Лонданская нацыянальная галерэя

Лонданская нацыянальная галерэя (англ.: National Gal­lery) — музей у Лондане, размешчаны на паўночным боку Трафальгарскай плошчы. Адзін з найбольш каштоўных у свеце музейных збораў заходнееўрапейскага жывапісу XIII — пачатку XX стст.

Лонданская нацыянальная галерэя
Лагатып
Заснаваны	1824
Заснавальнік	Джордж Бамонт[d][1]
Адкрыты	1824
Месцазнаходжанне	Вэстмінстэр
Наведвальнікі	6 011 007 чал. (2019)[2] 708 924 чал. (2021)[3]
Адрас	Trafalgar Square, London WC2N 5DN[4]
Дырэктар	Габрыэле Фінальдзі[d][5]
nationalgallery.org.uk (англ.) nationalgallery.org.uk (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Хол музея

Заснавана па рашэнні парламента ў 1824 годзе. Ядро калекцыі склаў набыты дзяржавай збор банкіра Джона Джуліуса Ангерстайна^[en] (38 карцін), які ў 1826 годзе быў дапоўнены зборам, падораным мастаком і калекцыянерам Джорджа Бамонтам^[en]. У далейшым набыццём прац для музея займаліся члены Савета апекуноў і дырэктары, у прыватнасці Чарлз Істлейк^[ru] (першы дырэктар, 1855—1865), які сабраў адну з лепшых у свеце калекцый італьянскага жывапісу Протарэнесансу і Ранняга Адраджэння. Важную ролю ў фарміраванні калекцыі адыгралі і прыватныя зборы^[6].

Крыло Сейнсберы

План Нацыянальнай галерэі ў Лондане

Да 1838 года музей размяшчаўся ў асабняку Ангерстайна на вуліцы Пэл-Мэл. У 1831—1838 гадах быў пабудаваны будынак у стылі класіцызму па праекце архітэктара Уільяма Уілкінса на паўночным боку Трафальгарскай плошчы, дзе, акрамя галерэі, да 1869 года знаходзілася Каралеўская Акадэмія мастацтваў. У 1869—1876 гадах да будынка Нацыянальнай галерэі было прыбудавана ўсходняе крыло, увянчанае купалам (арх. Эдварда Мідлтана Бэры^[en]); у 1987—1991 гадах у рэчышчы постмадэрнізму пабудавана т.зв. Крыло Сейнсберы (назва ў гонар братоў Сейнсберы, якія прафінансавалі будаўніцтва) па праекце архітэктараў Роберта Вентуры^[ru] і Дэніз Скот-Браўн^[ru]. У вестыбюлі галерэі падлогавыя мармуровыя мазаікі Барыса Васільевіча фон Анрэпа^[ru][6].

Экспазіцыя

З самага пачатку галерэя стваралася як агульнадаступная і прызначалася для адукацыі і асветы шырокіх слаёў публікі. Адносна невялікая па сваім аб’ёме калекцыя (звыш 2300 адзінак) экспануецца цалкам. Экспазіцыя складаецца з 4 частак, якія адпавядаюць разлічным храналагічным перыядам, кожны з якіх прадстаўлены выдатнымі працамі найбуйнейшых мастакоў. Раздзел 13-15 стст. складаецца з творы Дуча дзі Буанінсенья, Паала Учэла, П’ера дэла Франчэска, Джавані Беліні, Андрэа дэль Верок'я, Сандра Бацічэлі, Андрэа Мантэньі, Яна ван Эйка, Рагіра ван дэр Вэйдэна, Ганса Мемлінга, Іераніма Босха і інш. Мастацтва 16 ст. прадстаўлена працамі Рафаэля, Леанарда да Вінчы, Мікеланджэла, Тыцыяна, Паала Веранезэ, Аньёла Бранзіна і іншых італьянскіх маньерыстаў, Пітэра Брэйгеля Старэйшага, Альбрэхта Дзюрэра, Лукаса Кранаха Старэйшага, Ганса Гольбейна Малодшага і інш. У раздзел 17 ст. уваходзіць найбуйнейшы па-за межамі Іспаніі збор карцін Дыега Веласкеса, карціны Пітэра Паўля Рубенса, Антоніса ван Дэйка, Яна Вермеера, Рэмбранта, Караваджа, Нікала Пусэна, Клода Ларэна і інш. У раздзеле 18 — пачатку 20 стст. — карціны Каналета, Франчэска Гвардзі, Франсіска Гоі, Жана Агюста Дамініка Энгра, Жака-Луі Давіда, Джона Констэбла, Уільяма Цёрнера, Анры Русо, Клода Манэ, Агюста Рэнуара, Поля Сезана, Вінсента ван Гога і інш. Працы брытанскіх мастакоў, якія з самага пачатку ўваходзілі ў склад музейнага збору, у 1954 годзе перададзены галерэі Тэйт. Пры музеі працуе навукова-даследчы і адукацыйны цэнтр^[6].

Да будынка Нацыянальнай галерэі прылягаюць карпусы Нацыянальнай партрэтнай галерэі, у якой сабраны партрэты дзеячаў брытанскай гісторыі, культуры і навукі^[6].

Галерэя

• 
  Паала Учэла. «Бітва пры Сан Рамана»
• 
  Сандра Бацічэлі. «Венера і Марс»
• 
  Джавані Беліні. «Маленне аб чашы»
• 
  Леанарда да Вінчы. «Мадонна ў скалах»
• 
  Рафаэль Санці. «Мадонна Альдабрандзіні»
• 
  Джавані Бальтрафіа. «Мужчына ў профіль», паміж 1498 і 1516
• 
  Ганс Гольбейн Малодшы. «Паслы»
• 
  Тыцыян. «Вакх і Арыядна»
• 
  Паала Веранезэ. «Нявернасть»
• 
  Веласкес. «Венера і Амур»
• 
  Рэмбрант. «Банкет Валтасара^[ru]»
• 
  Ян ван Эйк. Партрэт пары Арнальфіні
• 
  Пітэр Паўль Рубенс. «Саламяны капялюшык»
• 
  Уільям Цёрнер. «Пірс Кале»
• 
  Томас Гейнсбара. «Ранішняя прагулка»
• 
  Клод Манэ. «Ставок з гарлачыкамі»
• 
  Вінцэнт ван Гог. Сланечнікі
• 
  П’ер Агюст Рэнуар. Парасоны

Зноскі

1. https://www.nationalgallery.org.uk/people/sir-george-beaumont
2. Art's most popular: Exhibition and museum visitor figures 2019 // The Art Newspaper — 2020. — Vol. XXIX, Iss. 322. — ISSN 0960-6556

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q98930825'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2331628'></a>
3. Art's most popular: Exhibition and museum visitor figures 2021 // The Art Newspaper — 2022. — ISSN 0960-6556

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q113437655'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2331628'></a>
4. Mapping Museums — 2016.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q103036767'></a>
5. Dr Gabriele Finaldi — Лонданская Нацыянальная галерэя. Праверана 7 снежня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q180788'></a>
6. Национальная галерея // Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2004—2017.

Спасылкі

• Афіцыйны сайт галерэі
• Национальная галерея // Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2004—2017.