From Wikipedia, the free encyclopedia
El marcu institucional únicu de la Unión Europea (XE) ye la espresión concreta del principiu de la unicidá institucional d'esta organización internacional.[1] Ta compuestu por Instituciones, órganos y organismos a los que los Estaos miembros atribúin competencies pal exerciciu comuñal de parte de los sos poderes y de la soberanía. Con ello búscase que determinaes decisiones y actuaciones institucionales provengan d'órganos de calter supranacional que la so voluntá aplicar nel conxuntu de los Estaos miembros, desapoderando asina a los órganos nacionales de cada país.
| Principales sedes institucionales de la Unión Europea | |
|---|---|
La Xunión Europea, na so calidá de comunidá de Derechu y acordies cola so personalidá xurídica única, dotóse dende la entrada a valir del Tratáu de Maastricht d'un marcu institucional únicu que funciona en réxime de democracia representativa y acordies con un métodu comuñal de gobiernu.
Les normes y procedimientos que les instituciones tienen de siguir establecer nos trataos,[2] axustaos pol Conseyu Européu y en conferencies intergubernamentales y ratificaos polos parllamentos nacionales de cada Estáu. Como cualesquier Estáu, la XE dispón d'un parllamentu, un executivu y un poder xudicial independiente, que tán sofitaos y complementaos por otres instituciones. Nel funcionamientu y la estructura orgánica de la Unión estremen los qu'acordies cola denominación que-yos otorguen los Trataos son, por esti orde, les instituciones, los órganos y los organismos de la Unión.
Los trataos que na actualidá definen la estructura institucional son el Tratáu de la Unión Europea (TUE) y el Tratáu de Funcionamientu de la Unión Europea (TFUE). Mientres el TFUE recueye básicamente los conteníos de los Trataos de Roma, polos que se creó la entós Comunidá Económica Europea (CEE) en 1957, el TUE foi robláu en Maastricht en 1992, anque darréu foi modificáu -tamién el TFUE- pol Tratáu d'Ámsterdam (1997), el Tratáu de Niza (2000) y, finalmente, el Tratáu de Lisboa (2007), a valir dende'l 1 d'avientu de 2009.[3]
Dempués del fracasu de la Constitución Europea (roblada en Roma'l 20 d'ochobre de 2004 col enfotu de sustituyir a tolos anteriores trataos, y atayáu por causa de los referendos negativos de 2005, en 2007 roblóse'l Tratáu de Lisboa, que tres un trabayosu proceso de ratificación entró a valir en 2009. Esti tratáu modificó nuevamente'l TUE, pero tamién l'antiguu Tratáu constitutivu de la Comunidá Europea (TCE), que pasó a llamase Tratáu sobre'l Funcionamientu de la Unión Europea (TFUE).[4]
Per otra parte, la refundación de la Unión Europea ye un proyeutu institucional lideráu pola Comisión Europea (CE) y el denomináu "Exa franca-alemán",[5][6][7] qu'empecipió'l so desenvolvimientu dientro del contestu creáu pola inminente salida del Reinu Xuníu de la XE (Brexit).[8]
Les instituciones son un repartu llindáu d'entidaes orgánicamente complexes con funciones polítiques y alministratives específiques que tomen tola actividá y ámbitos competenciales de la Unión Europea, nel respetu mutuu de les sos respeutives dimensiones polítiques y funciones y dientro de los poderes que-yos atribúin los Trataos (principiu d'atribución de competencies), empobinándose a los procedimientos, fines y condiciones establecíos polos mesmos, y calteniendo ente sigo y colos Estaos miembros una llealtá comuñal n'orde a la fayadiza consecución de los oxetivos de la Unión (principiu de cooperación lleal).
Vienen entendíes nel llamáu "marcu institucional" enunciáu pol artículu 13 del Tratáu de la Unión. Acordies con dichu preceptu, les Instituciones de la Unión Europea tienen como finalidá "promover los sos valores, escorrer los sos oxetivos, defender los sos intereses, los de los sos ciudadanos y los de los Estaos miembros, según garantizar la coherencia, eficacia y continuidá de les sos polítiques y aiciones". Anque'l so númberu foi variando a lo llargo de la historia comuñal, na actualidá, y tres la entrada a valir del Tratáu de Lisboa, les Instituciones son siete:[9] el Parllamentu Européu, el Conseyu Européu, el Conseyu, la Comisión Europea, el Tribunal de Xusticia de la Unión Europea, el Tribunal de Cuentes y el Bancu Central Européu.
Les rellaciones ente les Instituciones tienen de tar presidíes polos principios de competencia, nel marcu de les atribuciones funcionales y materiales qu'a caúna d'elles otorguen los Trataos, y de cooperación lleal (tomáu del principiu constitucional alemán de llealtá federal) ente sigo, y ente toes elles y los Estaos de la Unión.[10]
Hai tres instituciones polítiques que tienen el poder executivu y llexislativu de la Unión. El Conseyu de la XE representa a los gobiernos, el Parllamentu representa a los ciudadanos y la Comisión representa los intereses europeos.[12]
Los organismos son estructures subsidiarias d'otres instituciones pero con autonomía funcional, xeneralmente tratada n'ámbitos especializaos de xestión.[20]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
