From Wikipedia, the free encyclopedia
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.
El pigargu americanu[1] (Haliaeetus leucocephalus) ye una especie d'ave accipitriforme[2] de la familia Accipitridae qu'habita n'América del Norte, famosa por ser el símbolu nacional d'Estaos Xuníos, figurando inclusive nel Escudo Nacional d'esi país.
Haliaeetus leucocephalus pigargu americanu  | ||
|---|---|---|
_Kachemak_Bay,_Alaska.jpg) | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 Esmolición menor (IUCN 3.1) | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Animalia | |
| Filu: | Chordata | |
| Clas: | Aves | |
| Orde: | Accipitriformes | |
| Familia: | Accipitridae | |
| Xéneru: | Haliaeetus | |
| Especie: |
H. leucocephalus Linnaeus, 1766 | |
| Distribución | ||
 | ||
| Subespecies | ||
| ||
| Sinonimia | ||
Falco leucocephalus (Linnaeus, 1766) | ||
| Consultes | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
4e.jpg)
Esta especie tuvo a puntu d'escastase n'Estaos Xuníos a fines del sieglu XX, pero la so población estabilizóse y va en camín de ser retirada de la llista d'especies en peligru del Gobiernu de los Estaos Xuníos.
Los exemplares inmaduros tienen plumaxe pardu bataraz; la cabeza distintiva blanca y el so cuerpu desenvueltu surden de 2 a 3 años más tarde, enantes del maduror sexual.
Esta especie estrémase de l'águila real (Aquila chrysaetos) pela cabeza parda d'aquella y les sos últimes plumes, que s'estienden más embaxo de les sos pates.
Los especímenes más pequeños son los de Florida. Un adultu machu pesa 2,3 kg y tien un valumbu de 1,8 m. Los más grandes son los d'Alaska; les femes pueden entepasar los 7 kg y tener un valumbu d'aproximao 2,5 m.
.jpg)
Les águiles nortices son de la subespecie washingtoniensis y les surieges leucocephalus. Tán dixebraes aproximao na llatitú 38° N, o llatitú de San Francisco; les nortices baxen un pocu más al sur na mariña del Atlánticu, viéndo-yles en Cabu Hatteras. L'espécime tipu de Audubon del "águila de Washington" - foi nomáu asina n'honor de George Washington.[3] Les águiles que paecen escepcionalmente grandes como les d'Alaska fixeron proponer como subespecie alascanus o alascensis, pero la variación ye clinal y sigue la Regla de Bergmann.
El pigargo cabeciblanco forma una especie par col pigargo européu (Haliaeetus albicilla). Producióse la diverxencia ente elles al empiezu del Miocenu Tempranu (ca. 10 millones d'años siquier - si los más vieyos rexistros fósiles tán correutamente asignaos al xéneru - (Wink et al. 1996).[4]
El pigargo cabeciblanco ye un poderosu volador y utiliza al máximu les corrientes termales (convectivas).
N'estáu selvaxe la so llonxevidá bazcuya ente los 20 y los 30 años, pero tien capacidá de llegar aproximao a los 50. En cautiverio viven más tiempu entá, hasta los 60 años.
L'área de distribución natural de l'águila calva cubre la mayor parte d'América del Norte, dende Méxicu hasta'l sur de Canadá y Alaska, englobando los Estaos Xuníos continentales y la islla de Puertu Ricu. Ye la única especie d'águila presente nel continente norteamericanu. L'ave puede vivir nuna gran variedá de redolaes naturales, dende los banzaos de Louisiana hasta'l desiertu de Sonora o los montes de Quebec y Nueva Inglaterra. Los que tán nel norte del continente americanu emigren, ente qu'otros permanecen tol añu. Fueron avistaos y cazaos por error dalgunos exemplares n'Irlanda, apaeciendo ellí debíu al fenómenu del vagabundeo biolóxicu.[5]
Les águiles de cabeza blanca pasen enforma tiempu posaes ya inmóviles, aparentemente indiferentes al mundu, pero rexistrando los menores movimientos que se producen. Xeneralmente son aves solitaries, sicasí, pueden concentrase en gran númberu onde hai dalguna fonte d'alimentu.
Un costume regular ye robar de manera sistemática a les águiles pescadores. L'águila de cabeza blanca, dende un puntu fayadizu al cazadoriu de l'águila pescadora, espera l'apaición d'ésta y de la presa. Al dase cuenta de la persecución, l'águila pescadora intenta escapar, pero l'águila de cabeza blanca, que nun lleva pesu, algamar y hostiga hasta qu'esti vese obligáu a soltar el pexe y fuxir.
La dieta de l'águila calva ye comenenciosa y variada, anque s'alimenten principalmente de pexes. Na mariña noroeste del Pacíficu la trucha y el salmón constitúin la mayor parte de la so alimentación.[6] A nivel llocal, sicasí, el réxime puede diferir sustancialmente del patrón xeneral. En delles situaciones, sobremanera pel hibiernu, puede comer carroña de ballenes y foques. Na pesca, yá que nun entra na agua como'l águila pescadora, mira los pexes muertos o morrebundos na superficie de l'agua. Captura anguiles y pexes voladores por aciu les sos poderoses garres. L'águila calva ye capaz de nadar si siéntese amenazada o s'afuega.
L'águila calva puede reproducise dende la edá de cuatro años, pero con mayor frecuencia a partir de los cinco años: cuando torna al llugar onde nació (el fenómenu de filopatría).
La dómina de reproducción estender d'ochobre a abril nel sur de la distribución de la especie y d'abril a agostu nel norte. Les pareyes reformen cada añu y lleven a cabu'l cortexu espectacular. Dambos socios son fieles l'unu al otru mientres tola so vida. Esta rellación terminar cuando unu muerre, o si la pareya nun puede reproducise.[7]
Machu y fema constrúin el nial xuntos, yá seya nel suelu, enferronándose a un derribadoriu o instalaos nun arbustu o árbol, de normal cerca d'un cuerpu d'agua. L'águila calva constrúi'l nial más grande d'América del Norte: pueden algamar los 4 metros d'altor y los 2,5 metros d'anchu, pero la depresión central algama una docena centímetros ( el más grande rexistráu foi d'unos trés metros d'anchu y seis d'altu y pesaba más de dos tonelaes )
La fema pon xeneralmente dos güevos per añu, dacuando namái unu o hasta trés, escasamente cuatro. Los güevos, blancu opacu, son d'un permediu de 7,03 a 5,05 centímetros.[8] Pueden ser presa fácil de les gaviluetes, cuervos, pegas, osos negros y los mapaches. El periodu d'incubación promedio ye de 35 díes. Tanto'l machu como la fema curien de los sos fíos y lleven a cabu la busca d'alimentos. Los pitucos abandonen el nial a la edá de diez a trece selmanes.
Tanto'l machu como la fema curien de los sos fíos y lleven a cabu la busca d'alimentos. A midida que los pitucos crecen, son curiaos solo mientres el mal tiempu, y entós unu de los padres permanez xunto a ellos coles ales estendíes. Gradualmente aprienden a tomar el so propiu alimentu y, en cuanto desenvuélvense les sos plumes, empiecen los sos exercicios de vuelu, nalando ya inclusive volando unos metros. Finalmente los padres indúcen-yos a volar llibremente, compensándo-yos con alimentos, pero inda vuelven al nial hasta'l fin de branu; entós los padres echar fora.
L'águila calva yera sagrada en munches cultures de los nativos americanos qu'utilizaron les sos plumes pa tocaos y hábitos relixosos. Les águiles, polo xeneral, yeren consideraes los mensaxeros espirituales ente los dioses y los seres humanos.[9]Nel Powwow, dellos baillarinos llevaben gorros coles plumes d'estes aves como marca de prestíu. Les plumes fueron utilizaes en ceremonies sagraes na ornamentación de ropa de los Apparat. Pa los Lakota, les plumes significaben un símbolu d'honor a les persones que llograron una fazaña. Anguaño, pueden dase nel final d'un títulu universitariu.
Pa los Pawnee, estes aves yeren símbolos de fertilidá por cuenta de que los sos niales tán dispuestos verticalmente y porque protexen a les sos críes. Los Kwakiutl espardíen les sos plumes pa dar la bienvenida a güéspedes. Ente les tribus de les Grandes Llanures mientres la Danza del Sol, xiblaben al traviés d'un güesu d'águila. Nos Estaos Xuníos, la llei especifica que namái los miembros d'una tribu indíxena reconocida pol gobiernu federal puede llograr les plumes de l'águila calva, con fines espirituales y relixosos.
L'águila calva ye l'ave nacional de los Estaos Xuníos. Ye unu de los símbolos más conocíos del país, y apaez na mayoría de los escudos oficiales, ente ellos el del presidente d'Estaos Xuníos. Foi escoyíu 20 de xunu de 1782 pol Congresu Continental y represéntase con fleches y una caña d'olivar nes sos garres.
Anque non toos sofitaron esti símbolu, nuna carta Benjamin Franklin escribió a la so fía en 1784 de París, manifestando'l so disgustu col comportamientu de l'águila calva, afirmando:
Pela mio parte gustaríame que l'águila calva nun fuera escoyida como representante del nuesu país. Ye un páxaru de mal calter moral. Nun se gana la vida honestamente... amás ye un cobarde prestosu: El pequeñu rei páxaru, non más grande qu'un gorrión, atáca-y con audacia y llevar fora del so territoriu.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
