especie de planta From Wikipedia, the free encyclopedia
La cebada[1] (Hordeum vulgare) ye un cebera de gran importancia tantu p'animales como pa humanos y anguaño la quinta cebera más cultiváu nel mundu (53 millones d'hectárees o 132 millones d'acres).
Hordeum vulgare cebada | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Liliopsida | |
Orde: | Poales | |
Familia: | Poaceae | |
Subfamilia: | Pooideae | |
Tribu: | Triticeae | |
Xéneru: | Hordeum | |
Especie: |
Hordeum vulgare L. | |
Distribución | ||
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Cebada, cruda | ||
---|---|---|
Tamañu de porción | ||
Enerxía 353 kcal 1474 kJ | ||
Carbohidratos | 77.7 g | |
• Zucres | 0.8 g | |
• Fibra alimentaria | 15.6 g | |
Grases | 1.2 g | |
Proteínes | 9.9 g | |
Retinol (vit. A) | 1 μg (0%) | |
Tiamina (vit. B1) | 0.191 mg (15%) | |
Riboflavina (vit. B2) | 0.114 mg (8%) | |
Niacina (vit. B3) | 4.604 mg (31%) | |
Vitamina B6 | 0.260 mg (20%) | |
Vitamina C | 0 mg (0%) | |
Vitamina E | 0.02 mg (0%) | |
Vitamina K | 2.2 μg (2%) | |
Calciu | 29 mg (3%) | |
Fierro | 2.5 mg (20%) | |
Magnesiu | 79.0 mg (21%) | |
Fósforu | 221 mg (32%) | |
Potasiu | 280 mg (6%) | |
Cinc | 2.1 mg (21%) | |
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos. | ||
Fonte: Cebada, cruda na base de datos de nutrientes del USDA. | ||
[editar datos en Wikidata] |
La cebada ye una cebera de los conocíos como cebera d'iviernu, se collecha en primavera (mayu o xunu, nel hemisferiu norte) y xeneralmente la so distribución ye similar a la del trigu. Estrémense dos tipos de cebaes: la cebada de dos carreres o tremesina, y la cebada de 6 carreres o castellana. La tremesina ye la que meyor actitú cervecera presenta. La cebada crez bien en suelos drenaos, que nun precisen ser tan fértiles como los dedicaos al trigu.
El raigañu de la planta ye fasciculada y nella puédense identificar raigaños primarios y secundarios. Los raigaños primarios formar pola crecedera de la radícula y sumen na planta adulta, dómina na cual desenvuélvense los raigaños secundarios dende la base del tarmu, con diverses ramificaciones. El tarmu de la cebada ye una caña bueca que presenta de siete a ocho entrenudos, dixebraos por diafragmes nudosos. Los entrenudos son más llargos a midida que el tarmu crez dende la rexón basal. El númberu de tarmos en cada planta ye variable, y cada unu d'ellos presenta una espiga.
Les fueyes tán conformaes pola vaina basal y la llámina, que tán xuníes pola lígula y presenten dos prolongaciones membranoses llamaes aurícules. Les fueyes atópense inxertaes a los nuedos del tarmu por un collar o pulvinus, que ye un abultamientu na base de la fueya.
La so espiga ye la inflorescencia de la planta; considérase un allongamientu del tarmu, que ye similar a la de les demás plantes gramínees, y presenta amenorgamientu del periantio. La función proteutora desempeñar les glumes y les páleas.
El granu ye de forma ahusada, más gruesu nel centru y menguando escontra los estremos. La pulgu (nos tipos vistíos) protexe'l granu contra los depredadores y ye d'utilidá nos procesos de malteado y cervecería; representa un 13% del pesu del granu, bazcuyando d'alcuerdu al tipu, variedá del granu y llatitú de plantíu.
La cebada ta representada principalmente por dos especies cultivaes: Hordeum distichon, que s'emplega pa la ellaboración de la cerveza, y Hordeum hexastichon, que s'usa como forraxe p'alimentación animal; dambes especies pueden arrexuntase sol nome de Hordeum vulgare subsp. vulgare.
La cebada cultivada (Hordeum vulgare) baxa de la cebada montesa (Hordeum spontaneum), que crez n'Oriente Mediu. Dambes especies son diploides (2n=14 cromosomes). El so cultivu remontar al antiguu Exiptu, foi un productu importante pal desenvolvimientu d'esta civilización; nel llibru del Éxodu citar en rellación a les plagues d'Exiptu. Tamién foi conocida polos griegos y los romanos, quien la utilizaben pa ellaborar pan, y yera la base d'alimentación pa los gladiadores romanos. En Suiza atopáronse restos xamuscaos de tortas ellaboraes con granos de cebada toscamente molíos y trigu que daten de la Edá de Piedra (vease: Historia del pan).
Mientres munchos sieglos la distinción de clases tamién afectó'l tipu de cebera que taba dexáu consumir: n'Inglaterra hasta'l sieglu XVI los probes solo teníen dexáu consumir pan de cebada ente que'l pan de trigu taba destináu a la clase alta; a midida que el trigu y l'avena fuéronse faciendo más algamadices, acabar col usu de la cebada pa faer pan.
Según la FAO la producción mundial de cebada en 2010 algamó 123,5 millones de tonelaes. Los 20 mayores productores tomen el 82% del total mundial.
Puestu | País | Cantidá (en t) |
Puestu | País | Cantidá (en t) |
---|---|---|---|---|---|
1 | Alemaña | 10.412.100 | 13 | Arxentina | 2.983.050 |
2 | Francia | 10.102.000 | 14 | Dinamarca | 2.981.300 |
3 | Ucraína | 8.484.900 | 15 | Marruecos | 2.566.450 |
4 | Rusia | 8.350.020 | 16 | China | 2.520.000* |
5 | España | 8.156.500 | 17 | Bielorrusia | 1.966.460 |
6 | Canadá | 7.605.300 | 18 | India | 1.600.000 |
7 | Australia | 7.294.000 | 19 | Chequia | 1.584.500 |
8 | Turquía | 7.240.000 | 20 | Arxelia | 1.500.000* |
9 | Reinu Xuníu | 5.252.000 | ... | ||
10 | Estaos Xuníos d'América | 3.924.870 | |||
11 | Polonia | 3.533.000 | |||
12 | Irán | 3.209.590 | Mundu | 123.479.202 |
(* Estimación de la FAO)
En dellos países del Cercanu Oriente, del norte d'Europa (como Finlandia), y d'América del Sur (como Colombia y Ecuador) entá s'utiliza como alimentu pa consumu humanu, por aciu un procesu de turráu y molíu que'l so productu final ye la máchica. Sicasí, ye muncho más utilizada nel malteado y llogru de Mostiu de la cerveza mostu pa la ellaboración de la cerveza y pa destilar na fabricación de güisqui escocés y de xinebra holandesa. Esiste una parte del pan que s'ellabora con cebera: pan de cebada (denomináu dacuando “pan negro”). Otra pequeña proporción destinar pa l'alimentación animal, particularmente de gochos. Ellabórense bebíes non alcohóliques o llixeramente alcohóliques, como'l kvas y el agua de cebada.
Tamién s'utiliza la grana como melecinal.[3][4]
Amás de nutritiva les sos principales propiedaes son: antiespasmódica, daqué astringente, dixestiva, antifebril.
Utilizar pa tratamientu de tos irritativa, dixestiones pesaes, defectos na secreción de zusmios dixestivos, irritaciones dixestives, enfermedaes febriles. Combate l'estriñimientu polo xeneral pol so conteníu en fibra, especialmente si utiliza'l granu enteru.
La horchata de cebada, que nun ye otra cosa que l'agua que queda de la cocción de la cebada, y que contién almidón, resulta preséu nel tratamientu d'hidratación de persones con vultures y fories.
El so usu ye indicáu pa les persones que sufren de retención de líquidos, una y bones la cebada, coles mesmes que ye refrescante fai mexar.
La decocción en gargarismos usar pa desinflamar el gargüelu; en cataplasma usar pa tratar llumbagu, condiloma, inflamación y tumores[5]
Usu esternu: Utilízase la farina de cebada pa entemecela con otres yerbes pa la preparación del cataplasma pa solliviar la hinchadura causada por golpes.
Contraindicaciones: Evitar en casos d'alerxes reconocíes o hipersensibilidad a la farina de cebada o cerveza.
H. vulgare contién los fenólicos cafeico y p-cumárico, el acedu ferúlico y 8,5' diferúlico, los flavonoides catequina-7-O-glucósido,[6] saponarin,[7] catequina, procianidina B3, procianidina C2, y prodelfinidina B3, y el alcaloide hordenina.
Hordeum vulgare foi descritu por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 84–85. 1753.[8]
Hordeum: nome antiguu llatín pa la cebada.[9]
vulgare: epítetu llatín que significa "vulgar, común".
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.