Santa Margarida de Montbui
conceyu de la provincia de Barcelona From Wikipedia, the free encyclopedia
Santa Margarida de Montbui ye un conceyu de la contorna de l'Anoia, na provincia de Barcelona, na comunidá autónoma de Cataluña.
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
 Santa Margarida de Montbui | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
| Alministración | |||||
| País |  España | ||||
| Autonomía |  Cataluña | ||||
| Provincia |  provincia de Barcelona | ||||
| Contorna | Anoia | ||||
| Tipu d'entidá | conceyu de Cataluña | ||||
| Alcalde de Santa Margarida de Montbui | Jesús Miguel Juárez Tamayo | ||||
| Nome oficial | Santa Margarida de Montbui (ca)[1] | ||||
| Códigu postal |
08710 | ||||
| Xeografía | |||||
| Coordenaes | 41°34′32″N 1°36′33″E | ||||
  Santa Margarida de Montbui Santa Margarida de Montbui (España)  | |||||
| Superficie | 27.6 km² | ||||
| Altitú | 316 m[2] | ||||
| Llenda con | Igualada, Vilanova del Camí, Orpí, Santa Maria de Miralles, Sant Martí de Tous y Jorba | ||||
| Demografía | |||||
| Población |
10 456 hab. (2023) - 4993 homes (2019) - 4987 muyeres (2019) | ||||
| Porcentaxe | 100% de Anoia | ||||
| Densidá | 378,84 hab/km² | ||||
| Viviendes | 34 (1553) | ||||
| Más información | |||||
| Estaya horaria | UTC+01:00 | ||||
| Llocalidaes hermaniaes | Alcaudete | ||||
| montbui.cat | |||||
 | |||||
El términu municipial ta asitiáu nel centru de la cuenca de Òdena, na vera derecha del ríu Anoia.
El relieve de Santa Margarita de Montbui ye mayoritariamente nidia, anque con territorios más elevaos na aguada sur occidental del conceyu. El so monte más altu ye la Tossa.
El conceyu recibe munches influencies de la capital de la contorna, Igualada, cola que llinda al norte. Tamién llenda colos términos municipales de Jorba, Vilanova del Camí, Carme, Orpí, Sant Martí de Tous y Santa Maria de Miralles.
Prehistoria
Los restos de xiles y otros materiales atopaos en Ca'l Elvira y Ca'l Jepet demuestren la presencia humana nel términu municipal na dómina del mesolíticu y del neolíticu.
Edá antigua
Íberos
De la edá antigua púdose confirmar la presencia de pobladores lacetanos, que sábese que comerciaban con otres tribus ibériques, con griegos y púnicos por cuenta de dellos restos arqueolóxicos atopaos del sieglu III e. C., como monedes, ánfores de tipu púnicu y cerámiques d'orixe emporitano. D'esta dómina ye una de les lleendes qu'espliquen el nome de Montbui.
Romanos
Cola llegada de los romanos a la península ibérica creóse una villa nel Pla de la Torre, de Montbui. La villa yera de tipu rural y tenía sistema de calefacción por hipocausto nel nucleu antiguu.
Edá Media
Cola cayida del Imperiu romanu, les tierres del actual Montbuy pasaron a manes de los visigodos hasta que, nel añu 711, los musulmanes ocuparon la Península.
Dempués de reconquistar per parte de los francos, el términu municipal pasó a formar parte de la frontera, conocida como marca Hispánica.
El nome de Montbuy citar por primer vegada nel añu 936, un 27 de payares nuna escritura de venta.
Pa empecipiar la repoblación del territoriu, el Conde Borrell II dio los territorios al obispu de Vic Arreyó nel añu 960. Una incursión musulmana encabezada por Almanzor nel añu 985 detuvo la repoblación, y en 990 una intensa seca menguó la población.
Nel añu 1023 consagráronse los términos de Montbuy y el Saió dempués de que l'obispu Oliba enfeudase les tierres a Guillermo de Mediona. Pocos antes empecipiárase la construcción del castiellu de La Tossa y la ilesia de Santa María. Nel nucleu del Saió, llamáu Ocelló, había otru castiellu d'orixe románicu que dependía de los obispos de Vich, y tamién la ilesia de Santa Ana.
Del sieglu XII, esautamente en 1166, hai un documentu onde se menta'l nome de Santa Coloma de Montbuy, nome que tenía l'actual nucleu antiguu.
En 1187, el señor feudal con xurisdicción sobre Montbuy y Ocelló (El Saió) yera la familia Cardona. A partir del nomamientu fechu por Hugo II de Ampurias, la familia de los Montbuy asumió la representatividá del señor feudal y tuvo xurisdicción sobre'l términu. Les disputes pol usu de l'agua provocaron distintos conflictos nuna dómina onde'l poder de la familia Montbuy diba n'aumentu. L'añu 1378 Montbuy tenía 160 habitantes.
Edá Moderna
Nel sieglu XV Santa Coloma de Montbui foi un importante centru xurisdiccional. L'añu 1462, mientres la Guerra Civil catalana, Joan de Montbui aliar col rei, ente que la población decantar pol bandu de la Generalitat. El trunfu de Xuan II d'Aragón nel 1472 fortaleció'l poder de Joan de Montbui. Tomó represalies contra una población que baxó de los 100 habitantes.
Nel sieglu XVI producióse una importante crecedera demográfica, a pesar de que foi menguáu por dellos biltos de peste. Pa curase de les epidemies, Montbui fixo votu de pueblu pa ponese so la proteición de San Mauro en 1596. El conceyu diba creciendo demográficamente, llegando en 1626 a 252 habitantes. Los Montbui y los Lanuza, una importante familia aragonesa cola que emparentaron, consiguieron el títulu de Condes de Plasencia l'añu 1611. Dempués d'un lentu pero siguíu aumentu demográficu, de primeres del sieglu XVIII españó la Guerra de Socesión. Joan de Lanuza decantar pol llau de los Austrias, participando na defensa de Barcelona, y sostuvo la bandera dempués de que foi mancáu'l conseller en cap Rafael Casanova.
Mientres el sieglu XVIII edificóse'l campanariu octogonal de la ilesia; siguir col conreo de ceberes y potencióse el conreo de la viña. En 1718 Montbui algamaba 230 habitantes.
Edá Contemporánea
Nel sieglu XIX, a pesar de la incidencia de la Guerra d'independencia española y les Guerres Carlistes, producióse un aumentu de la población. Nel 1830 Montbui algamaba los 522 habitantes. A mediaos de sieglu llegó la industrialización a Montbuy. La fábrica de «Cal Truco» dio trabayu mientres munchos años a bona parte de la población. La dependencia de la capital de contorna, Igualada, cada vez yera mayor, sobremanera a partir de la construcción de la carretera de Valls en 1895 y de la llegada del tren a Igualada nel 1893. La población baxó de 702 habitantes hasta 531 por una epidemia de cólera en 1845 (vease: Pandemies de cólera n'España) y la plaga de la filoxera en 1887. Montbui entró nel sieglu XX coles estracciones d'agua d'Antoni Artés, la construcción de la curtiduría de Joan Solà Vidal y con dellos proyeutos modernizadores.
En 1922 llegó la lletricidá a les cais y cases. Nel añu 1923 construyéronse les escueles y l'edificiu del Conceyu. En 1930 creóse'l Club Fútbol Montbuy. Col empiezu de la Guerra Civil nel añu 1936, los republicanos prindar del Atenéu y camudaron el nome del pueblu a Aigües bones de Montbui. El final de la guerra traxo la reapertura del Atenéu. Na década de 1950 empecipióse la inmigración de xente venida de diversos llugares d'España, que s'allugaron en barrios nuevos, desprovistos de los servicios avezaos qu'ufierta un conceyu, como lluz y agua. En 1958 electrificóse'l nucleu urbanu. Nel añu 1960 Montbui llegaba a los 2012 habitantes. La década de 1970 traxo munches manifestaciones reivindicando servicios pal nucleu urbanu. Nel 1975, con una población de más de 6500 habitantes, empecipiáronse meyores como l'asfaltáu de les cais, l'allumamientu de la carretera o'l parvulario del colexu Montbou. En 1981 el Conceyu treslladar del nucleu antiguu al nucleu urbanu. La década de 1980 traxo la inauguración de nuevos servicios, como colexos, una pista y distintes infraestructures de pavimentación y saneamientu de cais.
La señora Josefina Sendra, madre de Lorenzo y Roberto Servitje, fundadores de la empresa mexicana Grupu Bimbo, la panificadora más grande a nivel mundial, foi orixinaria d'esti pueblu, y emigró a Méxicu hacia 1900[3]
Hai delles opioniones o posibles causes del orixe etimolóxicu del nome del conceyu.
Hai una que diz que l'orixe del nome podría venir, según una lleenda del sieglu III e. C., d'un güe d'oru que ta soterráu nel visu de La Tossa y que yera l'ídolu de los íberos del llugar.
Otra lleenda qu'esplicaría la etimoloxía de Montbou diz qu'en plena ocupación musulmana de los territorios, y ocupando los árabes el Castiellu de La Tossa, los cristianos de les tierres de Montbui decidieron conquistar el castiellu utilizando l'inxeniu: como yeren bien pocos y solo disponíen de cabeces de ganáu, esautamente gües (en catalán, bous), encendieron tees (unes antorches ataes a los cuernos de los gües) y emburriaron a los animales monte enriba en plena nueche. Esti fechu asustó a los serranos, que fuxeron pensando que yeren atacaos por un numberosu exércitu de cristianos.
L'escudu de Santa Margarida de Montbui ye un escudu acantonáu, d'azur, un monte d'oru con un güe d'argén pasando. Escudu con una corona mural de barón. Foi aprobáu nel DOGC el 7 d'abril de 1989.
El monte y el güe son señales parlantes y son les armes de los Montbui, señores de la baronía.
La bandera de Santa Margarida de Montbui ye una bandera apaisada de proporciones dos d'altu por trés de llargu, estremada horizontalmente en tres franxes iguales, azules la cimera y l'inferior y blanca la del mediu. Nel estil, un triángulu, d'altor 1/3 del anchu del trapu de color mariellu.
Santa Margarita de Montbuy ta formáu por seis entidaes de población.
Llista de población por entidaes:
| Entidá de población | Habitantes (2016) |
|---|---|
|
0 | |
| Coll del Guix | 24 |
|
71 | |
| Saió, El | 23 |
| Santa Margarita de Montbuy | 9493 |
|
0 | |
La entidá de Santa Margarita de Montbuy ta formada por dos nucleos de población:
| Núleos de población | Habitantes (2016) |
|---|---|
|
8757 | |
|
642 | |
| Llexislatura | Nome | Partíu |
|---|---|---|
| 1979-1983 | Ramón Gómez | PSUC |
| 1983-1987 | Ramón Gómez | PSUC |
| 1987-1991 | Florentino Pérez | PSC |
| 1991-1995 | Florentino Pérez | PSC |
| 1995-1999 | Teodoro Romero Hernández | PSC |
| 1999-2003 | Teodoro Romero Hernández | PSC |
| 2003-2007 | Teodoro Romero Hernández | PSC |
| 2007-2011 | Teodoro Romero Hernández | PSC |
| 2011-2015 | Teodoro Romero Hernández | PSC |
| 2015-2019 | n/d | n/d |
| 2019-2023 | n/d | n/d |
| 2023- | n/d | n/d |
| Alcalde_10 = Teodoro Romero Hernández
- Fiesta Mayor d'iviernu. Recuperada en 1996. Nel barriu de San Mauro, nel pueblu celebróse tola vida. Celebrada'l 15 de xineru.
- Antroxu. Dos antroxos, unu pa pequeños y otru pa grandes, con comparses y desfile pol nucleu urbanu. Celébrase 40 díes antes de la Pascua.
- Fiesta del Roser a La Tossa. Auténtica fiesta mayor del conceyu. Celebrada'l tercer domingu de mayu.
- Fiesta Mayor de Vista Allegre. Celebrada'l tercer fin de selmana de xunu.
- Fiesta Mayor de Sant Joan de la Pi. Celebrada'l 24 de xunu.
- Selmana de la mocedá. Conxuntu d'actividaes pa los mozos. Celébrase'l primer fin de selmana de xunetu.
- Fiesta Mayor de Santa Margarita de Montbuy. Representación festiva más importante del conceyu. Celebrada'l 20 de xunetu.
- Fiesta Mayor de La Mallola. Celébrase'l primer fin de selmana de setiembre.
- Fiesta del deporte. Homenaxes a los deportistes del conceyu. Celébrase l'últimu sábadu de setiembre.
- Selmana del güelu. Especialmente dedicada a la tercer edá. Celébrase la primer selmana d'ochobre.
- Alcaudete (Xaén)
- Moncalvillo (Burgos)
- Lorca (Murcia)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
