![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5d/%25D0%2597%25D0%25A0%25D0%259A_%25D0%25A2%25D0%25BE%25D1%2580_%25D0%2590%25D1%2581%25D1%2582%25D1%2580%25D0%25B0%25D0%25B2%25D0%25B5%25D1%2586.jpg/640px-%25D0%2597%25D0%25A0%25D0%259A_%25D0%25A2%25D0%25BE%25D1%2580_%25D0%2590%25D1%2581%25D1%2582%25D1%2580%25D0%25B0%25D0%25B2%25D0%25B5%25D1%2586.jpg&w=640&q=50)
Тор (зэнітны ракетны комплекс)
расейскі зэнітны ракетны комплекс / From Wikipedia, the free encyclopedia
«Тор» — расейскі зэнітны ракетны комплекс, распрацаваны ў 1983 годзе.
«Тор» | |
---|---|
![]() Баявая машына «Тор-М2К» на шасі «МЗКЦ-6922» (2023 год, Астравец) | |
Тып | зэнітны ракетны комплекс |
Краіна паходжаньня | Расея |
Гісторыя выкарыстаньня | |
Пэрыяд выкарыстаньня | ад 19 сакавіка 1986 (38 гадоў таму) |
Выкарыстаньне | 16 краінаў, у тым ліку Беларусь, Вэнэсуэла, Грэцыя, Іран, Кітай, Расея, Украіна |
Войны | Вайна ў Паўднёвай Асэтыі (2008), Грамадзянская вайна ў Сырыі, Другая Карабаская вайна, Расейскае ўварваньне ва Ўкраіну (з 2022) |
Гісторыя вытворчасьці | |
Канструктар | Веньямін Яфрэмаў |
Дата стварэньня | 1983 год |
Вытворца | «Алмаз-Антэй»[1] |
Кошт адзінкі | 60 млн даляраў (2020 год) |
Вытворчасьць | ад 1986 году |
Адзінак створана | 380 (2022 год) |
Мадыфікацыі | «Тор-М1», «Тор-М2», «Кінжал» |
Характарыстыкі («Тор-М2К») | |
Вага | 18 тонаў (цягач)/ 165 кг (ракета) |
Даўжыня | 9,5 м[2] |
Даўжыня | 289 см (ракета) |
Шырыня | 3 м |
Вышыня | 2,3 м |
Дыямэтар | 23 см (ракета) |
Экіпаж | 3 |
Асноўнае ўзбраеньне | кіраваная ракета 9М338 |
Рухавік | 8-цыліндравы, V-падобны 309 кіляват (420 к.с.)[3] |
Магутнасьць/вага | 14 к.с./т |
Ёмістасьць загрузкі | 12 тонаў |
Трансьмісія | аўтаматычная[4] |
Падвеска | 3-восевая, незалежная |
Размах крылаў | 65 см |
Ёмістасьць баку | 200+530 літраў |
Практычная далёкасьць | 1000 км (цягач)/12 км (ракета) |
Вышыня палёту | 10 км |
Хуткасьць | 85 км/гадз (цягач)/ 700 м/с (ракета) |
Сыстэма стырнавога кіраваньня | гідраўлічны ўзмацняльнік, зьлева |
Плятформа запуску | шасі «МЗКЦ-6922» |
Супрацьракетную выведку для ЗРК дапамага забясьпечыць радыёлякацыйная станцыя «Праціўнік»[5]. «Тор-М2» мог паражаць мэты на вышыні да 10 км і далечыні да 12 км. Кожная пускавая машына мела па 16 кіраваных ракетаў з інтэрвалам між пускамі да 2-х сэкундаў[6]. «Іжэўскі электрамэханічны завод» (Удмуртыя) у складзе канцэрну «Алмаз-Антэй» вырабляў бартавую апаратуру ракеты і баявую машыну ЗРК.
«Тор-М2» прызначаўся для абароны сухаземных войскаў падчас руху, а таксама кіраўнічых і вайсковых будынкаў. Адначасна апрацоўваў да 48 мэтаў, зь якіх суправаджаў да 10 паводле ступені пагрозы. Батарэя з 4-х баявых машынаў прызначалася для адначасовага паражэньня да 16 мэтаў з хуткасьцю палёту да 700 м/сэк[7]. Пры гэтым мяжа паражэньня пачыналася зь 10 м ад паверхні на адлегласьці ад 1 км[8].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/38/3K95_operators.png/640px-3K95_operators.png)