Дынастыя Тымурыдаў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Тымурыды — дынастыя нашчадкаў Тамэрляну (Тымуру), якая кіравала ў Мавэранахры, Іране й Індыі з 1370 па 1526 год.
Хуткія факты
Імпэрыя Тымурыдаў па-пэрсыдзку: تیموریان | ||||
| ||||
| ||||
Імпэрыя Тымурыдаў у пэрыяд сваёй магутнасьці | ||||
Афіцыйная мова | Чагатайская, пэрсыдзкая | |||
Сталіца | Самарканд, Герат | |||
Форма кіраваньня Султан |
манархія Тамэрлян (Тымур) (1370—1405) Філіп II Філярамэй (65—63 да н. э.) | |||
Плошча • агульная |
4 600 000 км² | |||
Канфэсійны склад | Іслам |
Закрыць
У год сьмерці Тамэрляну (1405) ягоны сын Шахрух валодаў Харасанам; з унукаў Тамэрляну Баль-Мухамэд, сын Джэганґіру, кіраваў у Аўганістане, Амар і Абу-Бэкр (сыны Міран-шаху) — у Азэрбайджане і Багдадзе, Баль-Мухамэд, Рустэм і Іскэндэр (сыны Амар-шэйха) — у Фарсе й Эраку Пэрсыдзкім; сын Міран-шаху, Халіль-Султан, стаяў у Ташкенце з войскам, сабраным для паходу на Кітай.
Тымур прызначыў сваім спадчыньнікам Баль-Мухамэда, сына Джэханґіра; але ён ня быў прызнаны.