From Wikipedia, the free encyclopedia
Антоніа Гаўдзі, Гаўдзі-і-Карнет (25 чэрвеня 1852, Барселона — 10 чэрвеня 1926) — іспанскі архітэктар. Адзін з найбольш самабытных архітэктараў кан. 19 — 20 ст..
| Антоніа Гаўдзі | |
|---|---|
.jpg) | |
| Дата нараджэння | 25 чэрвеня 1852[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 10 чэрвеня 1926[1][2][…] (73 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Альма-матар | |
| Член у | |
| Працаваў у гарадах | Барселона |
| Уплыў на | Josep Francesc Ràfols i Fontanals[d], Joan Bergós i Massó[d], Cèsar Martinell i Brunet[d] і Isidre Puig Boada[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
У творчасці спалучаў рысы неаготыкі, мадэрна і сюррэалізма. У сваіх пабудовах ён імкнуўся дабіцца ўражання небывалай фантастычнасці і вычварнасці. Яскравым сведчаннем такога падыходу можа служыць царква Саграда Фамілія (Святога сямейства, 1884—1926), узведзеная ў Барселоне.
Антоні Гаўдзі-і-Курнэт нарадзіўся 25 чэрвеня 1852 ў невялікім мястэчку Рэус, недалёка ад Тарагона, у Каталоніі. Па іншых звестках, месцам нараджэння з’яўляўся Рыўдомс — мястэчка, размешчанае ў 4 км ад Рэуса, дзе ў яго бацькоў быў невялікі загарадны дом. Ён быў пятым, малодшым, дзіцем у сям’і кацельняў спраў майстра Франсэска Гаўдзі-і-Сэра і яго жонкі Антоніі Курнэт-і-Бертран. Менавіта ў майстэрні бацькі, па прызнанні самога архітэктара, у ім абудзілася адчуванне прасторы. Два брата Гаўдзі памерлі ў маленстве, трэці брат памёр у 1876 годзе, а неўзабаве пасля гэтага памерла і маці. У 1879 годзе памерла і яе сястра, пакінуўшы на апеку Гаўдзі маленькую дачку. Разам з бацькам і пляменніцай Гаўдзі пасяліўся ў Барселоне, дзе ў 1906 годзе памёр яго бацька, а праз шэсць гадоў — і слабая здароўем пляменніца. Гаўдзі ніколі не быў жанаты. Ён з дзяцінства пакутаваў на рэўматызм, якія перашкаджаў гульняў з іншымі дзецьмі, але не замінаў доўгім адзінкавым шпацырам, да якіх ён меў прыхільнасць ўсё сваё жыццё. Абмежаваная з-за хваробы рухомасць абвастрыла назіральнасць будучага архітэктара, адкрыла яму свет прыроды, які стаў галоўнай крыніцай натхнення пры вырашэнні як мастацка-афарміцельскіх, так і канструктыўных задач.
У сямідзесятых гадах XIX стагоддзя Гаўдзі пераехаў у Барселону, дзе пасля пяці гадоў падрыхтоўчых курсаў быў прыняты ў правінцыйнай школу архітэктуры, якую скончыў у 1878 годзе.
У 1870—1882 гадах Антоні Гаўдзі працаваў пад пачаткам архітэктараў Эміліа Сала і Францыска Вільяра чарцёжнікам, беспаспяхова беручы ўдзел у конкурсах; вывучаў рамёствы, выконваючы мноства дробных работ (агароджы, ліхтары і т. д.), праектаваў таксама мэблю для ўласнага дома.
У Еўропе ў той час назіраўся незвычайны росквіт неагатычнага стылю, і юны Гаўдзі захоплена ішоў ідэям энтузіястаў неаготыкі — французскага архітэктара і пісьменніка Віале-ле-Дзюка (найбуйнейшага ў XIX ст. ээстаўратара гатычных сабораў, які аднавіў Сабор Парыжскай Божай Маці) і англійскага крытыка і мастацтвазнаўцы Джона Раскіна. Абвешчаная імі дэкларацыя «Дэкаратыўнасць — пачатак архітэктуры» цалкам адпавядала уласным думкам і паданнях Гаўдзі, творчы почырк якога з гадамі становіцца цалкам непаўторны, архітэктура гэтак жа далёкая ад агульнапрынятай, як геаметрыя Лабачэўскага — ад класічнай эўклідавай.
У перыяд ранняй творчасці, адзначаны ўплывамі архітэктуры Барселоны, а таксама іспанскага архітэктара Мартарэля, будуюцца яго першыя, багата дэкараваныя праекты, якія адносяцца да ранняга мадэрну: «стылістычныя двайняты» — прыбраны Дом Вісэнс (Барселона) і мудрагелісты Эль-Капрычча (Камільяс, Кантабрыя); таксама кампрамісны Дом Кальвет (Барселона). Таксама ў гэтыя гады з’яўляецца праект у стрыманым гатычным, нават «крапасном» стылі — Школа пры манастыры Святой Тэрэзы (Барселона), а таксама нерэалізаваны праект будынкаў Місіі францысканцаў у Танжэры; Неагатычныя епіскапскі палац у г. Асторга (Касцілья, Леон) і Дом Бацінес (Леон).
Аднак вырашальнай для рэалізацыі задум маладога архітэктара апынулася яго сустрэча з Эўсэбі Гуэль. Пазней Гаўдзі стаў сябрам Гуэль. Гэты тэкстыльны магнат, найбагацейшы чалавек Каталоніі, не чужы да эстэтычных азарэнняў, мог дазволіць сабе замовіць любую мару, а Гаўдзі атрымаў тое, пра што марыць кожны творца: свабоду самавыяўлення без аглядкі на каштарыс.
Гаўдзі выконвае для сямейства Гуэль праекты павільёнаў сядзібы ў Педральбесе блізу Барселоны; вінных скляпоў у Гарафе, капліцы і крыпты Калоніі Гуэль (Санта калом дэ Сервелья); фантастычнага Парк Гуэль (Барселона).
Хутка Гаўдзі выходзіць за межы дамінуючых гістарычных стыляў у межах эклектызму XIX стагоддзя, назаўжды перасяляючыся ў свет крывых паверхняў, каб сфармаваць уласны, беспамылкова вядомы стыль.
Дом фабрыканта ў Барселоне, так званы Палац Гуэль (Palau Güell), быў адказам мастака мецэнату. З завяршэннем будаўніцтва палаца Антоні Гаўдзі перастаў быць безназоўным будаўніком, хутка стаўшы самым модным архітэктарам у Барселоне, неўзабаве ператварыўся ў «практычна недазваляльную раскошу». Для буржуа Барселоны ён будаваў дамы адзін незвычайней іншага: прастора, якая нараджаецца і развіваецца, пашыраючыся і рухаючыся, як жывая матэрыя — Дом Міла; жывая баязлівае істота, плод мудрагелістай фантазіі — Дом Балья.
Заказчыкі, гатовыя выкінуць на будаўніцтва шалёныя грошы, першапачаткова верылі ў геніяльнасць архітэктара, пракладвала новы шлях у архітэктуры.
7 чэрвеня 1926 73-гадовы Гаўдзі выйшаў з хаты, каб адправіцца ў свой штодзённы шлях да царквы Сант-Фэліпэ-Неры, вернікам якой ён быў. Ідучы рассеяна па вуліцы Гран-Віа-дэ-лас-Картэс-Каталанес паміж вуліцамі Жыроны і Байлен, ён быў збіты трамваем і страціў прытомнасць. Рамізнікі адмаўляліся везці ў бальніцу неахайнага, невядомага старога дзеда без грошай і дакументаў, баючыся нявыплаты за паездку. У рэшце рэшт, Гаўдзі даставілі ў шпіталь для жабракоў, дзе яму аказалі толькі прымітыўную медыцынскую дапамогу. Толькі на наступны дзень яго знайшоў і апазнаў каплан сабора Саграда-Фамілья Масен Хіль Парэс-і-Віласау. Да таго часу стан Гаўдзі ўжо пагоршыўся настолькі, што лепшае лячэнне не магло яму дапамагчы.
Гаўдзі памёр 10 чэрвеня 1926 г. і быў пахаваны двума днямі пазней у крыпце недабудаванага ім сабора.
Стыль, у якім тварыў Гаўдзі, адносяць да мадэрну. Аднак фактычна ў сваёй творчасці ён выкарыстаў элементы самых розных стыляў, падвяргаючы іх творчай перапрацоўцы. Творчасць Гаўдзі можна падзяліць на два перыяды: раннія пабудовы і пабудовы ў стылі нацыянальнага мадэрну (пасля 1900).
| 1883—1888 | Дом Вісенс, Барселона — уключаны ў спіс «Сусветная спадчына» ЮНЕСКА, 2005 |
|---|---|
| 1883—1885 | Эль Капрыча, Камільяс (Кантабрыя) |
| 1884—1887 | Павільён сядзібы Гуэля, Педральбес (Барселона) |
| 1886—1889 | Палац Гуэля, Барселона — уключаны ў спіс «Сусветная спадчына», 1984 |
| 1888—1894 | Школа пры манастыры Святой Тэрэзы, Барселона |
| 1889—1893 | Біскупскі палац у Асторзе, Кастылія (Леон) |
| 1891—1892 | Дом Батынес, Леон |
| 1883—2026 | Збавіцельны храм Святога Сямейства, Барселона — уключаны ў спіс «Сусветная спадчына», 2005 |
| 1892—1893 | Миссия Францисканцев в Танжере (не построена) |
| 1895—1898 | Вінны склеп Гуэля, Гараф — уключаны ў спіс «Сусветная спадчына», 2005 |
| 1898—1900 | Дом Кальвет, Барселона |
| 1898—1916 | Капліца і Крыпта Калоніі Гуэля, Санта Калома дэ Сервэла — уключаны ў спіс «Сусветная спадчына», 2005 |
| 1900—1902 | Дом Фігерас па вуліцы Бельесгуард, Барселона |
| 1900—1914 | Парк Гуэля, Барселона — уключаны ў спіс «Сусветная спадчына», 1984 |
| 1903—1910 | Сады Артыгас, 130 км ад Барселоны, перадгор’і Пірэнеяў |
| 1902 | Віла Катларас, Ла-Побла-дэ-Лільет |
| 1901—1902 | Сядзіба Міральяс |
| 1904 | Склады кавальскай арцелі Бадзіа |
| 1904-1906 | Дом Бальё |
| 1905 (май) | Праект гасцініцы «Attraction», Нью-Ёрк (не рэалізаваны) |
| 1904—1919 | Рэканструкцыя Кафедральнага сабора, Пальма дэ Мальёрка |
| 1906—1910 | Дом Міла, Барселона — уключаны ў спіс «Сусветная спадчына», 1984 |
| 1909—1910 | Прыхадская школа пры храме Збавіцельны храм Святога Сямейства, Барселона |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg){kind=small}
