Паўль Хіндэміт

Паўль Хіндэміт (ням.: Paul Hindemith; 16 лістапада 1895, Ханау — 28 снежня 1963, Франкфурт-на-Майне) — нямецкі кампазітар , альтыст , дырыжор, музычны тэарэтык; вядучы прадстаўнік нямецкага неакласіцызму.

Паўль Хіндэміт
ням.: Paul Hindemith
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	16 лістапада 1895(1895-11-16)[1][2][…]
Месца нараджэння	Ганау, раён Майн-Кінцыг, адміністрацыйная акруга Дармштат, Гесэн, Германія[3][4]
Дата смерці	28 снежня 1963(1963-12-28)[3][1][…] (68 гадоў)
Месца смерці	Франкфурт-на-Майне, адміністрацыйная акруга Дармштат, Гесэн, ФРГ[3][4]
Месца пахавання	Q105015040?
Краіна	Германія  ФРГ  ЗША
Жонка	Johanna Gertrud Hindemith[d][5]
Альма-матар	Кансерваторыя Гоха[d]
Месца працы	Гарвардскі ўніверсітэт Берлінскі ўніверсітэт мастацтваў Amar Quartet[d] Ельскі ўніверсітэт Анкарская кансерваторыя[d] Цюрыхскі ўніверсітэт
Музычная дзейнасць
Педагог	Adolf Rebner[d], Arnold Mendelssohn[d] і Bernhard Sekles[d]
Прафесіі	кампазітар класічнай музыкі, дырыжор, прафесар кампазіцыі, музыказнавец, музычны педагог, тэарэтык музыкі, ігрок на віёль-д'амур, выкладчык універсітэта, канцэртмайстар, скрыпач, віяліст, лібрэтыст, настаўнік, кампазітар
Інструменты	арган[d], альт і скрыпка
Жанры	опера і сімфонія
Выхаванцы	Lukas Foss[d], Graham George[d], Norman Dello Joio[d], Mel Powell[d], Yehudi Wyner[d], Harold Shapero[d], Hans Otte[d], Ruth Schönthal[d], Leonard Sarason[d], George Roy Hill[d], Violet Archer[d], John Avison[d], Irwin Bazelon[d], Charles L. Bestor[d], Easley Blackwood, Jr.[d], Martin Boykan[d], Вернер фон Браўн, Samuel Adler[d], Charles F. Bryan[d], Arnold Cooke[d], Emma Lou Diemer[d], Alvin Etler[d], Paul Fetler[d], Harald Genzmer[d], Olga Gorelli[d], Bernhard Heiden[d], Andrew Hill[d], Ulysses Kay[d], Heinrich Konietzny[d], Felicitas Kukuck[d], Mitch Leigh[d], Walter Leigh[d], Donald Loach[d], Willson Osborne[d], William P. Perry[d], Alejandro Planchart[d], Franz Reizenstein[d], John Donald Robb[d], Oskar Sala[d], Alan Shulman[d], Robert Strassburg[d], Ёзэф Таль, Francis Thorne[d] і Guillermo Graetzer[d]
Грамадская дзейнасць
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і літаратуры[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Баварская акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Узнагароды	Гамбургская прэмія імя Баха[d] (1951) прэмія Бальцана[d] (1962) прэмія Сібеліуса[d] (1955) медаль Гётэ горада Франкфурта-на-Майне[d] (1955) Берлінская мастацкая прэмія[d] (1963) ганаровы доктар Свабоднага ўніверсітэта Берліна[d] (1950) ганаровы доктар Франкфурцкага ўніверсітэта імя Ёгана Вольфганга Гётэ[d] (1948) ганаровы доктар Оксфардскага ўніверсітэта[d] (1954) Honorary Member of the International Society for Contemporary Music[d]
hindemith.info (ням.)​ (англ.)​ (фр.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вучыўся ў кансерваторыі г. Франкфурт-на-Майне. З 1915 года 2-і скрыпач квартэта А. Рэбнера, у 1921-29 гадах альтыст струннага квартэта Л. Амара — П. Хіндэміта. З 1927 года прафесар Вышэйшай музычнай школы ў Берліне. З 1938 года працаваў у Швейцарыі і ЗША. Творы Хіндэміта вылучаюцца гармоніяй, стрыманасцю пачуццяў, у шматлікіх з іх уздымаў грамадскія і філасофскія праблемы. Звяртаўся да бытавой аматарскай музыкі. Сярод твораў: оперы, у тым ліку «Навіны дня» (пастаноўка 1929, 2-я рэдакцыя 1954), «Мастак Матыс» (пастаноўка 1938), «Гармонія свету» (пастаноўка 1957); балеты; 6 сімфоній (1930-58); канцэрты; камерна-інструментальныя ансамблі, у тым ліку творы для фартэпіяна; харавыя творы; музыка для аматарскіх аркестраў, ансамбляў. Аўтар кніг «Кіраўніцтва па кампазіцыі» (т. 1-3, 1937-70), падручнікаў па тэорыі музыкі і гармоніі.

Зноскі

1. Person Profile // Internet Movie Database — 1990. Праверана 13 кастрычніка 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q37312'></a>
2. Paul Hindemith // Nationalencyklopedin — 1999. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1165538'></a>
3. Хиндемит Пауль // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
4. Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3621644'></a>
5. Deutsche Nationalbibliothek Record #118551256 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 29 лютага 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).