Мікола Шыла

Мікола (Мікалай Язэпавіч) Шыла (1888, мяст. Смаргонь, цяпер райцэнтр Гродзенскай вобл., паводле іншых звестак, Бакшты^[1], цяпер Іўеўскі раён Гродзенскай вобл. — 6 красавіка 1948, Браўншвайг, Германія) — беларускі грамадскі і культурны дзеяч, журналіст, рэдактар.

Мікола Шыла
Род дзейнасці	журналіст
Дата нараджэння	1888
Месца нараджэння	Смаргонь, Ашмянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя або Бакшты, Ашмянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	6 красавіка 1948(1948-04-06)
Месца смерці	Браўншвайг, Ніжняя Саксонія, Бізонія[d], Германія пад акупацыяй саюзнікаў[d], Германія
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Месца працы	Будслаўская беларуская гімназія
Альма-матар	Маладзечанская настаўніцкая семінарыя
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Творы ў Вікікрыніцах

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Шыла (значэнні).

Біяграфія

Скончыў Маладзечанскую настаўніцкую семінарыю. Падчас вучобы ўдзельнічаў у нелегальным з'ездзе вучняў настаўніцкіх семінарыяў Беларусі, за рэвалюцыйную дзейнасць быў асуджаны ў 1906 і да 1908 адбываў пакаранне ў Мінскай турме. Як сябра БСГ двойчы абіраўся ў яе ЦК. З 1909 супрацоўнічаў з газетай «Наша ніва». Удзельнічаў у рабоце Беларускага музычна-драматычнага гуртка ў Вільні. Падчас вучобы ў Пецярбургу сябра Пецярбургскага таварыства студэнтаў-беларусаў, прымаў удзел у яго культурна-грамадскай рабоце: спяваў у хоры, выступаў у спектаклях, танцаваў, у тым ліку ў трупе І. Буйніцкага. У кастрычніку 1917 дэлегат III з'езда БСГ у Мінску. Удзельнічаў у Першым Усебеларускім з'ездзе (1917). У 1918 сябар Рады БНР. У 1918—1919 настаўнічаў у Будслаўскай беларускай гімназіі. З 1921 зноў у Вільні, удзельнік беларускага руху. Член Беларускага нацыянальнага камітэта. Рэдагаваў газету «Змаганьне» (28.10.1923-31.01.1924), «Голас Беларуса» (14.02.-19.04.1924). Як «зіц-рэдактар» беларускай перыёдыкі шматразова арыштоўваўся польскай адміністрацыяй, сядзеў у Лукішскім астрозе. У 1939 пасля прыходу Чырвонай арміі ў Заходнюю Беларусь, працаваў у рэдакцыі (разам з Максімам Танкам і Натальяй Арсеньевай) у вілейскай абласной газеце "Вілейская праўда" (пазней перайменавана ў "Сялянскую газету"). Падчас Другой сусветнай сусветнай вайны працаваў на культурна-асветнай ніве. Удзельнічаў у Другім Усебеларускім кангрэсе. З 1944 жыў у Германіі. Быў адным з рэдактараў часопіса беларускай эміграцыі «Шляхам жыцця». Пакінуў успаміны, у тым ліку пра А. Гаруна, Я. Купалу, Б. Эпімах-Шыпілу і інш.

Творы

• А што далей? (Кароткі нарыс узаемаадносінаў сярод беларускай эміграцыі). — Браўншвайг, 1948. — 20 с.; [Выд. 2]. — Лёндан: [выдавецтва Хрысьціянскага Аб'еднаньня Беларускіх Работнікаў у Вялікай Брытаніі], 1948. — 16 с.
• Мае сустрэчы / М. Ш. // Шляхам Жыцьця. — 1947. — № 8 (20). — 31 жніўня. — С. 13—15.

Зноскі

1. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1).

Літаратура

• Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 3. Кніга 2 / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Мн., 2005.
• Жук-Грышкевіч В. 25-га сакавіка. Успаміны зь Менску, Будслава, Вільні, Прагі, савецкай турмы. — Таронта, 1978.
• Памёр М. Шыла // Бацькаўшчына. — 1948. — № 12 (15). — 18 красавіка. — С. 4.
• Хацяновіч А. Дзе крыжуюцца шляхі// Наша ніва. — № 9(106) −1998, 11 траўня.