Леў Маркавіч Шлосберг
From Wikipedia, the free encyclopedia
Леў Ма́ркавіч Шло́сберг (руск.: Лев Ма́ркович Шло́сберг; нар. 30 ліпеня 1963; Пскоў, Пскоўская вобласць, РСФСР, СССР) — расійскі апазіцыйны палітычны дзеяч, праваабаронца, журналіст[1]. Старшыня Пскоўскага рэгіянальнага аддзялення і член федэральнага Палітычнага камітэта партыі «Яблака»[2].
Леў Шлосберг | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Лев Шлосберг | |||||||
|
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
30 ліпеня 1963(1963-07-30) (60 гадоў) |
||||||
Бацька | Марк Навумавіч Шлосберг (нар. 1929) | ||||||
Маці | Браніслава Яўсееўна Беркал (1926—2004) | ||||||
Жонка | Жанна Антонаўна Казловіч (нар. 1966) | ||||||
Веравызнанне | нерэлігійны | ||||||
Партыя | РАДП «Яблака» (з 1994) | ||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Прафесія | педагог, гісторык | ||||||
Дзейнасць | палітык, дэпутат, журналіст, публіцыст, праваабаронца | ||||||
Месца працы |
Себежскае спецыяльнае прафтэхвучылішча (1985; 1987—1990) Пскоўскі Вольны інстытут (1992—1998) «Пскоўская губерня» (2000—2015) памочнік дэпутата Дзяржаўнай думы (2000—2003) Пскоўскі абласны сход дэпутатаў (2011—2015; 2016—2021) |
||||||
Ваенная служба | |||||||
Гады службы | 1985—1987 | ||||||
Прыналежнасць | СССР | ||||||
Род войскаў | РВСП | ||||||
Званне | Радавы | ||||||
Узнагароды | «Залатое пяро Расіі» | ||||||
Сайт | shlosberg.ru | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
З 15 снежня 2011 па 24 верасня 2015 года быў дэпутатам Пскоўскага абласнога Сходу дэпутатаў, намеснікам старшыні камітэта па заканадаўстве, эканамічнай палітыцы і мясцовым самакіраванні, член пастаяннай камісіі па супрацьдзеянні карупцыі. Пазбаўлены паўнамоцтваў па рашэнні абласнога Сходу ад 24.09.2015[3]. Суд у далейшым адмовіў у абскарджанні рашэння аб пазбаўленні паўнамоцтваў.
У снежні 2015 і 2020 гадоў балатаваўся на пасаду старшыні партыі «Яблака», прайшоў у абодвух выпадках у другі тур галасавання, дзе саступіў Эміліі Слабуновай у 2015 годзе[1], і Мікалаю Рыбакову ў 2020 годзе.
У 2016 годзе ізноў абраны дэпутатам Пскоўскага абласнога Сходу дэпутатаў ад партыі «Яблака».
Вядомасць у Расіі атрымаў дзякуючы свайму выступу на пасяджэнні Пскоўскага абласнога Сходу дэпутатаў пры разглядзе падтрымкі «Закона Дзімы Якаўлева». Відэа выступу паглядзелі больш за 140 000 карыстальнікаў відэахостынгу YouTube.
На федэральным узроўні стаў вядомы пасля публікацыі 25 жніўня 2014 года ў выдаванай ім тады газеце «Пскоўская губерня» звестак пра гібель вайскоўцаў-кантрактнікаў 76-й гвардзейскай дэсантна-штурмавой дывізіі Леаніда Кічаткіна і Аляксандра Осіпава[4][5]. У выданні была выказана версія, што загінулыя маглі ўдельнічаць у вайне на ўсходзе Украіны на баку праціўнікаў украінскай улады, дзе і былі забітыя. Журналісты, якія займаліся гэтай справай, атрымлівалі пагрозы і падвергліся нападу каля могілак.