هفتسین
نماد نوروز در ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
هفتسین سفرهای متشکل از هفت چیزِ نمادین است که از طبیعت گرفته شده و نام آنها با حرف «سین» آغاز میشود و بهطور سنتی در نوروز، سال نوی ایرانی، گسترانده میشود. هفتسین از مشهورترین مراسم نوروز است که روی زمین یا میز گذاشته میشود و معمولاً اعضای خانواده در زمان گردش سال، در کنار آن مینشینند. این سفره از گردهم آوردن و انتخابِ هفت چیز از موارد مقابل است: سیب، سنجد، سماق، سیر، سرکه، سبزه سمنو. بر حسب عادت، چیزهای دیگری نیز برای تکمیلِ مفاهیم روحانی و نمادینِ سینها بر این سفره قرار میگیرند؛ مانند قرآن مجید، آینه و شمعدان، تخم مرغ رنگی، ماهی قرمز، گل، فال حافظ، شیرینی و نظایر آن که بنا به عرف و سنت و اعتقاد مردمانِ نواحیِ گوناگون، مختلف است. سفرهٔ هفتسین معمولاً تا پایانِ نوروز در خانهها میماند، و برخی در روز سیزدهمِ نوروز، سبزه و ماهی را به آب میسپارند.[1][2]
به شکل تاریخی، هر چیزی در این سفره میتواند نمادی از آرزوهای سال نو باشد؛ آرزوهایی همچون سلامتی، باروری، بردباری، برکت، پیروزی، خردورزی و مواردی دیگر.[1] انداختن سفرهای ویژه برای نوروز، در گذشته در بخشهایی از ایرانزمین، و امروزه در ایران و برخی از کشورهای اطرافِ آن گرامی داشته میشود.[2][3] سفره هفتسین ویژه نوروز نیست و گروهی این سفره یا مانندش را برای جشن زناشویی یا شب چله آماده میکنند.[4]