Буразубка малая

Буразу́бка мала́я^[1] (Sorex minutus) — млекакормячая жывёла роду Буразубкі (Sorex) сямейства Землярыйкавыя (Soricidae).

Малая буразубка
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Млекакормячыя Падклас:  Звяры Інфраклас:  Плацэнтарныя Атрад:  Землярыйкападобныя Сямейства:  Землярыйкавыя Падсямейства:  Soricinae Род:  Буразубкі Від:  Малая буразубка
Міжнародная навуковая назва
Sorex minutus Linnaeus, 1766
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 29667
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   633799 NCBI   62280 EOL   323672 FW   115169

Апісанне

Даўжыня цела 4—6, хваста 3—5 см. Важыць 3—5 г. Тулава цыліндрычнай формы, галава конусападобная з рухомым хабатком. Вочы невялікія, непрыкметныя. Вушы пакрытыя поўсцю. Поўсць кароткая, аксаміцістая. Улетку поўсць на спіне буравата-шэрая, на бруху — шаравата-белая. Узімку на спіне поўсць больш цёмная.

Пашырэнне

Пашырана на тэрыторыі Еўразіі. Жыве на ўвільготненых узлесках, вярховых і нізінных балотах, па берагах вадаёмаў, зімой часам на агародах, у садах, каля сціртаў саломы.

Асаблівасці біялогіі

Корміцца насякомымі, чарвякамі, насеннем дрэў.

Размнажаецца некалькі разоў за год. Нараджае 4—12 дзіцянят.

Зноскі

1. ЭПБ 1983.

Літаратура

• Буразу́бка мала́я // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — С. 359. — 575 с., іл. — 10 000 экз.