![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/22/Poitou-ru.png/640px-Poitou-ru.png&w=640&q=50)
Пуату
From Wikipedia, the free encyclopedia
Пуату́ (фр.: Poitou) — гістарычная вобласць на захадзе Францыі, падзеленая на дэпартаменты Вандэя, Дзё-Сеўр і В'ена. Ландшафт раўнінны, на паўноч ад Ла-Рашэлі распасціраюцца балоты Пуату. Галоўны горад — Пуацье; іншыя гістарычныя цэнтры — Ньёр, Туар, Шатэльро.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/22/Poitou-ru.png/320px-Poitou-ru.png)
У старажытнасці — племянная тэрыторыя галаў-піктонаў, затым — паўночная частка каралеўства Аквітаніі. З 778 года — уладанне графаў Пуацье з роду Рамнульфідаў, якія ў сярэдзіне XI стагоддзі ўспадкавалі трон усёй Аквітаніі.
Шлюб Элеаноры Аквітанскай з Генрыхам Плантагенетам прывёў да ўваходжання Пуату ў склад уладанняў англійскай кароны. Ужо напачатку XIII стагоддзя Іаан Беззямельны адмовіўся ад Пуату на карысць французскага караля, аднак падчас Стагадовай вайны вобласць на кароткі час (1360—1375 гады) вярнулася да англічан.
У XVI стагоддзі Пуату ў цэлым і Ла-Рашэль у асаблівасці сталі цытадэллю французскага пратэстантызму. Адмена Нанцкага эдыкта вымусіла гугенотаў пакінуць родныя месцы і перасяліцца ў Амерыку, дзе іх нашчадкі цяпер вядомыя як франка-акадцы і кечэны.
Пры Вялікай французскай рэвалюцыі Вандэя была наадварот апорай кансерватызму. Пратэстныя рухі супраць рэвалюцыі выліліся ў грандыёзны Вандэйскі мяцеж. У Новы час аграрнае Пуату па ініцыятыве цэнтральнага ўрада ўпрыгожылася рацыянальна распланаванымі гарадамі — такімі, як Рашфор і Ла-Рош-сюр-Ён.