначаны абозным ВКЛ.

У 1654 беспаспяхова спрабаваў вызваліць Віцебск. Пасля падпісання Кейданскай дэкларацыі 1655 падтрымаў вялікага гетмана Януша Радзівіла, у верасні 1655 арыштаваў апазіцыйных да гетмана афіцэраў, у тым ліку польнага гетмана Вінцэнта Гасеўскага. Пасля смерці Януша Радзівіла адышоў ад шведаў і пачаў супраць іх баявыя дзеянні сумесна расійскімі войскамі.

У 1658—1659 ваяваў супраць шведаў у Жамойці. Пасля паланення Гасеўскага расійскімі войскамі з кастрычніка 1658 выконваў абавязкі рэгіментара войска ВКЛ у Жамойці. Заслугі Камароўскага высока ацэніваліся соймам, у 1634 ён атрымаў у валоданне вёскі ў Новагародскім ваяводстве, сойм 1649 узнагародзіў Камароўскага як «заслужанага здаўна ў інфлянцкай, маскоўскай экспедыцыях жаўнера» вёскамі ў Мазырскім павеце.

Заслугі Камароўскага адзначаліся пасля яго смерці ў канстытуцыях соймаў 1662 і 1677.

Зноскі

1. Samuel Aleksander Komorowski h. Dołęga // Internetowy Polski Słownik Biograficzny

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943'></a>
2. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 247.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123243396'></a>

Літаратура

• Чаропка С. Камароўскі Самуэль Аляксандр // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак. А — Я. — С. 254-255. — 696 с. — ISBN 978-985-11-0487-7 (т. 3), ISBN 985-11-0315-2.