Крэва

Крэ́ва^[2] — вёска ў Беларусі, на рацэ Краўлянцы. Цэнтар сельсавету Смаргонскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 646 чалавек. Знаходзіцца за 22 км на поўдзень ад места і чыгуначнай станцыі Смаргоні, каля аўтамабільнай дарогі Ашмяны — Менск.

Крэва лац. Kreva
Панарама мястэчка
Герб Крэва
Першыя згадкі:	ХІІІ ст.
Магдэбурскае права:	7 красавіка 1559
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гарадзенская
Раён:	Смаргонскі
Сельсавет:	Крэўскі
Плошча:	6,284 км²
Вышыня:	233[1] м н. у. м.
Насельніцтва:	646 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1592
Паштовы індэкс:	231022
СААТА:	4256827081
Нумарны знак:	4
Геаграфічныя каардынаты:	54°18′39″ пн. ш. 26°17′0″ у. д.
Крэва на мапе Беларусі ± Крэва Крэва
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
https://kreva.travel/

Крэва — даўняе магдэбурскае мястэчка гістарычнай Ашмяншчыны (частка Віленшчыны), сталіца ўдзельнага княства. Да нашага часу тут захаваўся замак гаспадароў Вялікага Княства Літоўскага, помнік архітэктуры XIV ст., які істотна пацярпеў ад расейскай артылерыі ў часы Першай сусьветнай вайны.

Назва

Тапонім Крэ́ва^[2] ўтварыўся ад назвы племянной супольнасьці крывічоў^[3][a].

Гісторыя

Асноўны артыкул: Гісторыя Крэва

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўпамін пра Крэва як сталіцу Нальшанскай зямлі^[5] зьмяшчаецца ў нямецкай хроніцы і датуецца ХІІІ ст. З таго часу назва паселішча неаднаразова фіксуецца ў розных летапісах, дакумэнтах і на мапах. У 1260-я гады Крэва далучылася да Вялікага Княства Літоўскага. У ХІV ст. яно стала сталіцай асобнага княства, тут збудавалі мураваны замак. У 1338 годзе вялікі князь Гедзімін перадаў Крэва свайму сыну Альгерду, потым ім валодаў Ягайла.

У 1382 годзе на загад Ягайлы ў Крэўскім замку забілі Кейстута, бацьку Вітаўта. 14 жніўня 1385 году тут адбылося падпісаньне Крэўскай уніі. У 1387 годзе Ягайла заснаваў у Крэве адну зь першых у Літве каталіцкіх парафіяў. У 1391 годзе загінуў апошні князь крэўскі Вітунд. У 1413 годзе паселішча ўвайшло ў склад Віленскага ваяводзтва^[6].

Зь сярэдзіны ХV да першай паловы ХVІ стагодзьдзяў Крэва было сталіцай павету. На 1551 год яно плаціла ў вялікакняскі скарб мінімальную суму падаткаў — 5 коп грошаў^[6].

7 красавіка 1559 году вялікі князь Жыгімонт Аўгуст надаў Крэву Магдэбурскае права, да канца XVIII ст. ужываўся герб: «у блакітным полі залаты паўмесяц, паміж рагамі якога срэбная зорка»^[7] (герб Ляліва). Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў мястэчка ўвайшло ў склад Ашмянскага павету. З 1636 году пры тутэйшым касьцёле працавалі школа і лякарня.

У вайну Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай (1654—1667) маскоўскія захопнікі двойчы спусташалі Крэва (у 1655 і 1659 гадох)^[8]. У ХVІІІ ст. у мястэчку дзеялі 6 цэркваў і касьцёл^[8]. Паводле інвэнтару 1789 году, існавалі Рынак (52 дамы, 2 карчмы), вуліцы Зарэчная (56 дамоў), Пяскоўская (9 дамоў), Татарская (13 дамоў), Багданаўская (56 дамоў), Барунская (5 дамоў)^[8]. У канцы ХVІІІ ст. мястэчка карысталася пячаткай з гербам Ляліва.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Крэва апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, дзе стала цэнтрам воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні^[9]. У ХІХ — першай палове ХХ стагодзьдзях паселішча было адным з найбольшых цэнтраў вытворчасьці керамікі.

Па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня ў 1866 расейскія ўлады гвалтоўна перарабілі тутэйшы касьцёл пад царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). Паводле вынікаў перапісу 1897 году, у Крэве было 217 двароў, дзеялі 2 царквы і сынагога, працавалі вучэльня, школа і 2 крамы, штогод праводзілася 5 кірмашоў. У 1898 годзе мястэчка наведаў мастак Фэрдынанд Рушчыц, які напісаў карціну «Крэва».

У Першую сусьветную вайну каля Крэва праходзілася лінія фронту. 21 ліпеня 1917 году ў ходзе артылерыйскай атакі на пазыцыі войскаў Нямецкай імпэрыі войскі Расейскае імпэрыі ўшчэнт разбурылі муры замка і касьцёла.

• Старая графіка Крэва
• 
  Замак. Невядомы мастак, 1827 г.
• 
  Панарама мястэчка. Невядомы мастак, 1839 г.
• 
  Замак. Невядомы мастак, XIX ст.
• 
  Мястэчка і замак. Н. Орда, 1875 г.

• 
  Літаграфія з акварэлі Н. Орды
• 
  Княская вежа. Б. Тамашэвіч, 1896 г.
• 
  Панарама мястэчка. Б. Тамашэвіч, 1897 г.
• 
  Замак. Ф. Рушчыц, 1899 г.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Крэва абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яно ўвайшло ў склад Беларускай ССР^[10]. У 1920 годзе Крэва апынулася ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Ашмянскім павеце Віленскага ваяводзтва. У 1929 годзе беларускі мастак Язэп Драздовіч стварыў сэрыю малюнкаў мястэчка. У 1929—1930-х гадох праводзілася ўмацаваньне муроў замка.

У 1939 годзе Крэва ўвайшло ў БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 году стала цэнтрам сельсавету Смаргонскага раёну. У 1998 годзе з мэтай спрыяньня захаваньню і адраджэньню Крэўскага замка ўтварыўся міжнародны фонд «Крэва». У 2000-я гады вёска атрымала афіцыйны статус «аграгарадку».

• Мястэчка на старых здымках
• 
  Замак да руйнаваньня расейскай артылерыяй
• 
  Замак па руйнаваньні расейскай артылерыяй
• 
  Вуліца Замкавая
• 
  Рог Рынку і Смаргонскай. Былы касьцёл

• 
  Вуліца Багданаўская. Каталіцкая капліца
• 
  Рог Рынку і Смаргонскай. Новы касьцёл
• 
  Вуліца Зарэчная. Царква
• 
  Вуліца Ашмянская

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XVIII стагодзьдзе: 1789 год — 1,1 тыс. чал.^[8]
• XIX стагодзьдзе: 1866 год — 1285 чал., у тым ліку 639 праваслаўных, 337 каталікоў, 241 юдэй, 68 магамэтанаў^[11]; 1897 год — 1380 чал.
• XX стагодзьдзе: 1909 год — 2,3 тыс. чал.; 1972 год — 1155 чал.; 1997 год — 837 чал.; 1998 год — 812 чал.^[12]; 1999 год — 816 чал.
• XXI стагодзьдзе: 2004 год — 726 чал.; 2010 год — 646 чал.

Інфраструктура

У Крэве працуюць сярэдняя школа, дашкольная ўстанова, лякарня, аптэка, клюб, бібліятэка.

Забудова

Вуліцы і пляцы

Афіцыйная назва	Гістарычная назва	Былыя назвы
Дзяржынскага вуліца	Татарская вуліца (частка) Замкавая вуліца (частка)
Савецкая вуліца	Пруская вуліца	Тадэвуша Касьцюшкі вуліца Панарская вуліца

З урбананімічнай спадчыны Крэва да нашага часу гістарычныя назвы захавалі вуліцы Ашмянская (яшчэ адна гістарычная назва — Барунская), Багданаўская, Зарэчная (гістарычная назва часткі сучаснай вуліцы — Пескавая) і Смаргонская. Гістарычны Рынак ня мае афіцыйнай назвы.

Мясцовасьці

Гістарычныя мясцовасьці: Места, Закрэўе (Выган), Радзівонаўка, Юрава гара, Ксяндзова гара, Крыжовая гара (Маяк).

Турыстычная інфармацыя

Інфраструктура

Панарама мястэчка

Праз Крэва праходзяць турыстычныя маршруты «Легенды Вялікага Княства Літоўскага», «Дойлідзтва Налібоцкага краю»^[13].

Славутасьці

• Замак вялікіх князёў (XIV ст.; руіны)
• Міква
• Могілкі юдэйскія
• Сынагога (канец XIX — пачатак XX стагодзьдзяў)
• Царква Аляксандра Неўскага (1854; мураўёўка)

Страчаная спадчына

• Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
• Касьцёл Перамяненьня Пана (1930-я)

Галерэя

• Краявіды Крэва
• 
  Руіны замка
• 
  Княская вежа
• 
  Рэшткі сьцяны
• 
  Гарадзішчы пэрыяду позьняга Сярэднявечча — Новага часу

• 
  Царква-мураўёўка
• 
  Касьцёл Перамяненьня Пана
• 
  Сынагога
• 
  Міква

Глядзіце таксама

• Крэўская унія

Заўвагі

1. У рэчышчы палітыкі летувізацыі летувіскі савецкі тапаніміст Аляксандрас Ванагас тлумачыў тапонім Крэва «ад рачной назвы тыпу летувіскага гідроніму Krevė» (рака на поўначы ад летувіскіх Кейданаў)^[4]