Каракуль

Караку́ль (тадж.: Қарокул) — бяссцёкавае возера, знаходзіцца ў паўночнай частцы Паміра, на поўдзень ад Заалайскага хрыбта, найбуйнейшае возера на тэрыторыі Таджыкістана (Горна-Бадахшанская аўтаномная вобласць).

Каракуль
тадж.: Қарокул
Морфаметрыя
Вышыня над узроўнем мора	3 900 м
Даўжыня	33 км
Шырыня	23 км
Плошча	380 км²
Найбольшая глыбіня	238 м
Басейн
Упадаюць	Караджылга, Караарт і Музкол
Выцякаюць	бяссцёкавае
Размяшчэнне
Краіна	Таджыкістан
Рэгіён	Горна-Бадахшанская аўтаномная вобласць
Каракуль
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Возера знаходзіцца ў плоскай горнай катлавіне на вышыні 3914 м, акружана пустэльнымі скалістымі хрыбтамі. Найбольшая даўжыня возера — 33 км, шырыня — 24 км. Плошча паверхні — 380 км².

Паўвостраў, які выступае з поўдня, і востраў прамавугольнай формы каля паўночнага берага падзяляюць возера на дзве часткі — мелкаводную (глыбіня да 22,5 м) ўсходнюю са шматлікімі дробнымі залівамі і плоскімі мысамі і больш глыбокую заходнюю, глыбіня якой даходзіць да 236 м. Шырыня праліва паміж дзвюма часткамі — 1 кіламетр. З паўднёвым берагам востраў злучаецца вузкай касой. Даўжыня вострава (мае назву Паўночны^[1]) — 8 км, шырыня — 4 км.

У Каракуль ўпадаюць рэкі Караджылга, Караарт і Музкол. Возера пакрытае лёдам з лістапада па красавік.

Зноскі

1. Словарь современных географических названий / Под общей редакцией акад. В. М. Котлякова — Екатеринбург: У-Фактория, 2006. (руск.)

Літаратура

• Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 197. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
• Словарь современных географических названий / Под общей редакцией акад. В. М. Котлякова — Екатеринбург: У-Фактория, 2006. (руск.)
• География. Современная иллюстрированная энциклопедия / Под редакцией проф. А. П. Горкина. — М.: Росмэн, 2006. (руск.)