Палеазой
From Wikipedia, the free encyclopedia
Палеазой (грэч. πᾰλαιός — старажытны, грэч. Ζωή — жыццё) — геалагічная эра старажытнага жыцця. Палеазой пачаўся 542 млн гадоў таму і працягваўся каля 290 мільёнаў гадоў.
Палеазой | |
---|---|
Кім названа | Адам Седжвік[d] |
Папярэдні ў спісе | Неапратэразой[1] |
Наступны ў спісе | мезазой[1] |
Дата пачатку | 541000 тысячагоддзе да н.э.[1] |
Дата заканчэння | 252000 тысячагоддзе да н.э.[1] |
Колер (шаснаццатковы трыплет) | 92C3A0 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
За палеазойскую эру праявілася два тэктагенезы: каледонскі і герцынскі. Час праявы калядонскага тэктагенезу прыходзіцца на першую палову палеазою, герцынскага — на другую. Гэта дазваляе вылучыць ранні палеазой і позні, прыблізна аднолькавай працягласці — 160—170 млн.гадоў. Ранні палеазой падзяляецца на тры перыяды (сістэмы): кембрый, ардавік, сілур. Узроставыя межы — 570—410 млн гадоў таму назад, працягласць 160 млн гадоў. Позні палеазой падзяляецца на тры перыяды (сістэмы): дэвон, карбон, перм. Узроставыя межы — 410—240 млн гадоў таму назад, працягласць 170 млн гадоў таму назад.