Уладзіслаў Міцкевіч

Уладзіслаў Юзэф Міцкевіч (па-польску: Władysław Józef Mickiewicz; нар. 23 чэрвеня 1838, Парыж — памёр 9 чэрвеня 1926, Парыж) — польскі кнігар, бібліятэкар, публіцыст і дзеяч эміграцыі.

Уладзіслаў Юзэф Міцкевіч
па-польску: Władysław Józef Mickiewicz
Уладзіслаў Міцкевіч
Герб «Порай»
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Władysław Józef Mickiewicz
Нарадзіўся	23 чэрвеня 1838(1838-06-23)[1][2] Парыж, Францыя
Памёр	9 чэрвеня 1926(1926-06-09)[1][2] (87 гадоў) Парыж, Францыя
Род	Міцкевічы
Бацькі	Адам Міцкевіч Цэліна Міцкевіч (Шыманоўская)
Жонка	Марыя Малеўская (1840 - 1932)
Дзеці	Гелена Міцкевіч (24 сэрвеня 1864 - 1899), Марыя Міцкевіч[3]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	публіцыст
Мова	француская мова і польская мова[2]
Прэміі
Узнагароды
Творы ў Вікікрыніцах
Уладзіслаў Юзэф Міцкевіч у Вікісховішчы

Біяграфія

Старэйшы сын і другое дзіця Адама Міцкевіча і Цэліны, народжанай Шыманоўская. У яго былі дзьве сястры Марыя і Гелена й тры браты: Юзэф, Аляксандар і Ян. У 1862 г. Уладзіслаў ажаніўся са сваёй блізкай стрыечнай сястрой Марыяй, народжанай Малеўская^[4] (іх маці былі роднымі сёстрамі), дачкой Францішка Малеўскага^[5].

У 1863 г. паўстаньня 1863—1864 гадоў удзельнічаў у экспэдыцыі ў Жамойцію^[6].

У эміграцыі ён быў заснавальнікам эміграцыйнага часопіса «L’Espérance», які павінен быў абараняць справу народаў, якія знаходзіліся у няволі. Публікаваў пераклады польскай літаратуры, у тым ліку: Кнігі польскага пілігрымства(pl) яго бацькі, Улана(pl) Юзэфа Ігнацы Крашэўскага, фрагмэнты «Мэмарыялы старога шляхціца літоўскага» Генрыка Жэвускага, «Гісторыя Вацлава» Стэфана Гарчынскага і інш. Распаўсюджваў свой часопіс на тэрыторыі былой Рэчы Паспалітай і ў іншых краінах.

У 1864 ён заснаваў знакамітую ў той час Кнігарню Люксэмбурга, якая мела на мэце прапаганду польскіх твораў і польскіх твораў на францускай і польскай мовах. Яе галоўным пачынаньнем было стварэньне Польскай народнай бібліятэкі, узору для наступных польскіх выдавецтваў на эміграцыі.

У 1903 годзе ён заснаваў Музэй Адама Міцкевіча ў Парыжы, разьмешчаны ў будынку Польскай бібліятэкі на востраве Сэнт-Луі.

Падчас Першай сусьветнай вайны жыў у Швайцарыі, дзе ўдзельнічаў (у тым ліку зь Генрыкам Сянкевічам і Ігнацыем Масьціцкім) у працы Швайцарскага галоўнага камітэту дапамогі ахвярам вайны ў Польшчы.

19 кастрычніка 1924 г. у Парыжы ўзнагароджаны ганаровай граматай Польскага корпусу вэтэранаў і патройным Крыжам Мужнасьці^[7].

Вонкавыя спасылкі

• Władysław Mickiewicz — ambasador sprawy polskiej
• Władysław Mickiewicz, Pamiętniki, T. 1-3, Warszawa 1926—1933 (Лічбавая копія)
• Уладзіслаў Міцкевіч — публікацыі ў бібліятэцы Polona

Крыніцы

1. Deutsche Nationalbibliothek Record #101471394 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.
2. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.
3. Z kraju. „Nowa Reforma”. Nr 9, s. 3, 14 stycznia 1927.
4. Józef Hen, Władysław Mickiewicz — syn wielkiego ojca
5. Słownik Mickiewiczowski, str. 99.
6. Rocznica urodzin syna Wieszcza. «Nowości Illustrowane». Nr 27, s. 2, 4 lipca 1908.
7. Odznaczenie Władysława Mickiewicza. «Nowości Illustrowane». Nr 44, s. 3, 1 listopada 1924.