Багдад
сталіца Іраку / From Wikipedia, the free encyclopedia
Багда́д (па-арабску: بغداد) — сталіца Іраку, адміністрацыйны цэнтар мухавазы Багдад. Насельніцтва Багдаду ў 2011 годзе складала каля 7 216 040 чалавек. Гэта самы вялікі горад у Іраку[3], другі па велічыні горад у арабскім сьвеце пасьля Каіру й другі па велічыні горад у Заходняй Азіі пасьля Тэгерану.
Багдад | |
араб. بغداد | |
Дата заснаваньня: | 762[1] |
Краіна: | Ірак |
Мэр: | Мангаль Аль-Габубі[d] |
Плошча: |
|
Насельніцтва: | |
Часавы пас: | UTC+3 |
летні час: | UTC+4 |
Паштовы індэкс: | 10001–10090 |
Геаграфічныя каардынаты: | 33°18′55″ пн. ш. 44°21′58″ у. д. |
Багдад | |
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы | |
https://amanatbaghdad.gov.iq |
Разьмешчаны на беразе ракі Тыгр каля ўпадзеньня ракі Дыяла, горад быў заснаваны ў 762 годзе й стаў сталіцай халіфата Абасыдаў. Першапачатковая назва гораду — Мадынат ас-Салам («Горад Спакою») шырока не ўжывалася, і горад атрымаў сучасную назву ад разьмешчанай паблізу вёскі. На працягу кароткага часу ад ягонага стварэньня, Багдад ператварыўся ў значны культурны, камэрцыйны й інтэлектуальны цэнтар ісламскага сьвету. У дадатак да зьмяшчэньня тут некалькіх выбітных навуковых установаў, як то Дом Мудрасьці атрымаў горад рэпутацыю «Цэнтру навучаньня». На працягу Сярэднявечча, Багдад лічыўся самым буйным горадам у сьвеце з насельніцтвам у 1,2 мільёну чалавек[4]. Горад быў разбураны й спалены, калі знаходзіўся пад уладай Мангольскай імпэрыі ў 1258 годзе, у выніку чаго ён затрымаўся ў сваім разьвіцьці на некалькі стагодзьдзяў, пакутуючы ад шматлікіх эпідэміяў. З прызнаньнем Ірака як незалежнай дзяржавы (раней існаваў брытанскі мандат ў Мэсапатаміі) у 1938 годзе Багдад паступова аднавіў сваю вядомасьць як важны цэнтар арабскай культуры.
У сучасных умовах горад часьцяком сутыкаецца з сур’ёзнымі інфраструктурнымі пашкоджаньнямі, у апошні час з-за амэрыканскага ўварваньня ў Ірак у 2003 годзе й далейшую вайну, якая доўжылася да 2010 году. У горадзе досыць часта праходзяць тэрарыстычныя акты.