Кніга прарока Міхея

Кні́га праро́ка Міхе́я — 20-я частка Танаху, 33-я кніга Бібліі, частка Старога Запавету.

Кніга Старога Запавету Кніга прарока Міхея

Пяцікніжжа Майсеева

Кніга Роду Кніга Выхаду Сьвятарская кніга Кніга Лічбаў Паўтораны Закон

Прарокі

Першыя прарокі Кніга Ісуса сына Нава Кніга Судзьдзяў Першая кніга Царстваў Другая кніга Царстваў Трэцяя кніга Царстваў Чацьвертая кніга Царстваў Пазьнейшыя прарокі Кніга прарока Ісаі Кніга прарока Ераміі Кніга прарока Езэкііля Меншыя прарокі Кніга прарока Асіі Кніга прарока Ёіля Кніга прарока Амоса Кніга прарока Аўдзея Кніга прарока Ёны Кніга прарока Міхея Кніга прарока Навума Кніга прарока Абакума Кніга прарока Сафона Кніга прарока Агея Кніга прарока Захарыі Кніга прарока Малахіі

Пісаньні

Паэтычныя Псальмы Выслоўі Саламонавы Кніга Ёва Пяць скруткаў Найвышэйшая песьня Саламонава Кніга Рут Ераміін плач Эклезіяст Кніга Эстэр Гістарычныя Кніга прарока Данііла Кніга прарока Эздры Кніга прарока Нээміі Першая кніга летапісаў Другая кніга летапісаў

п а р

Аўтар

Асноўны артыкул: Міхей (прарок)

Імя Міхей на іўрыце азначае «хто падобны да Бога». Ён паходзіў з Марасфіта-Гада, земляробчага мястэчка між Хэўронам і Газай. Міхей был сучасьнікам Асіі і Ісаі, ды хутчэй быў бліжэйшы да апошняга. Казань Міхея супраць несправядлівасьці (3:8) прывяла да пакаяньня Езэкію і такім чынам уратавала Ерусалім (Ер. 26,17-19).

Час напісаньня

Міхей прарочыў у часы валадараньня Ёатама (750—735 да н. э.), Ахаза (735—715 да н. э.) і Езэкіі (715—686 да н. э.). У той час нарастала сацыяльная няроўнасьць, шчыльна зьвязанная з узрослай карумпаванасьцю ўлады. Бог выкарыстоўваў Асірыю супраць Свайго грэшнага народу: асірыйскі цар Салманасар (727—722 да н. э.) зруйнаваў Самарыю ў 722 да н. э. (4 Цар. 17, 1-6), Юдэя выпрабавала на сабе ўсю моц Боскага асуджэньня, калі асірыйскі цар Сэнахірым (705—681 да н. э.) прайшоў праз Шафэлу (прыгор’е ў заходняй частцы Юдэиі) да самай брамы Ерусаліму. Калі Езэкія пакаяўся, Госпад перастаў сердаваць на Юдэю (Ер. 26, 18—19).

Тэмы

Кніга Міхея закранае тэмы, звычныя для большасьці прарочых кніг: пакараньне за правіны народу, прычынай якога стала карумпаванасьць і распуснасьць валадароў; казань супраць сацыяльнай несправядлівасьці; прыход шчаснага Мэсіянскага царства. Аднак асабліва яскрава ў ёй выказаная думка, што адданыя мусяць ускласьці свае спадзяваньні толькі на Бога і перастаць спадзявацца на плады сваёй працы і пакланяцца ім.

Зьмест

Правіны і пакараньне Ізраіля і Юды

Першы разьдзел пачынаецца з агульных абвінавачаньняў і прадказаньня зруйнаваньня, імаверна, асірыйскага. Абвяшчэньне Боскага суду і сымбалічнае бачаньне Бога, які зрынае Ўласнае стварэньне (3—4); абвінавачаньне супраць сталіцаў ізраільскіх (5); Бог пакарае Самарыю зруйнаваньнем (6—7); Юду таксама чакае падзеньне і паланеньне.

У другім разьдзеле вядзецца пра канкрэтнае абвінавачаньне ў прыгнёце ўбогіх і безабаронных: «тыя, якія намышляюць беззаконьне», крывадушна захопліваюць чужую маёмасьць і рабуюць ейных уласьнікаў (1—2). Госпад за гэта пакарае іх палонам (3) і, як вынік, яны страцяць свае землі, якія будуць заваяваныя іншапляменцамі (4), і рабаўнікі будуць прысуджаныя да вечнай згубы (5).

Міхей адрынае патрабаваньне ілжэпрарокаў спыніць прарочыць (6); Госпад высьвядчае аблудныя ўяўленьні пра Ягоную мілату (7) і вінаваціць дужых у эксплёатацыі безабаронных (8—9); Госпад прыгаворвае да выгнаньня тых, хто зрабіў краіну нячыстай (10); Міхей вінаваціць дужых у спагаднасьці да манюкоў, якія апраўдваюць іхнія злачынствы (11).

Два апошнія вершы — абяцаньне аднаўленьня рэшты Ізраілю.

Трэці разьдзел утрымлівае абвінавачаньні супраць:

• князёў, што ўціскаюць народ (1—4), прарок прыпадабняе іх да людажэраў
• ілжэпрарокаў (5—7), што прапаведуюць дзеля выгадаў
• сьвятароў, што дзеля выгадаў грэбуюць сваім абавязкам

Усім ім супрацьпастаўляе сябе Міхей, вінавацячы прарокаў, князёў і сьвятароў у карумпаванасьці, за якую будзе зруйнаваны Ерусалім, а Сіён будзе ўзараны (3:12)

Прароцтва пра апошнія дні

4 разьдзел

Усе народы зьбяруцца ў Ерусалім, і надыдзе час міру і закону. Ерусалім будзе зруйнаваны, і адноўлены, і пераможа шматлікія народы. Рэшта станецца магутным народам (6—7), і Сіён зноўку будзе валадарыць (8).

Бог прадвызначыў цяперашняму ліху Ізраіля абараціцца ягоным галоўным уратаваньнем: вызваленьнем з бабілёнскага палону.

5 разьдзел

Будучы цар з Бэтлеему. Ягонае прышэсьце супастаўленае з прыніжэньнем існых валадароў, а пасьля — пра перамогу Мэсіі (5:1—3) і ўрачыстасьць Ягонай найвышэйшай улады (5:4—6). Рэшта Ізраілю стане ў руцэ Божай зброяй жыцьця і сьмерці (7—8), Бог ачысьціць Свой народ (10—14) і разбурыць паганскія народы (15). Выратаваньне ад Бога прыйдзе, калі Ягоны народ пазбавіцца ад славалюбства і непраўдзівай надзеі на моц зброі (10—11), ад чарадзейніцтва (12) і пакланеньня балванам (13), і такім чынам зважыць свае надзеі адно на Госпада.

6 разьдзел

Разьдзел прысьвечаны Суду, на якім Госпад выступае як пазоўца, Міхей — як Ягоны прадстаўнік, горы — як сьведкі, а Ізраіль — як абвінавачваны. Госпад вінаваціць Ізраіль у няўдзячнасьці (3) і заклікае народ успомніць пра выратавальныя дабрадзействы Боскія, якія выліліся на яго ў пэрыяд ягонага станаўленьня, ад выхаду з Эгіпту да ўваходу ў зямлю абяцаную (3—5).

На абвінавачаньне адказвае адзін зь пэўных, ён прызнаецца, што ягоныя ахвяры несупастаўныя з уладаю і веліччу Бога. Госпад адказвае, што ня цэласпаленьні, а справядлівасьць — умова выкупленьня і дараваньня Ягонай выратавальнай блізкасьці (6—8). Далей ідзе зварот да Ерусаліму (9), абвінавачваньне ў выкарыстаньні падманных мераў (10—11) і прамоваў (12), а пасьля паведамляецца пра асуджэньне на хваробы і зруйнаваньне (13), цялесныя немачы (14) і разрабаваньне ўраджаю (15).

7 разьдзел

Разьдзел пачынаецца з плачу (1—6), які зьмяшчае абвінавачаньні народу ў злачынствах і непраўдзівым жыцьці, а прарок спадзяецца адно на Бога і на Яго Аднаго спадзяецца (7).

Сканчае разьдзел і кнігу гімн перамогі, поўны спадзяваньняў на выкананьне Госпадам Богам Ягоных запаветаў.

Вонкавыя спасылкі

Кніга прарока Міхея — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў