Алег Лойка
From Wikipedia, the free encyclopedia
Але́г Анто́навіч Ло́йка (1 траўня 1931, Слонім, Гарадзенская вобласьць — 19 лістапада 2008, Слонім) — беларускі паэт, пісьменьнік, крытык, літаратуразнавец, навуковец, пэдагог. Доктар філялягічных навук (1969). Прафэсар (1971). Сябра-карэспандэнт АН Беларусі.[3] Яго пяру належаць амаль 100 кнігаў, зь іх звыш 30 зборнікаў паэзіі, 2 раманы, некалькі дзясяткаў літаратурных дасьледваньняў, шматлікія пераклады, рэцэнзіі, эсэ.[4]
Хуткія факты Асабістыя зьвесткі, Імя пры нараджэньні ...
Алег Лойка | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Імя пры нараджэньні | Алег Антонавіч Лойка |
Нарадзіўся | 1 траўня 1931 Слонім, Наваградзкае ваяводзтва, Польшча (цяпер — Гарадзенская вобласьць, Беларусь) |
Памёр | 19 лістапада 2008 (77 гадоў) Слонім, Беларусь |
Дзеці | Павал Лойка |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | беларускі паэт, пісьменьнік, крытык, літаратуразнавец, пэдагог, навуковец |
Гады творчасьці | 1940-я—2000-я |
Жанр | верш, раман, эсэ |
Мова | беларуская мова[1][2] і расейская мова[2] |
Значныя творы | раманы-эсэ «Як агонь, як вада» (1982), «Францыск Скарына, або Сонца маладзіковае» (1990) |
Узнагароды |
Закрыць