Ігнацы Галавінскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Галавінскі.

Ігна́цы Галаві́нскі (польск.: Ignacy Hołowiński; псеўданімы — Żegota Kostrowiec, Ignacy Kefaliński; 5 кастрычніка 1807, Оўруч — 19 кастрычніка 1855, Санкт-Пецярбург) — рымска-каталіцкі дзеяч, архібіскуп магілёўскі, польскі пісьменнік і перакладчык.

Ігнацы Галавінскі
тытулярны біскуп з 3 ліпеня 1848
Дыяцэзія	дыяцэзія Карыста[d]
Архібіскуп-мітрапаліт Магілёўскі 24 студзеня 1851 — 19 кастрычніка 1855
Дыяцэзія	Магілёўская архідыяцэзія
Папярэднік	Казімір Дмахоўскі
Пераемнік	Вацлаў Жылінскі
Нараджэнне	5 (17) кастрычніка 1807[1] ці 24 верасня 1800(1800-09-24)[2] Оўруч, Оўруцкі павет[d], Валынская губерня, Расійская імперыя
Смерць	19 кастрычніка 1855(1855-10-19) Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Месца пахавання	Касцёл Адведзінаў Найсвяцейшай Дзевай Марыяй Лізаветы (Санкт-Пецярбург)[d]
Род	Галавінскія[d]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква[3]
Адукацыя	Віленскі ўніверсітэт
Месца працы	Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзяцінства і навучанне

Сын Пятра і Дамінікі з Лэнскіх. Скончыў школу піяраў у Вялікіх Мяжырычах, духоўную семінарыю ў Луцку (1825—1826 гг.). У 1826 годзе пераведзены навучацца на тэалагічны факультэт Віленскага ўніверсітэта, які скончыў у 1830 годзе са ступенню майстра тэалогіі. Высвечаны на святара 25 верасня 1830 года ў Луцку.

Душпастырская дзейнасць

Выкладаў рэлігію ў шляхецкай школе ў Жытоміры. Дэкан кафедральнага сабора гораду, ад 1835 года жытомірскі кафедральны канонік, ад 1837 г. — прафесар рэлігіі і капэлан у Кіеўскім універсітэце. У 1842—1855 гадах — рэктар Імператарскай рымска-каталіцкай духоўнай акадэміі ў Санкт-Пецярбургу, дзе ў 1843—1844 гг. выкладаў дагматыку, а ў 1843—1855 гг. патралогію і гамілетыку. 3 ліпеня 1848 года прызначаны тытулярным біскупам карыстаскім і дапаможным біскупам магілёўскай архідыяцэзіі, кансакраваны 12 снежня 1848 года. Ад 11 студзеня 1851 года — архібіскуп магілёўскі (палій атрымаў 12 кастрычніка 1851 г.). Абараняў правы Касцёлу, атрыманыя паводле канкардату 1847 года. Зменшыў уціск грэка-каталікоў. Пахаваны ў склепе Звеставання Найсвяцейшай Дзевы Марыі на Выбаргскіх могілках у Санкт-Пецярбургу.

Навуковая дзейнасць

Аўтар шматлікіх тэалагічных публікацый. Цікавіўся праблемамі з памежжа філасофіі і фундаментальнага багаслоўя. У сваіх творах даследаваў праблематыку стасунку філасофіі і веры і ролі розуму ў тэалогіі, робячы ўнёсак у развіццё апалагетычнай думкі. Выступаў у абарону схаластыкі, указываў на небяспеку для хрысціянства з боку гегельянства, крытыкаваў погляды Браніслава Трантоўскага на каталіцтва. Аўтар падручніку «Homiletyka» (Кракаў, 1859). Пачаў прапаведніцкую праз зварот біблейскіх і айчынных крыніц. Цікавіўся гісторыяй. Рэдактар і выдавец напаўафіцыйнага выдання крыніц па гісторыі Каталіцкага Касцёла ў Расіі «Акты и грамоты о ўстройстве Римско-католической Церкви в Империи Росийской и Царстве Польском» (Санкт-Пецярбург, 1849). Аўтар грунтоўнае працы, прысвечанай Святой Зямлі.

Перакладчыцкая і пісьменніцкая дзейнасць

Пераклаў на польскую мову санеты Петраркі, першым пераклаў Уільяма Шэкспіра (1839—1841), але, як адзначаў Юліюш Славацкі, у іх немагчыма было пабачыць Шэкспіра. У 1843 годзе выдаў зборнік «Легенды», які пасля пераклалі на англійскую, чэшскую і рускую мовы. У 1844 г. выдаў зборнік сваіх рэлігійна-філасофскіх і літаратурных прац «Teka rozmaitości», куды ўваходзіла і аповесць пра яго маці. Пасля выйшлі вершаваныя творы «Дзіцятка Ісус» (1846) і «Рахель» (1847) — першы ў польскай літаратуры рэлігійны раман. Іншыя яго літаратурныя творы былі надрукаваны ў зборніку «Лісты Жаготы Кастраўца» (1848). Апроч таго выдаў зборнік казанняў біскупа Юзафа Вышынскага — «Казанні Юзафа Вышынскага, біскупа кіеўскага» (1854). Сябраваў з украінскім пісьменнікам Панцеляймонам Кулішам.

Зноскі

1. Інтэрнэт-энцыклапедыя Праверана 14 лютага 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q615699'></a>
2. Starożytności Jerozolimy w relacjach dwóch polskich podróżników z XIX wieku — Uniwersytet Warszawski, 1981. — Т. 1. — С. 27–48. — ISSN 0208-4600

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q144488'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q28772041'></a>
3. Catholic-Hierarchy.org — USA: 1990. Праверана 18 кастрычніка 2020.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q30'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3892772'></a>

Літаратура

Таццяна Шышова. Католическая энциклопедия. В 5 т. (руск.). — М.: Издательство францисканцев, 2002—2013.

• Marian Banaszak, «Hołowiński Ignacy…», [w:] ["Słownik Polskich Teologów Katolickich", pod red. Hieronima E. Wyczawskiego OFM, t. 2, Warszawa 1982, s. 57-59 (tamże obszerna bibliografia).
• Ks. Piotr Nitecki, «Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965—1999. Słownik biograficzny», Warszawa 2000, szp. 152.
• Ks. Mieczysław Żywczyński, «Hołowiński Ignacy», [w:] «Polski Słownik Biograficzny» t. IX, Wrocław-Warszawa-Kraków 1960—1961, s. 597—598.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ігнацы Галавінскі
• Archbishop Ignacy Hołowinski †