Лізавецінская Біблія
From Wikipedia, the free encyclopedia
Лізавецінская Біблія (руск.: Елизаветинская Библия) — назва перакладу Бібліі на царкоўнаславянскую мову, выдадзенага ў 1751 годзе у кіраванне імператрыцы Лізаветы Пятроўны (ад яе імя пераклад і атрымаў сваю назву). Усяго ў Бібліі 76 кніг, з іх 49 кніг Старога Запавету.[1] Змест супадзе з Сінадальным перакладам Бібліі, які мае 50 кніг Старога Запавету, за кошт выдзялення ліста Ераміі у Сінадальным перакладзе ў асобную кнігу.[2] З нязначнымі праўкамі па цяперашні час выкарыстоўваецца як аўтарызаваны для набажэнства тэкст у Рускай праваслаўнай царкве.
Хуткія факты Лізавецінская Біблія, Поўная назва ...
Лізавецінская Біблія | |
---|---|
Поўная назва |
Бі́блїа, си́рѣчь кни̑ги сщ҃е́ннагѡ писа́нїѧ ве́тхагѡ и҆ но́вагѡ завѣ́та |
Мова | Царкоўнаславянская |
Поўная Біблія апублікавана | 1751 (1-е выданне) |
Апакрыфічныя кнігі | Тавіта, Юдзіф, 1 Макавейская, 2 Макавейская, 3 Макавейская, Мудрасці, Мудрасць Сіраха, Баруха, Ліст Ераміі, 2 Ездры, 3 Ездры |
Перакладзена з | Септуагінта, Александрыйскі кодэкс |
Канон | Праваслаўны |
Закрыць