![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/82/Maderno_Carlo_Ritratto.jpg/640px-Maderno_Carlo_Ritratto.jpg&w=640&q=50)
Карла Мадэрна
From Wikipedia, the free encyclopedia
Карла Мадэрна (Maderna; 1556—1629) — рымскі архітэктар, вучань свайго дзядзькі, Даменіка Фантана.
Карла Мадэрна | |
---|---|
Carlo Maderno | |
![]() | |
Дата нараджэння | 1556(1556) |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 30 студзеня 1629(1629-01-30) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства |
![]() |
Працы і дасягненні | |
Працаваў у гарадах | Рым |
Архітэктурны стыль | барока |
Найважнейшыя пабудовы | Фасад царквы Санта Сусана, Сант Андрэа дэла Вале, палац Матэі дзі Джові |
Уплыў | Даменіка Фантана |
Уплыў на | Франчэска Бараміні і Giovanni Battista Trevano[d] |
Узнагароды | |
![]() |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8d/Santa_Susanna_%28Rome%29_-_Front.jpg/640px-Santa_Susanna_%28Rome%29_-_Front.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/37/Basilica_di_San_Pietro_-_Esterrno.jpg/640px-Basilica_di_San_Pietro_-_Esterrno.jpg)
З яго пабудоў вядомыя ў Рыме: фасад царквы святой Сусаны, які ўяўляе сабой першы прыклад распаўсюджаных ў XVII стагоддзі фасадаў з дзвюма ці некалькімі, надбудаванымі адзін над адным, ордарамі, палац Матэі-дзі-Джовэ, фантаны на плошчы святога Пятра і часткова палацца Барберыні, скончанае Берніні і Бараміні.
Увекавечыў ён сваё імя пераважна заканчэнне будаўніцтва (у 1605—1613) сабора Святога Пятра. Першапачатковы план Брамантэ, грэчаскі роўнаканцовы крыж, ён ператварыў у лацінскі, падоўжыўшы заходнюю частку сабора на тры гіганцкіх пралёта і збудаваўшы наперадзе яго велічэзныя сенцы. Даволі нярадасны фасад сабора — таксама яго твор; аднак яму не атрымалася выканаць свой праект цалкам: асяданне глебы не дазволіла пабудаваць на двух канцах фасада вежы, якія пераразалі б аднастайную лінію атыка і надалі б яму большую манументальнасць і гармонію.
Мадэрна, вельмі ўзнесены пры жыцці, падвергся пазней суровай і не цалкам справядлівай крытыцы: нельга не паставіць яму ў заслугу тое, што ён выстаяў супраць агульнага ў яго час захаплення экстравагантнымі і таннымі эфектамі і імкнуўся пры дабудоўцы сабора святога Пятра ісці па слядах Брамантэ і Мікеланджэла, па меры магчымасці не аддаляючыся ад строгасці і высакароднасці іх ідэй; калі гэта яму і не атрымалася цалкам, то віной таму не гэтулькі адсутнасць у яго здольнасці, колькі час, у які ён жыў — час амаль поўнага заняпаду італьянскага мастацтва.