Георгі Таразевіч

Георгі Станіслававіч Таразевіч (17 ліпеня 1937, Слабада, цяпер Мядзельскі раён — 21 сакавіка 2003, Менск) — савецкі і беларускі палітычны дзяяч.

Георгі Станіслававіч Таразевіч
па-беларуску: Георгій Станіслававіч Таразевіч
Старшыня Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету БССР
29 лістапада 1985 — 28 ліпеня 1989
Папярэднік:	Іван Палякоў
Наступнік:	Мікалай Дземянцей
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	17 ліпеня 1937 Слабада, Віленскае ваяводзтва, Польская Рэспубліка
Памёр:	21 сакавіка 2003 Менск, Беларусь
Партыя:	КПСС
Адукацыя:	Львоўская палітэхніка Акадэмія грамадзкіх навук пры ЦК КПСС[d] (1987)
Узнагароды:

Біяграфія

Георгі Таразевіч нарадзіўся 17 ліпеня 1937 году ў вёсцы Слабада Віленскага ваяводзтва Польшчы, цяпер Мядзельскага раёна Менскай вобласьці. У 1959 годзе ён скончыў Львоўскі політэхнічны інстытут па спэцыяльнасьці «інжынэр-геадэзіст», празь дзесяць гадоў абараніў кандыдацкую дысэртацыю (кандыдат тэхнічных навук).

Праца

• 1959—1962 — інжынэр-геадэзіст геадэзічнага атрада N6 Заходняга аэрагеадэзічнага прадпрыемства, г. Гомель.
• 1962—1966 — старэйшы геадэзіст, галоўны геадэзіст атрада N6 г. Гомель.
• 1966—1969 — в. а. дацэнта, старшы выкладчык Беларускага інстытуту інжынэраў чыгуначнага транспарту, (Гомель).
• 1969—1972 — начальнік прадпрыемства N5, г. Менск.

Партыйная кар’ера

• 1972—1973 — другі сакратар Савецкага райкама КПБ г. Менску.
• 1973—1977 — першы сакратар Савецкага райкама КПБ г. Менску.
• 1977—1980 — другі сакратар Менскага гаркама КПБ.
• 1980—1983 — старшыня выканкама Менскага гарадзкога Савета народных дэпутатаў.
• 1983—1985 — першы сакратар Менскага гаркама КПБ.

З 29 лістапада 1985 па 28 ліпеня 1989 Старшыня Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету БССР.

Уваходзіў у Вярхоўны Савет СССР, дзе ўзначальваў дзьве камісіі: па міжнацыянальных адносінах і плянава-бюджэтную. Пабываў у шматлікіх гарачых кропках: у Нагорным Карабаху, Тбілісі, Баку, Вільні.

Кандыдат у члены Палітбюро ЦК КПСС пры М. С. Гарбачове. Давераная асоба М. С. Гарбачова. Выконваў пры Гарбачове функцыі свайго роду амбасадара па адмысловых даручэньнях у гарачых кропках.

У незалежнай Беларусі

Пасьля атрыманьня Беларусьсю незалежнасьці вярнуўся на Радзіму. Быў першым намесьнікам Міністра замежных справаў, Надзвычайным і Паўнамоцным амбасадарам у Польшчы (1994—1995). Нэгатыўна паставіўся да правядзеньня травеньскага 1995 году рэфэрэндуму. Адкрыта выказаўся ў абарону нацыянальнай сымболікі і беларускай мовы. У чэрвені 1995 распараджэньнем прэзыдэнта Беларусі вызвалены ад абавязкаў. Быў блізка зьвязаны з Сацыял-дэмакратычнай партыяй (Народная Грамада). У лютым 1998 году ўвайшоў у Нацыянальны выканаўчы камітэт, створаны беларускай апазыцыяй. Стаў старшынём камітэту па нацыянальных і рэлігійных адносінах Нацыянальнага выканаўчага камітэту.

З выступленьняў Георгія Таразевіча ў друку:

Я прывык казаць людзям праўду, тое, што думаю. За гэта меў у жыцьці нямала непрыемнасьцяў. І з апошняй маёй пасады амбасадара Беларусі ў Польшчы вызвалілі "ў сувязі з пераходам на іншую работу". Толькі вось якая гэтая работа, нават сам ня ведаю і па сёньняшні дзень... З аднаго боку, апынацца ў такой сытуацыі непажадана, а з другога — сумленьне перад людзьмі чыстае, што на мой погляд, больш важна... ^[1].

Памёр 21 сакавіка 2003 году ў Менску. Георгія Таразевіча пахавалі на Ўсходніх могілках у Менску.

1. Інтэрв'ю Г.С.Тараразевіча "...Затое сумленне чыстае" // «Рэгіянальная газета», 24 лістапада 1995 года, №31, стар. 2.

Вонкавыя спасылкі

• Біяграфія Георгія Таразевіча на slounik.org (рас.)