Ёзэф Таль

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Таль.

Ёзэф Таль (іўр. ‏יוסף טל‏, прозвішча пры нараджэнні — Грунталь; 18 верасня 1910, Пінэ (цяпер Пневы, Польшча) — 25 жніўня 2008, Іерусалім) — ізраільскі кампазітар, адзін з заснавальнікаў сучаснага музычнага мастацтва ў Ізраілі.

Ёзэф Таль
Імя пры нараджэнні	іўр.: יוסף גרינטל
Род дзейнасці	кампазітар, піяніст, фатограф, дырыжор, музыказнавец, акадэмічны музыкант, пісьменнік
Дата нараджэння	18 верасня 1910(1910-09-18)[1][2][…]
Месца нараджэння	Пневы, Гміна Пневы, Шаматульскі павет, Польшча
Дата смерці	25 жніўня 2008(2008-08-25)[1][3][…] (97 гадоў)
Месца смерці	Іерусалім, Іерусалім[d], Заходні бераг ракі Іардан, Дзяржава Палесціна[4]
Грамадзянства	Ізраіль
Член у	Берлінская акадэмія мастацтваў Амерыканская акадэмія мастацтваў і літаратуры[d]
Узнагароды і прэміі	прэмія Вольфа ў мастацтве (1982) Берлінская мастацкая прэмія[d] (1975) Johann Wenzel Stamitz Award[d] (1995) ганаровы доктар Тэль-Авіўскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Яўрэйскага ўніверсітэта ў Іерусаліме[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і Юліуса і Атыліі Грунталь. Неўзабаве пасля яго нараджэння сям’я пераехала ў Берлін, дзе Юліус Грунталь выкладаў старажытныя мовы ў Вышэйшай школе юдаікі. Ёзэф Таль паступіў у Дзяржаўную вышэйшую школу музыкі, яго настаўнікамі былі Паўль Хіндэміт і Хайнц Цісен (тэорыя музыкі і кампазіцыя), Курт Закс (гісторыя музыкі) і Макс Трап (фартэпіяна). У 1927 годзе Таль зацікавіўся электроннай музыкай і вывучаў яе пры падтрымцы Фрыдрыха Траўтвайна. Падчас навучання, а таксама пасля яго заканчэння ў 1931 годзе Таль зарабляў на жыццё, іграючы на танцах і ў кінатэатрах, а таксама даючы ўрокі фартэпіяннай гульні. Пасля прыходу да ўлады нацыстаў Таль застаўся беспрацоўным, а ў 1934 годзе эміграваў у Палесціну разам з жонкай Розі Левенталь і малалетнім сынам Ройбенам.

У Палесціне Таль некаторы час працаваў фатографам (гэтае мастацтва ён пачаў вывучаць яшчэ ў Германіі), у 1936 годзе пасяліўся ў Іерусаліме і вярнуўся да актыўнай кар’еры музыкі: граў на фартэпіяна і даваў прыватныя ўрокі. У гэты перыяд ён збліжаецца з іерусалімскай культурнай багемай, у тым ліку з паэтэсай Эльзай Ласкер. Па запрашэнні Эміля Хаўзера Таль пачаў выкладаць фартэпіяна, тэорыю музыкі і кампазіцыю ў Палесцінскай кансерваторыі. З 1951 года ён таксама працаваў у Яўрэйскім універсітэце ў Іерусаліме, дзе ў 1961 годзе заснаваў першую ў Ізраілі студыю электроннай музыкі, а ў 1965 годзе — аддзяленне музыказнаўства, якое сам і ўзначальваў да 1971 года. Сярод вучняў Таля ― Бэн-Цыён Оргад, Наомі Шэмер і многія іншыя вядомыя ізраільскія музыканты. Таль быў членам Міжнароднага таварыства сучаснай музыкі, пісаў шматлікія артыкулы і чытаў лекцыі. У апошнія гады жыцця завяршыў аўтабіяграфію і шэраг тэарэтычных прац.

Зноскі

1. Josef Tal // Берлінская акадэмія мастацтваў — 1696. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q414110'></a>
2. Josef Tal // Brockhaus Enzyklopädie

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
3. https://www.spiegel.de/kultur/musik/0,1518,574238,00.html
4. Deutsche Nationalbibliothek Record #118753827 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>